Kies de juiste instelling voor je spel

Overweeg dit voordat je gaat zitten om een ​​stuk te schrijven: waar speelt het verhaal zich af? Het ontwikkelen van de juiste setting is essentieel voor het creëren van een succesvol toneelstuk.

Stel bijvoorbeeld dat u een toneelstuk wilde maken over een wereldreiziger in James Bond-stijl die naar exotische locaties reist en zich bezighoudt met veel intense actiescènes. Het is misschien onmogelijk om al die instellingen effectief tot leven te brengen op het podium. Stel jezelf de vraag: is een stuk de beste manier om mijn verhaal te vertellen? Als dit niet het geval is, wilt u misschien aan een filmscript beginnen.

Instellingen voor één locatie

Veel toneelstukken vinden plaats op één locatie. De personages worden naar een specifieke plaats getrokken en de actie verloopt zonder tientallen scènewijzigingen. Als de toneelschrijver een plot kan bedenken dat zich richt op een beperkt aantal instellingen, is de halve slag om te schrijven al gewonnen. Sophocles of Ancient Greece heeft het juiste idee. In zijn spel, Oedipus de koning, alle karakters communiceren op de trappen van het paleis; er is geen andere set nodig. Wat begon in het oude Griekenland werkt nog steeds in het moderne theater - breng de actie naar de setting. 

Aanrecht Drama's

Een "aanrecht" drama is meestal een enkele locatie spelen die plaatsvindt in het huis van een gezin. Vaak betekent dit dat het publiek slechts één kamer in het huis ziet (zoals de keuken of eetkamer). Dit is het geval met dergelijke drama's als Een rozijn in de zon. 

Meerdere locatiespelen

Spelen met een grote verscheidenheid aan oogverblindende setstukken zijn soms onmogelijk te produceren. De Britse auteur Thomas Hardy schreef een enorm lang stuk getiteld The Dynasts. Het begint in de verste uithoeken van het universum en zoomt vervolgens naar de aarde, waarbij verschillende generaals uit de Napoleontische oorlogen worden onthuld. Vanwege de lengte en de complexiteit van de instelling moet deze nog in zijn geheel worden uitgevoerd.

Sommige toneelschrijvers vinden dat niet erg. In feite schreven toneelschrijvers zoals George Bernard Shaw en Eugene O'Neil vaak complexe werken waarvan ze nooit hadden verwacht dat ze zouden worden uitgevoerd. De meeste dramaturisten willen echter dat hun werk op het podium tot leven komt. In dat geval is het essentieel dat toneelschrijvers het aantal instellingen beperken.

Natuurlijk zijn er uitzonderingen op deze regel. Sommige toneelstukken spelen zich af op een leeg podium. De acteurs pantomime objecten. Eenvoudige rekwisieten worden gebruikt om de omgeving over te brengen. Soms, als een script briljant is en de acteurs getalenteerd zijn, zal het publiek zijn ongeloof opschorten. Ze zullen geloven dat de hoofdpersoon naar Hawaï reist en vervolgens naar Caïro. Dus, toneelschrijvers moeten overwegen: zal het spel het beste werken met echte sets? Of moet het stuk op de verbeelding van het publiek vertrouwen?

Relatie tussen instelling en karakter

Als je een voorbeeld wilt lezen over hoe details over instelling het spel kunnen verbeteren (en zelfs de aard van de personages kunnen onthullen), lees dan de analyse van August Wilson's Fences. Je zult zien dat elk deel van de settingbeschrijving (de vuilnisbakken, de onafgemaakte hekpaal, het honkbal dat aan een touwtje hangt) de ervaringen uit het verleden en heden van Troy Maxson, de hoofdpersoon van het stuk, vertegenwoordigt.

Uiteindelijk is de keuze van de instelling aan de toneelschrijver. Dus waar wil je je publiek naartoe brengen??