Definitie en voorbeelden van Major en Minor Moods in Engelse grammatica

In het Engels grammatica, moodis de kwaliteit van een werkwoord dat de houding van de schrijver ten opzichte van een onderwerp weergeeft. Het staat ook bekend als modus en modaliteit. In de traditionele grammatica zijn er drie hoofdstemmingen:

De indicatieve stemming wordt gebruikt om feitelijke uitspraken te doen (de verklaring) of vragen te stellen, zoals de vraag.
De gebiedende wijs wordt gebruikt om een verzoek of opdracht uit te drukken.
De (relatief zeldzame) conjunctieve stemming wordt gebruikt om een wens, twijfel of iets anders te tonen dat tegengesteld is aan de feiten.

Bovendien zijn er verschillende kleine stemmingen in het Engels.

Major Moods in het Engels

De indicatieve stemming is de vorm van het werkwoord dat in gewone beweringen wordt gebruikt: een feit vermelden, een mening uiten of een vraag stellen. De meeste Engelse zinnen zijn in de indicatieve stemming.Het wordt ook (vooral in de 19e-eeuwse grammatica) indicatieve modus genoemd. Een voorbeeld zou dit citaat van schrijver, acteur en regisseur Woody Allen zijn:

"Leven is vol ellende, eenzaamheid en lijden - en het is allemaal veel te snel voorbij. "

Hier drukt Allen een feitelijke verklaring uit (althans in zijn interpretatie). Het woord is laat zien dat hij een feit vermeldt zoals hij het ziet. De gebiedende wijs is daarentegen de vorm van het werkwoord dat directe opdrachten en verzoeken maakt, zoals 'Zitten nog steeds "en"tellen uw zegeningen. "Een ander voorbeeld zou dit beroemde citaat van president John F. Kennedy zijn:

"Vragen niet wat uw land voor u kan doen. Vragen wat u voor uw land kunt doen. "

In deze zin gaf Kennedy in wezen een bevel aan het Amerikaanse volk. De conjunctieve stemming drukt wensen uit, stelt eisen, of maakt tegenstrijdige verklaringen, zoals deze regel uit het stuk, "Fiddler on the Roof":

"Als ik waren rijk, ik zou de tijd hebben die ik tekortkom. "

In deze zin geeft Tevye, de hoofdpersoon, aan dat hij meer tijd zou hebben als hij was rijk (wat hij natuurlijk niet is).

Minor Moods in het Engels

Naast de drie grote stemmingen in het Engels, zijn er ook kleine stemmingen. A. Akmajian, R. Demers, A. Farmer en R. Harnish leggen in "Linguïstiek: een inleiding tot taal en communicatie" uit dat kleine stemmingen meestal perifeer zijn aan communicatie, weinig worden gebruikt en sterk variëren.

Een van de meest voorkomende kleine stemmingen is een tag, een zin, een vraag of een verklaring die aan een verklarende zin is toegevoegd. Waaronder:

Tag declaratief: "Je hebt weer gedronken, toch?"
Tag imperatief: "Verlaat de kamer, wil je!"

Andere voorbeelden van kleine buien zijn:

Pseudo-imperatief: "Beweeg of ik schiet!"
Alternatieve vraag: een soort vraag (of vraag) die de luisteraar een gesloten keuze biedt tussen twee of meer antwoorden: "Lijkt John op zijn vader of zijn moeder?" (In deze zin is er een toenemende intonatie op vader en dalende intonatie op moeder.)
Exclamative: een plotselinge, krachtige uitdrukking of huilen. "Wat een mooie dag!"
optativus: een categorie van grammaticale stemming die een wens, hoop of verlangen uitdrukt: "Moge hij rusten in vrede."
"Nog een" zin: "Nog een biertje en ik zal vertrekken."
Vloek: een uitspraak van ongeluk. "Je bent een varken!"

Geesteswetenschappen