Christina's World - The House Andrew Wyeth Painted

Neem een ​​verkeerde afslag bij de gevangenis in Thomaston, Maine, en je botst over een kiezelweg en land pal in een schilderij.

Of zo lijkt het.

Hathornpunt in South Cushing, Maine

In de afgelegen stad South Cushing in Maine, ligt een grimmige, verweerde boerderij aan de oostkant van Hathorn Point Road, op een met gras begroeid uitzicht op de St. George River en de verre zee. In de zomer is het gras misschien smaragdgroen en een rij dennen omzoomt de horizon, maar alle andere details zijn schokkend bekend. Dit is de scène uit het spookachtige schilderij van Andrew Wyeth uit 1948 Christina's World. Als je uit een auto stapt, of uit een van de verschillende tourbussen die over de smalle weg slingert, verwacht je misschien half dat de kreupele jonge Christina Olson, in een lichtroze jurk, door het gras kruipt. Het landschap is zo bekend.

Het Olson Home werd gebouwd door kapitein Samuel Hathorn II in de jaren 1700, waardoor het een echte "koloniale stijl" is - een huis gebouwd tijdens de koloniale periode in de Amerikaanse geschiedenis. De Hathorns, een zeevarende familie uit Salem, Massachusetts, bouwden oorspronkelijk een blokhut op het terrein voordat de kapitein opgeschaald werd naar een ingelijste constructie. In 1871 verving kapitein Samuel Hathorn IV het oude schilddak door een schuin dak en voegde meerdere slaapkamers op de derde verdieping toe. Een halve eeuw later nodigden zijn afstammelingen, de Olsons, de jonge Andrew Wyeth uit om een ​​van de kamers op de bovenverdieping te gebruiken als een deeltijdstudio.

"Ik kon daar gewoon niet wegblijven," merkte de in Pennsylvania geboren Wyeth ooit op. "Het was Maine."

Bij het betreden van het huis in het late voorjaar, kan een bezoeker worden gevolgd door de zoete geur van lila van de struiken die buiten zijn geplant. Binnen in de kamers lijken kaal - de bedden en stoelen zijn verwijderd en zelfs de houtkachels die de enige warmtebron leverden, zijn verdwenen. De openingstijden zijn beperkt tot ongeveer vier maanden van het meest gematigde klimaat van Maine - vergelijkbaar met het laatste kwart van de 19e eeuw toen kamers alleen in de zomermaanden werden verhuurd.

Wyeth gebruikte zijn bovenstudio 30 jaar en kenmerkte het huis in veel schilderijen en litho's. De kunstenaar nam grimmige kamers, strakke mantels en sombere daken op. Alleen een ezel markeert de plek waar Wyeth in het Olson-huis werkte.

Geen kleine werelden

In de jaren 1890 trouwde John Olson met Katie Hathorn en nam hij de boerderij en het zomerhuis over. Twee van hun kinderen, Christina en Alvaro, hebben hun hele leven geleefd in wat nu het Olson House wordt genoemd. Een jonge Andrew Wyeth, die als jongen zomer in Maine was geweest, werd door Betsy aan de Olsons voorgesteld, een lokaal meisje dat Andrew's vrouw zou worden. Wyeth schetste zowel Alvara als Christina in Maine, maar het is het schilderij uit 1948 dat mensen zich herinneren.

Sommigen zeggen dat oude huizen de persoonlijkheid van hun eigenaars aannemen, maar Wyeth wist iets meer. "In de portretten van dat huis zijn de ramen bijna ogen of stukjes van de ziel," zei hij jaren later. "Voor mij is elk raam een ​​ander deel van het leven van Christina."

Buren beweren dat de kreupele Christina geen idee had dat haar kleine wereld zo beroemd was geworden. De aantrekkingskracht van het iconische schilderij van Wyeth is ongetwijfeld de visualisatie van een universeel verlangen - een plaats zoeken die wordt genoemd huis. De wereld van je huis is nooit klein.

Decennia na Christina's dood veranderde het huis verschillende keren van eigenaar. Even was er nerveuze speculatie dat het weer een bed and breakfast inn in New England zou worden. Een eigenaar, filmmagnaat Joseph Levine, haalde Hollywood-decorbouwers in om de plaats te 'authenticeren' door de kamers te besproeien met nep-spinnenwebben en de gevel te verweren zodat deze leek op het gebouw dat Wyeth schilderde. Uiteindelijk werd het huis verkocht aan John Sculley, voormalig CEO van Apple Computer Inc., en Lee Adams Sculley. In 1991 gaven ze het aan het Farnsworth Art Museum in het nabijgelegen Rockland. Het huis wordt nu beschermd door een nationaal historisch monument te worden genoemd.

Tijdens de lente, zomer en herfst kunt u een rondleiding krijgen door de bescheiden boerderij en het terrein dat de beroemde Amerikaanse schilder achtervolgde. Stop bij het Farnsworth Art Museum in Rockland, Maine voor een kaart en je hoeft niet eens te verdwalen om de wereld van Wyeth te ontdekken.

Hoofdpunten - Waarom het Olson House wordt bewaard

• Het Olson House staat sinds 1995 in het National Register of Historic Places. Het pand is niet belangrijk vanwege de architectuur, maar vanwege de associatie met de evenementen en mensen die hebben bijgedragen aan onze culturele geschiedenis - de Amerikaanse kunstenaar Andrew Wyeth (1917-2009) en zijn schilderijen. Het pand is sinds 2011 een nationaal historisch monument.
• Van 1939 tot 1968 werd Andrew Wyeth geïnspireerd om het huis te tekenen en te schilderen, objecten gerelateerd aan de bewoners, en de bewoners zelf - de polio-kreupele Christina Olson (1893-1968) en haar broer, Alvaro Olson (1894-1967). De Olson waren de kinderen van John Olson en Kate Hathorn, wiens overgrootvader het huis in Maine bouwde.
• Meer dan 300 werken van Wyeth worden toegeschreven aan het geassocieerd zijn met het Olson-huis, inclusief Olielamp, 1945; Christina Olson, 1947; Zaadgraan, 1948; Christina's World, 1948; Eischaal, 1950; Hay Ledge, 1957; geraniums, 1960; Houtkachel, 1962; Weerzijde, 1965; en Einde van Olsons, 1969.
• Het Farnsworth Museum blijft het Olson House restaureren en conserveren met een passende architecturale berging en teruggewonnen hout. Oude oude balken en spanten uit een 19e-eeuwse Boston-structuur werden gebruikt om de buitenkant van het Olson-huis te herstellen.
• Andrew Wyeth is begraven op het nabijgelegen Hawthorn Cemetery, samen met Christina en Alvaro Olson en andere Hawthorns en Olsons.

bronnen

• Olson House, Farnsworth Museum, https://www.farnsworthmuseum.org/visit/historic-sites/olsen-house/ [geraadpleegd 18 februari 2018]
• National Register of Historic Places Registration Form, NPS Form 10-900 (oktober 1990), opgesteld door Kirk F. Mohney, Architectural Historian, Maine Historic Preservation Commission, juli 1993
• Christina's World, Longleaf Lumber, https://www.longleaflumber.com/christinas-world/ [geraadpleegd 18 februari 2018]
• Historic Restoration, The Penobscot Company, Inc., http://www.thepencogc.com/historic_restoration.html [geraadpleegd op 18 februari 2018]
• Extra foto van Olson House, btwashburn via flickr.com Attribution 2.0 Generic (CC BY 2.0)