Koude oorlog Lockheed F-117 Nighthawk

De Lockheed F-117A Nighthawk was 's werelds eerste operationele stealth-vliegtuig. Ontworpen om vijandige radarsystemen te ontwijken, werd de F-117A ontwikkeld als een stealth-aanvalsvliegtuig door de beroemde "Skunk Works" -eenheid van Lockheed in de late jaren 1970 en vroege jaren 1980. Hoewel in 1983 in gebruik, werd het bestaan ​​van de F-117A pas in 1988 erkend en werd het vliegtuig pas in 1990 volledig aan het publiek onthuld. Hoewel het in 1989 boven Panama werd gebruikt, was het eerste grote conflict van de F-117A Operatie Desert Shield / Storm in 1990-1991. Het vliegtuig bleef in dienst totdat het in 2008 formeel met pensioen ging.

heimelijkheid

Tijdens de Vietnamoorlog begonnen radargestuurde, grond-lucht raketten een steeds zwaardere tol te eisen op Amerikaanse vliegtuigen. Als gevolg van deze verliezen gingen Amerikaanse planners op zoek naar een manier om een ​​vliegtuig onzichtbaar te maken voor radar. De theorie achter hun inspanningen werd aanvankelijk ontwikkeld door de Russische wiskundige Pyotr Ya. Ufimtsev in 1964. Theoretisch dat de terugkeer van de radar van een bepaald object niet gerelateerd was aan zijn grootte maar eerder aan de randconfiguratie, geloofde hij dat hij de radardoorsnede kon berekenen over het oppervlak van een vleugel en langs de rand.

Gebruikmakend van deze kennis, vermoedde Ufimtsev dat zelfs een groot vliegtuig "stealthy" kon worden gemaakt. Helaas zou elk vliegtuig dat gebruik maakt van zijn theorieën inherent instabiel zijn. Omdat de technologie van die dag niet in staat was om de vluchtcomputers te produceren die nodig zijn om deze instabiliteit te compenseren, waren zijn concepten opgeschort. Enkele jaren later kwam een ​​analist bij Lockheed een krant tegen over de theorieën van Ufimtsev en, aangezien de technologie voldoende gevorderd was, begon het bedrijf een stealth-vliegtuig te ontwikkelen op basis van het werk van de Rus.

Ontwikkeling

De ontwikkeling van de F-117 begon als een topgeheim "zwart project" bij de beroemde Advanced Development Projects-eenheid van Lockheed, beter bekend als de "Skunk Works". Lockheed ontwikkelde eerst een model van het nieuwe vliegtuig in 1975, de "Hopeless Diamond" genoemd vanwege zijn vreemde vorm, en bouwde twee testvliegtuigen onder het Have Blue-contract om de radar-tartende eigenschappen van het ontwerp te testen. Kleiner dan de F-117, de Have Blue-vliegtuigen vlogen nachttestmissies over de woestijn van Nevada tussen 1977 en 1979. Gebruikmakend van het enkelassige fly-by-wire-systeem van de F-16, hebben de Have Blue-vliegtuigen de instabiliteitsproblemen opgelost en waren onzichtbaar naar radar.

Lockheed Have Blue-testvliegtuigen. Amerikaanse luchtmacht

Tevreden met de resultaten van het programma, heeft de Amerikaanse luchtmacht op 1 november 1978 een contract uitgegeven aan Lockheed voor het ontwerp en de productie van een stealth-vliegtuig op ware grootte. Onder leiding van Skunk Works-chef Ben Rich, met hulp van Bill Schroeder en Denys Overholser, gebruikte het ontwerpteam speciaal ontworpen software om een ​​vliegtuig te maken dat facetten (platte panelen) gebruikte om 99% van de radarsignalen te verspreiden. Het eindresultaat was een vreemd uitziend vliegtuig met viervoudig redundante fly-by-wire vluchtbesturing, een geavanceerd traag geleidingssysteem en geavanceerde GPS-navigatie.

Om de radarsignatuur van het vliegtuig te minimaliseren, moesten ontwerpers de radar aan boord uitsluiten en de motorinlaten, -uitlaten en -stuwkracht minimaliseren. Het resultaat was een subsonische bommenwerper die 5000 pond kon dragen. van munitie in een interne baai. De nieuwe F-117, gecreëerd in het kader van het Senior Trend-programma, vloog voor het eerst op 18 juni 1981, slechts eenendertig maanden na zijn overstap naar volledige ontwikkeling. Aangewezen de F-117A Nighthawk, het eerste productietoestel werd het volgende jaar geleverd met operationele capaciteit bereikt in oktober 1983. Alles verteld 59 vliegtuigen werden gebouwd en geleverd in 1990.

F-117A Nighthawk

Algemeen

• Lengte: 69 ft. 9 in.
• spanwijdte: 43 ft. 4 in.
• Hoogte: 12 ft. 9.5 in.
• Vleugel gebied: 780 sq. Ft.
• Leeg gewicht: 29.500 pond.
• Geladen gewicht: 52.500 pond.
• Bemanning: 1

Prestatie

• Energiecentrale: 2 × General Electric F404-F1D2 turbofans
• bereik: 930 mijl
• Maximale snelheid: Mach 0,92
• Plafond: 69.000 ft.

bewapening

• 2 × interne wapenbays met elk een hard punt (totaal twee wapens)

Operationele geschiedenis

Vanwege het extreme geheim van het F-117-programma, was het vliegtuig voor het eerst gebaseerd op de geïsoleerde Tonopah Test Range Airport in Nevada als onderdeel van de 4450th Tactical Group. Om te helpen bij het beschermen van het geheim, vermeldden de officiële archieven op dat moment de 4450e als zijnde gevestigd op Nellis Air Force Base en vliegende A-7 Corsair II's. Pas in 1988 erkende de luchtmacht het bestaan ​​van de "stealth-jager" en bracht een vage foto van het vliegtuig uit. Twee jaar later, in april 1990, werd het publiekelijk onthuld toen twee F-117A's overdag in Nellis aankwamen.

F-117A Nighthawk. Amerikaanse luchtmacht

Golfoorlog

Met de crisis in Koeweit die zich in augustus ontwikkelt, wordt de F-117A, nu toegewezen aan de 37e Tactical Fighter Wing, ingezet in het Midden-Oosten. Operatie Desert Shield / Storm was het eerste grootschalige gevechtsdebuut van het vliegtuig, hoewel twee stiekem waren gebruikt als onderdeel van de invasie van Panama in 1989. Een belangrijk onderdeel van de coalitieluchtstrategie, de F-117A vloog 1.300 vluchten tijdens de Golf Oorlog en sloeg 1.600 doelen. De tweeënveertig F-117A's van de 37e TFW slaagden erin een hitpercentage van 80% te scoren en behoorden tot de weinige vliegtuigen die werden vrijgemaakt om doelen in het centrum van Bagdad te raken.

Kosovo

Terugkerend uit de Golf, werd de F-117A-vloot verplaatst naar Holloman Air Force Base in New Mexico in 1992 en werd onderdeel van de 49th Fighter Wing. In 1999 werd de F-117A gebruikt in de Kosovo-oorlog als onderdeel van Operation Allied Force. Tijdens het conflict werd een F-117A gevlogen door luitenant-kolonel Dale Zelko neergehaald door een speciaal aangepaste SA-3 Goa grond-lucht raket. Servische troepen konden het vliegtuig kort detecteren door hun radar te bedienen op ongewoon lange golflengtes. Hoewel Zelko werd gered, werden de overblijfselen van het vliegtuig veroverd en werd een deel van de technologie aangetast.

In de jaren na de aanslagen van 11 september vloog de F-117A gevechtsmissies ter ondersteuning van zowel Operations Enduring Freedom als Iraqi Freedom. In het laatste geval liet het de eerste bommen van de oorlog vallen toen F-117's een leidend doelwit troffen tijdens de openingsuren van het conflict in maart 2003. Hoewel het een zeer succesvol vliegtuig was, werd de technologie van de F-117A tegen 2005 verouderd en waren de onderhoudskosten stijgende lijn.

F-117A Nighthawk te zien in het Nationaal Museum van de Amerikaanse luchtmacht. Amerikaanse luchtmacht

pensioen

Met de introductie van de F-22 Raptor en de ontwikkeling van de F-35 Lightning II, stelde programmabegroting 720 (uitgegeven op 28 december 2005) voor de F-117A-vloot tegen oktober 2008 te verlaten. Hoewel de Amerikaanse luchtmacht van plan was het vliegtuig in dienst tot 2011, besloot het te stoppen met het in dienst nemen van de aankoop van extra F-22's. Vanwege het gevoelige karakter van de F-117A werd besloten het vliegtuig terug te trekken naar zijn oorspronkelijke basis in Tonopah, waar het gedeeltelijk zou worden gedemonteerd en opgeslagen.

Terwijl de eerste F-117A's de vloot verlieten in maart 2007, vertrok het laatste vliegtuig op 22 april 2008 met de actieve dienst. Op dezelfde dag werden officiële pensioenceremonies gehouden. Vier F-117A's bleven in dienst bij het 410th Flight Test Squadron in Palmdale, CA en werden in augustus 2008 naar Tonopah gebracht.