Verhalen van kinderen over jezelf zijn

De oude Griekse verteller Aesop wordt gecrediteerd met het bewerken van tal van verhalen met waardevolle morele lessen. Velen van hen resoneren nog steeds, waaronder de volgende verhalen over jezelf zijn.

Pretense is alleen huid diep

De fabels van Aesop vertellen ons dat de natuur zal schijnen, ongeacht in welk pakket je het stopt. Het heeft geen zin om te doen alsof je iets bent dat je niet bent, omdat de waarheid uiteindelijk naar buiten zal komen, hetzij per ongeluk of met geweld.

De kat en venus. Een kat wordt verliefd op een man en smeekt Venus om haar in een vrouw te veranderen. Venus voldoet eraan, en de man en de kattenvrouw zijn getrouwd. Maar wanneer Venus haar test door een muis in de kamer te laten vallen, springt de kattenvrouw op om hem te achtervolgen. De kat kan haar uiterlijk veranderen, maar niet haar aard.
De ezel in de huid van de leeuw. Een ezel trekt een leeuwenvel aan en rent rond de jungle en jaagt de andere dieren af. Maar wanneer hij zijn mond opent, geeft zijn bray hem weg.
De ijdele kauw. Gekleed in de weggegooide veren van andere vogels, overtuigt een kauw Jupiter bijna om hem tot koning van de vogels te benoemen. Maar de andere vogels ontdoen hem van zijn vermomming en onthullen zijn ware aard.
De kat en de vogels. Een kat, die hoort dat de vogels ziek zijn, kleedt zich als een arts en biedt zijn hulp aan. De vogels, die zijn vermomming doorzien, antwoorden dat ze in orde zijn en dat zal zo blijven als hij alleen maar vertrekt. De vogels hebben immers veel meer op het spel dan de kat.

De gevaren van pretentie

De fabels van Aesop waarschuwen ons ook dat het proberen anderen te zijn die je niet kunt vervreemden. De hoofdrolspelers in deze verhalen eindigen slechter af dan wanneer ze zichzelf hadden geaccepteerd.

De kauw en de duiven. Een kauw schildert zijn veren wit omdat hij het uiterlijk van het voedsel van de duiven lekker vindt. Maar ze pakken hem aan en jagen hem weg. Wanneer hij terug gaat eten met de andere kauwen, herkennen ze zijn witte veren niet, dus jagen ze hem ook weg. Raad eens wie er honger heeft.
De Vlaamse gaai en de pauw. Dit verhaal lijkt op 'The Jackdaw and the Doves', maar in plaats van voedsel te willen, wil de Vlaamse gaai gewoon struinen als een trotse pauw. De andere Vlaamse gaaien zien de hele zaak afkeer en weigeren hem terug te verwelkomen.
De adelaar en de kauw. Een kauw, jaloers op de adelaar, probeert zich als een te gedragen. Maar zonder de vaardigheden van de adelaar komt hij in een plakkerige situatie en eindigt hij als een huisdier voor kinderen, zijn vleugels geknipt.
De raaf en de zwaan. Een raaf die zo mooi wil zijn als een zwaan raakt zo geobsedeerd door het reinigen van zijn veren dat hij weggaat van zijn voedselbron en verhongert. Oh, en zijn veren blijven zwart.
De ezel en de sprinkhaan. Dit verhaal lijkt op 'The Raven and the Swan'. Een ezel, die wat sprinkhanen hoort fluiten, springt tot de conclusie dat hun stemmen een gevolg moeten zijn van hun dieet. Hij besluit niets anders te eten dan dauw, en daarom verhongert hij.

Blijf jezelf

Aesop heeft ook tal van fabels die zijn ontworpen om aan te tonen dat we allemaal ontslag moeten nemen bij ons station in het leven en niet moeten streven naar iets groters. Vossen moeten dienstbaar zijn aan leeuwen. Kamelen moeten niet proberen schattig te zijn zoals apen. Apen moeten niet proberen te leren vissen. Een ezel zou een vreselijke meester moeten verdragen omdat hij altijd een nog slechtere kon hebben. Dit zijn geen geweldige lessen voor moderne kinderen. Maar de verhalen van Aesop over het vermijden van schijn (en jezelf niet uithongeren voor schoonheid) lijken vandaag nog steeds relevant.

Geesteswetenschappen