Christine Falling

Christine Falling was een 17-jarige oppas toen ze vijf baby's en een oudere man vermoordde. Ze was een van de jongste vrouwelijke seriemoordenaars in de Amerikaanse geschiedenis.

Jeugdjaren

Christine Falling werd geboren op 12 maart 1963 in Perry, Florida, Ann, 16 jaar en Thomas Slaughter, 65 jaar. Christine was het tweede kind van Ann. Haar zus Carol werd anderhalf jaar eerder geboren.

Vanaf het begin was het leven voor Christine een uitdaging. Haar moeder Ann ging vaak maanden achter elkaar weg.

Toen Ann naar huis zou terugkeren, leek het haar jonge dochters dat ze altijd zwanger terugkwam. In de twee daaropvolgende jaren, nadat Christine was geboren, had Ann nog twee kinderen, jongens Michael en Earl. Van alle kinderen beweerde Thomas alleen Earl als zijn biologisch kind.

De slachtingen waren erg arm, net als velen die destijds in Perry woonden. Tijdens Ann's afwezigheid zorgde Thomas voor de kinderen door ze naar het bos te brengen waar hij werkte. Maar toen hij een arbeidsongeval had, moest Ann zich weer bij het gezin voegen. Daarna werden de kinderen vaak rondgeschud naar familieleden totdat, volgens Carol, Ann hen volledig in de steek liet en hen op een bank achterliet in een winkelcentrum in Perry.

Jesse en Dolly Falling

Dolly Falling wilde moeder worden, maar kon geen kinderen krijgen. Haar man Jesse was familie van de Slaughter-kinderen en ze besloten Carol en Christine te adopteren.

Het leven voor de twee meisjes in het huis van de Falling was onstabiel. Christine was epileptisch en leed aan epileptische aanvallen. Ze had ook ernstige leer- en ontwikkelingsproblemen. Fysiek was ze onaantrekkelijk, zwaarlijvig en had ze een vreemde lege blik in haar ogen.

Al op jonge leeftijd toonde Christine zorgwekkende persoonlijkheidskenmerken. Ze zou ernstige woedeaanvallen hebben en antisociaal gedrag vertonen. Ze ontwikkelde bijvoorbeeld een fascinatie voor het martelen van katten. Ze zou ze wurgen en dan van boven laten vallen om te zien of ze echt negen levens hadden. Ze hoorde meteen dat ze dat niet deden, maar dat eindigde haar experimenten niet.

Zowel Carol als Christine werden opstandig en onhandelbaar naarmate ze ouder werden. Volgens auteur Madeline Blais in haar boek 'The Heart Is an Instrument', werden de meisjes echter ook fysiek en seksueel misbruikt door Jesse Falling, iets wat de Fallings beiden ontkenden.

Het leven in het Falling home was echter zo disfunctioneel dat de pastoor tussenbeide kwam en de Fallings overeenkwamen om de meisjes weg te sturen.

Een toevluchtsoord

De meisjes werden naar het Great Oaks Village in Orlando gestuurd. Dit was een pleeggezin dat werd ontworpen om verwaarloosde en misbruikte kinderen te helpen. Christine merkte later op hoeveel ze genoten had van haar tijd daar, hoewel ze volgens maatschappelijk werkers tijdens haar verblijf een dief, dwangmatige leugenaar was en vaak in de problemen zou komen alleen vanwege de aandacht die het bracht.

In de verslagen van de maatschappelijk werkers werd ook opgemerkt dat Jesse Falling twee keer was gearresteerd voor het seksueel misbruiken van Carol. De eerste arrestatie eindigde in een opgehangen jury en de tweede keer liet Dolly Falling de aanklacht vallen.

Na een jaar in de opvang werden de meisjes teruggebracht naar de Fallings. Deze keer was er geen seksueel misbruik, maar het fysieke misbruik ging door. De laatste aflevering vond plaats in oktober 1975 toen Jesse Christine naar verluidt 10 minuten te laat zou hebben geslagen. Hij stond er ook op dat ze de volgende dag een korte broek naar school droeg zodat iedereen de 'rechtvaardigheid'-tekens kon zien. De volgende dag renden de meisjes weg.

Munchausen-syndroom

Na zes weken bij Carol's vriendin te hebben gewoond, besloot Christine om naar Blountstown te gaan en bij Ann, haar biologische moeder, te gaan wonen. Ze slaagde erin dat een tijdje te doen, en in september 1977, op 14-jarige leeftijd, trouwde ze met een man (naar verluidt haar stiefbroer) die in de twintig was. Het huwelijk was vol argumenten en geweld en het eindigde al na zes weken.

Nadat haar huwelijk was mislukt, ontwikkelde Christine een dwang om naar de spoedafdeling van het ziekenhuis te gaan. Elke keer zou ze klagen over verschillende aandoeningen die artsen niet konden diagnosticeren. Op een keer ging ze klagen over bloedingen, wat haar normale menstruatie bleek te zijn. Een andere keer dacht ze dat een slang haar beet. Binnen twee jaar ging ze meer dan 50 keer naar het ziekenhuis.

Het leek erop dat Christine's aandachtsbehoefte, zoals de counselors in Great Oaks Village hadden opgemerkt, werd overgeheveld naar het krijgen van aandacht in het ziekenhuis. Op dat moment ontwikkelde ze mogelijk het syndroom van Munchausen, een aandoening waarbij getroffenen het comfort van medisch personeel zoeken voor overdreven of zelf toegebrachte ziektesymptomen..

Munchausen-syndroom is nauw verwant aan het Munchausen-syndroom door proxy (MSbP / MSP), wanneer ze een andere persoon, meestal een kind, misbruiken om aandacht of sympathie voor zichzelf te krijgen.

Christine vindt haar roeping

Christine Falling had weinig opties als het ging om het verdienen van de kost. Ze was ongeschoold en haar volwassenheidsniveau was dat van een jong kind. Ze slaagde erin om wat geld te verdienen door te babysitten voor buren en familie. In feite leek het haar roeping te zijn. Ouders vertrouwden haar en ze genoot ervan bij de kinderen te zijn, zo leek het.

Haar slachtoffers - De kinderen

Op 25 februari 1980 paste Christine op de tweejarige Cassidy "Muffin" Johnson, toen het kind volgens Falling ziek werd en uit haar wieg viel. Ze kreeg de diagnose encefalitis (hersenontsteking) en stierf drie dagen later.

Volgens de autopsie was haar dood te wijten aan bot trauma aan de schedel.

Een van de artsen was het niet eens met de diagnose van het kind en vond Fallings betraande verhaal twijfelachtig. Hij merkte zijn vermoedens op dat de baby fysiek werd geschaad en niet stierf aan natuurlijke oorzaken. Hij stelde voor dat de politie met Falling zou praten, maar onderzoekers ondernamen geen verdere actie.

Kort na het incident verhuisde Falling naar Lakeland, Florida.

De volgende twee kinderen om te sterven waren neven, de vierjarige Jeffrey Davis en de tweejarige Joseph Spring.

Terwijl hij voor Jeffrey zorgde, vertelde Falling artsen dat hij was gestopt met ademen. Het autopsierapport vermeldde myocarditis, die meestal het gevolg is van een virale infectie en een ontsteking van het hart veroorzaakt.

Drie dagen later viel Falling op Joseph terwijl zijn ouders de begrafenis van Jeffrey bijwoonden. Falling zei dat Joseph niet wakker werd uit zijn dutje. Hij werd ook gevonden met een virale infectie en de zaak was gesloten.

Falling besloot terug te keren naar Perry en nam in juli 1981 een positie in als huishoudster voor de 77-jarige William Swindle. Swindle stierf op de eerste dag dat Falling werkte. Hij werd gevonden op zijn keukenvloer. Er werd aangenomen dat hij een enorme hartaanval kreeg.

Niet lang na de dood van Swindle nam de stiefzuster van Falling haar acht maanden oude dochter, Jennifer Daniels, mee voor haar vaccinaties. Vallen ging mee. Op weg naar huis rende de stiefzuster de winkel voor luiers in en toen ze terugkeerde naar de auto, vertelde Falling haar dat Jennifer was gestopt met ademen. De baby was dood.

Op 2 juli 1982 zorgde Falling voor de 10-weken oude Travis Cook die net thuis was van het ziekenhuis nadat een week eerder Christine had opgemerkt dat hij moeite had met ademen. Deze keer heeft Travis het echter niet gehaald. Christine zei dat hij gewoon plotseling stierf. De artsen en verpleegkundigen negeerden de gebruikelijke tranen die uit Falling vloeiden terwijl ze uitlegde wat er gebeurde. Uit de autopsie bleek dat de dood van het kind werd veroorzaakt door verstikking. Falling's schrikbewind was eindelijk afgelopen.

De bekentenis van Falling

Falling bekende uiteindelijk vijf moorden. Ze was bang om de doodstraf te krijgen en stemde in met een pleidooi. Ze vertelde rechercheurs dat ze haar slachtoffers had vermoord door "smoren" en had geleerd hoe ze dit moest doen door televisie te kijken. Ze pochte haar eigen draai te geven aan de techniek door een deken over de gezichten van de kinderen te leggen. Ze zei ook dat ze stemmen hoorde zeggen dat ze 'de baby moest doden'.

In een gefilmde bekentenis beschreef ze de gebeurtenissen die leidden tot de "smoring" van elk kind. Volgens Falling:

Cassidy Johnson werd gesmoord omdat ze 'een beetje gewelddadig was geworden of zoiets'.

Jeffrey Davis "maakte me boos of zo. Ik was die ochtend al boos. Ik nam hem gewoon op en begon hem te stikken tot hij dood was."

Joe Boy dutte toen "Ik weet het niet. Ik kreeg net de drang en wilde hem vermoorden."

Haar nicht, Jennifer Daniels stierf omdat "Ze voortdurend huilde en huilde en huilde en het maakte me boos, dus ik sloeg gewoon mijn handen om haar nek en stikte haar totdat ze haar mond hield."

Travis Coleman sliep toen "zonder duidelijke reden" hem doodde.

Schuldig

Op 17 september 1982 pleitte Christine Falling schuldig aan het vermoorden van twee kinderen en ontving twee gelijktijdige levensstraffen.

Na een paar jaar gevangenisstraf gaf ze toe William Swindle te hebben gewurgd.

In 2006 kwam Falling voorwaardelijk vrij en werd geweigerd. Haar volgende hoorzitting was gepland voor september 2017.