Definitie en voorbeelden van dialectiek in retoriek

In retoriek en logica, dialektiek is de praktijk om tot een conclusie te komen door de uitwisseling van logische argumenten, meestal in de vorm van vragen en antwoorden. Bijvoeglijk naamwoord: dialektiek of dialectisch.

In de klassieke retoriek, merkt James Herrick op, "hebben sofisten de methode van dialectiek gebruikt in hun leer, of verzonnen argumenten voor en tegen een voorstel. Deze benadering leerde studenten om beide kanten van een zaak te argumenteren" (De geschiedenis en theorie van retoriek, 2001).

Een van de beroemdste zinnen in Aristoteles Retoriek is de eerste: "Rhetoric is een tegenhanger (antistrophos) van dialectiek. "
Etymologie: Uit het Grieks, "speech, conversatie"

Uitspraak: die-eh-LEK-tik

Voorbeelden en observaties

• "Zeno the Stoic suggereert dat hoewel dialectiek een gesloten vuist is, retoriek een open hand is (Cicero, De Oratore 113). Dialectiek is een kwestie van gesloten logica, van kleine en grote premissen die onverbiddelijk leiden tot onweerlegbare conclusies. Retoriek is een signaal naar beslissingen in de ruimtes die voor en na de logica openstaan. "
  (Ruth CA Higgins, '' The Empty Eloquence of Fools ': Rhetoric in Classical Greece.' Retorica herontdekken, ed. door J.T. Gleeson en Ruth CA Higgins. Federation Press, 2008)
• "In de eenvoudigste vorm van Socratische dialectiek beginnen de vragensteller en de respondent met een voorstel of een 'stockvraag', zoals Wat is moed? Vervolgens probeert de vraagsteller de respondent door middel van dialectische ondervraging in tegenspraak te brengen. De Griekse term voor de tegenstelling die meestal het einde van een dialectische ronde aangeeft, is aporia. "
  (Janet M. Atwell, Rhetoric Reclaimed: Aristotle and the Liberal Arts Tradition. Cornell University Press, 1998)
• Aristoteles over dialectiek en retoriek
  - "Aristoteles nam een ​​andere kijk op de relatie tussen retoriek en dialectiek dan Plato had aangenomen. Beide zijn voor Aristoteles universele verbale kunsten, niet beperkt tot een specifiek onderwerp, waardoor men een discours en demonstraties zou kunnen genereren over elke vraag die De demonstraties of argumenten van dialectiek verschillen van die van retoriek in die zin dat dialectiek haar argumenten ontleent aan premissen (protaseis) gebaseerd op universele mening en retoriek van bepaalde meningen. "
  (Thomas M. Conley, Retoriek in de Europese traditie. Longman, 1990)
  - "Dialectische methode veronderstelt noodzakelijkerwijs een gesprek tussen twee partijen. Een belangrijk gevolg hiervan is dat een dialectisch proces ruimte laat voor ontdekking, of uitvinding, op een manier die apodeictic normaal niet kan, want de coöperatieve of antagonistische ontmoeting levert vaak onverwachte resultaten op Aristoteles verzet zich tegen de syllogistische tegen inductieve argumentatie afzonderlijk voor dialectiek en apodeictisch, waarbij nader wordt ingegaan op enthousiasme en paradigma. "
  (Hayden W. Ausland, "Socratische inductie in Plato en Aristoteles." De ontwikkeling van dialectiek van Plato tot Aristoteles, ed. door Jakob Leth Fink. Cambridge University Press, 2012)
• Dialectiek van middeleeuws tot modern
  - "In de middeleeuwen had dialectiek een nieuw belang bereikt ten koste van retoriek, die was gereduceerd tot een leerstelling van elocutio en actio (levering) na de studie van inventio en dispositio was verplaatst van retoriek naar dialectiek. Met [Petrus] Ramus culmineerde deze ontwikkeling in een strikte scheiding tussen dialectiek en retoriek, waarbij retoriek uitsluitend aan stijl werd gewijd en dialectiek in logica werd opgenomen ... De verdeling (die nog steeds springlevend is in de hedendaagse argumentatietheorie) resulteerde vervolgens in twee afzonderlijke en onderling geïsoleerde paradigma's, elk conform aan verschillende concepties van argumentatie, die als onverenigbaar werden beschouwd. Binnen de geesteswetenschappen is retoriek een veld geworden voor communicatiewetenschappen, taal en literatuur, terwijl de dialectiek, die was opgenomen in de logica en de wetenschappen, bijna uit het zicht verdween met de verdere formalisering van de logica in de negentiende eeuw. "
  (Frans H. van Eemeren, Strategisch manoeuvreren in argumentatief discours: uitbreiding van de Pragma-dialectische argumentatietheorie. John Benjamins, 2010)
  - "Tijdens het lange intermezzo dat begon met de wetenschappelijke revolutie, verdween dialectiek vrijwel als een volwaardige discipline en werd vervangen door de zoektocht naar een betrouwbare wetenschappelijke methode en steeds meer geformaliseerde logische systemen. De kunst van het debat heeft geen aanleiding gegeven tot enige theoretische ontwikkeling en verwijzingen naar die van Aristoteles Onderwerpen snel verdwenen uit de intellectuele scene. Wat betreft de kunst van het overtuigen, deze werd behandeld onder de noemer retoriek, die was gewijd aan de kunst van stijl en spraakfiguren. Meer recentelijk heeft de dialectiek van Aristoteles echter, in nauwe interactie met retoriek, enkele belangrijke ontwikkelingen op het gebied van argumentatietheorie en epistemologie geïnspireerd. "
  (Marta Spranzi, De kunst van dialectiek tussen dialoog en retoriek: de aristotelische traditie. John Benjamins, 2011)
• Hegeliaanse dialectiek
  "Het woord 'dialectiek', zoals uitgewerkt in de filosofie van Hegel [1770-1831], veroorzaakt eindeloze problemen voor mensen die niet Duits zijn, en zelfs voor sommigen wel. In zekere zin is het zowel een filosofisch concept als een literaire Afgeleid van de oude Griekse term voor de kunst van het debat, duidt het op een argument dat manoeuvreert tussen tegenstrijdige punten. Het 'bemiddelt' om een ​​favoriet woord van de Frankfurt School te gebruiken. En het wordt aangetrokken door twijfel en toont de 'kracht van negatief denken' , 'zoals Herbert Marcuse het ooit uitdrukte. Zulke wendingen komen van nature in de Duitse taal, wiens zinnen zelf zijn uitgezet in swerves, waardoor hun volledige betekenis alleen wordt vrijgegeven met de laatste clinchactie van het werkwoord.'
  (Alex Ross, "The Naysayers." De New Yorker, 15 september 2014)
• Hedendaagse theorieën over retoriek en dialectiek
  "[Richard] Weaver (1970, 1985) gelooft dat wat hij beschouwt als de beperkingen van dialectiek kan worden overwonnen (en de voordelen ervan behouden) door het gebruik van retoriek als een aanvulling op dialectiek. Hij definieert retoriek als 'waarheid plus zijn listige presentatie ', wat betekent dat het een' dialectisch beveiligde positie 'inneemt en' zijn relatie tot de wereld van prudentieel gedrag 'toont (Foss, Foss, & Trapp, 1985, p. 56). Retoriek is in zijn visie een aanvulling op de kennis die is opgedaan door dialectiek waarbij rekening wordt gehouden met het karakter en de situatie van het publiek.Een gezonde retoriek veronderstelt dialectiek, die actie tot begrip brengt. voor hedendaagse tijden, gebruik makend van het concept van Ingenium-overeenkomsten herkennen - ons vermogen begrijpen om relaties te onderscheiden en verbindingen te leggen. Terugkerend naar de oude waardering van retoriek als een kunst die fundamenteel is voor het menselijk bestaan, identificeert Grassi retoriek met 'de kracht van taal en menselijke spraak om een ​​basis voor het menselijk denken te genereren'. Voor Grassi is de reikwijdte van retoriek veel breder dan argumentatief discours. Het is het basisproces waarmee we de wereld kennen. "
  (Frans H. van Eemeren, Strategisch manoeuvreren in argumentatief discours: uitbreiding van de Pragma-dialectische argumentatietheorie. John Benjamins, 2010)