Cultureel feminisme

Cultureel feminisme is een verscheidenheid van feminisme dat de nadruk legt op essentiële verschillen tussen mannen en vrouwen, gebaseerd op biologische verschillen in reproductief vermogen. Cultureel feminisme draagt ​​bij aan die verschillen onderscheidende en superieure deugden bij vrouwen. Wat vrouwen in dit perspectief delen, biedt een basis voor 'zusterschap' of eenheid, solidariteit en gedeelde identiteit. Cultureel feminisme stimuleert dus ook het bouwen van een gedeelde vrouwencultuur.

De uitdrukking "essentiële verschillen" verwijst naar de overtuiging dat geslachtsverschillen deel uitmaken van de essence van vrouwen of mannen, dat de verschillen niet worden gekozen maar deel uitmaken van de aard van de vrouw of man. Culturele feministen verschillen over de vraag of deze verschillen gebaseerd zijn op biologie of enculturatie. Degenen die geloven dat verschillen niet genetisch of biologisch zijn, maar cultureel zijn, concluderen dat de 'essentiële' eigenschappen van vrouwen zo ingebakken zijn in cultuur dat ze volhardend zijn.

Culturele feministen waarderen kwaliteiten die met vrouwen zijn geïdentificeerd ook als superieur of hebben de voorkeur boven kwaliteiten die met mannen zijn geïdentificeerd, ongeacht of deze eigenschappen producten uit de natuur of cultuur zijn..

In de woorden van criticus Sheila Rowbotham ligt de nadruk op 'een bevrijd leven leiden'.  

Sommige culturele feministen als individuen zijn actief in sociale en politieke verandering.

Geschiedenis

Veel van de vroege culturele feministen waren eerste radicale feministen, en sommigen blijven die naam gebruiken, hoewel ze verder gaan dan het model van het transformeren van de samenleving. Een soort separatisme of voorhoede-oriëntatie, het bouwen van alternatieve gemeenschappen en instellingen, groeide in reactie op de bewegingen van de jaren 1960 voor sociale verandering, met sommigen concluderend dat sociale verandering niet mogelijk was. 

Cultureel feminisme is in verband gebracht met een groeiend bewustzijn van lesbische identiteit, ontleend aan lesbische feministische ideeën, waaronder de waardering van vrouwelijke verbondenheid, op vrouwen gerichte relaties en een op vrouwen gerichte cultuur.

De term 'cultureel feminisme' stamt althans uit het gebruik ervan in 1975 door Brooke Williams van Redstockings, die het gebruikte om het aan de kaak te stellen en te onderscheiden van zijn wortels in radicaal feminisme. Andere feministen hebben cultureel feminisme aan de kaak gesteld als feministische centrale ideeën verraden. Alice Echols beschrijft dit als de "depolitisering" van radicaal feminisme.

Het werk van Mary Daly, vooral haar Gynaecologie (1979), is geïdentificeerd als een beweging van radicaal feminisme naar cultureel feminisme.

Belangrijkste ideeën

Culturele feministen beweren dat wat zij definiëren als traditioneel mannelijk gedrag, waaronder agressiviteit, concurrentievermogen en overheersing, schadelijk is voor de samenleving en voor bepaalde gebieden in de samenleving, waaronder het bedrijfsleven en de politiek. In plaats daarvan betoogt de cultureel feministe dat de nadruk op zorgzaamheid, samenwerking en egalitarisme een betere wereld zou maken. Degenen die beweren dat vrouwen biologisch of inherent vriendelijker, zorgzamer, koesterend en coöperatiever zijn, pleiten dan ook voor meer betrokkenheid van vrouwen bij besluitvormingsprocessen in de samenleving en op bepaalde gebieden in de samenleving.

Culturele feministen pleiten voor

• gelijke waardering van "vrouwelijke" beroepen inclusief opvoeding
• respect voor kinderopvang thuis
• lonen / salarissen betalen zodat thuis blijven economisch levensvatbaar is;
• "vrouwelijke" waarden van zorg en verzorging respecteren
• werken aan het in balans brengen van een cultuur die de "mannelijke" waarden van agressie overschat en de "vrouwelijke" waarden van vriendelijkheid en zachtheid onderwaardeert
• het creëren van verkrachtingscrisiscentra en opvangcentra voor vrouwen, vaak in samenwerking met andere soorten feministen
• nadruk op de gedeelde waarden van vrouwen uit blanke, Afro-Amerikaanse en andere culturen, meer dan op de verschillen tussen vrouwen in verschillende groepen
• een vrouwelijke seksualiteit die gebaseerd is op een gelijkheid van macht, gebaseerd op wederkerigheid in plaats van controle, gebaseerd op niet-gepolariseerde rollen, en weigert seksuele hiërarchieën opnieuw te creëren

Verschillen met andere soorten feminisme

De drie belangrijkste aspecten van cultureel feminisme die door andere soorten feminisme worden bekritiseerd, zijn essentialisme (het idee dat mannelijke en vrouwelijke verschillen deel uitmaken van de essentie van mannelijk en vrouwelijk), separatisme en het idee van een feministische voorhoede, het bouwen van de nieuwe cultuur in plaats van de bestaande te transformeren door politieke en andere uitdagingen.

Terwijl een radicale feministe het traditionele gezin zou kunnen bekritiseren als een instelling van patriarchaat, zou een cultureel feministe kunnen werken om het gezin te transformeren door zich te concentreren op het koesterende en zorgzame dat een vrouwgericht gezin in het leven kan bieden. Echols schreef in 1989: "[R] adical feminisme was een politieke beweging die zich toelegde op het elimineren van het geslachtsklassenstelsel, terwijl cultureel feminisme een tegenculturele beweging was die gericht was op het omkeren van de culturele waardering van de man en de devaluatie van de vrouw."

Liberale feministen bekritiseren radicaal feminisme voor essentialisme, en geloven vaak in plaats daarvan dat mannelijke / vrouwelijke verschillen in gedrag of waarden een product zijn van de huidige samenleving. Liberale feministen verzetten zich tegen de depolitisering van het feminisme dat is belichaamd in cultureel feminisme. Liberale feministen bekritiseren ook het separatisme van cultureel feminisme en geven er de voorkeur aan om 'binnen het systeem' te werken. Culturele feministen bekritiseren het liberale feminisme en beweren dat liberale feministen mannelijke waarden en gedrag als de 'norm' accepteren om te worden opgenomen in.