Walter Cronkite was een journalist die de rol van netwerkanchorman definieerde in de decennia waarin televisienieuws opkwam van het verwaarloosde stiefkind van radio naar een dominante vorm van journalistiek. Cronkite werd een legendarische figuur en werd vaak 'de meest vertrouwde man in Amerika' genoemd.
Oorspronkelijk een gedrukte verslaggever die uitblonk als correspondent op het slagveld tijdens de Tweede Wereldoorlog, ontwikkelde Cronkite een vaardigheid voor het melden en vertellen van een verhaal dat hij naar het embryonale medium van televisie bracht. Toen Amerikanen veel van hun nieuws van de televisie begonnen te ontvangen, was Cronkite een vertrouwd gezicht in huiskamers in het hele land.
Tijdens zijn carrière bracht Cronkite gevechten van dichtbij onder de loep en liep hij zichzelf een aantal keren in gevaar. In minder gevaarlijke opdrachten interviewde hij presidenten en buitenlandse leiders en besprak hij kritieke gebeurtenissen uit het McCarthy-tijdperk tot de vroege jaren 1980.
Voor een generatie Amerikanen zorgde Cronkite voor een zeer geloofwaardige stem en een gestage en rustige manier tijdens tumultueuze tijden. Kijkers hadden met hem te maken en met zijn standaardafsluiting aan het einde van elke uitzending: "En zo is het."
Walter Cronkite werd geboren in St. Joseph, Missouri, op 4 december 1916. Het gezin verhuisde naar Texas toen Cronkite een kind was en hij raakte geïnteresseerd in journalistiek tijdens de middelbare school. Tijdens zijn studie aan de Universiteit van Texas werkte hij twee jaar in deeltijd voor de krant Houston Post en na zijn studie volgde hij verschillende banen bij kranten en radiostations.
In 1939 werd hij aangenomen als oorlogscorrespondent door de draaddienst van United Press. Terwijl de Tweede Wereldoorlog intenser werd, vertrok de pas getrouwde Cronkite naar Europa om het conflict te dekken.
Tegen 1942 was Cronkite gevestigd in Engeland en stuurde berichten terug naar Amerikaanse kranten. Hij werd uitgenodigd voor een speciaal programma met de Amerikaanse luchtmacht om journalisten op te leiden om aan boord van bommenwerpers te vliegen. Na het leren van basisvaardigheden, waaronder het afvuren van machinegeweren, vloog Cronkite aan boord van een Eighth Air Force B-17 op een bommissie boven Duitsland.
De missie bleek extreem gevaarlijk te zijn. Een correspondent van de New York Times, Robert P. Post, die tijdens dezelfde missie op een andere B-17 vloog, werd gedood toen de bommenwerper werd neergeschoten. (Andy Rooney, een correspondent voor Stars and Stripes en een toekomstige CBS News-collega van Cronkite, vloog ook op de missie en kwam net als Cronkite veilig terug naar Engeland.)
Cronkite schreef een levendige boodschap over de bommissie die in een aantal Amerikaanse kranten plaatsvond. In de New York Times van 27 februari 1943 verscheen het verhaal van Cronkite onder de kop 'Hell 26,000 Feet Up'.
Op 6 juni 1944 observeerde Cronkite de D-Day strandaanvallen vanuit een militair vliegtuig. In september 1944 dekte Cronkite de invasie in de lucht van Holland in Operatie Market Garden door in een zweefvliegtuig te landen met parachutisten van de 101st Airborne Division. Cronkite heeft wekenlang het gevecht in Nederland gedekt, waarbij hij zichzelf vaak in groot gevaar bracht.
Eind 1944 had Cronkite betrekking op het Duitse offensief dat in de Slag om de Ardennen veranderde. In het voorjaar van 1945 dekte hij het einde van de oorlog. Gezien zijn ervaringen in oorlogstijd had hij waarschijnlijk een contract kunnen krijgen om een boek te schrijven, maar hij koos ervoor om zijn baan als correspondent bij United Press te behouden. In 1946 besprak hij de Processen van Neurenberg, en daarna opende hij een United Press-bureau in Moskou.
In 1948 was Cronkite terug in de Verenigde Staten. Hij en zijn vrouw kregen hun eerste kind in november 1948. Na jaren reizen begon Cronkite te zweven naar een rustiger leven en begon serieus na te denken over springen van gedrukte journalistiek naar omroep.
In 1949 begon Cronkite te werken voor CBS Radio, gevestigd in Washington D.C. Hij dekte de regering; een van zijn taken was het uitzenden van rapporten naar stations in het Midwesten. Zijn opdrachten waren niet erg glamoureus en hadden de neiging zich te concentreren op het landbouwbeleid dat van belang was voor luisteraars in het binnenland.
Toen de Koreaanse oorlog in 1950 begon, wilde Cronkite terugkeren naar zijn rol als correspondent in het buitenland. Maar hij vond een niche in Washington en bracht nieuws over het conflict op de lokale televisie. Hij illustreerde troepbewegingen door lijnen te trekken op een kaart. Zijn oorlogservaring leek hem een zeker vertrouwen in de lucht te geven, en kijkers verwant aan hem.
Op dat moment stond tv-nieuws nog in de kinderschoenen en veel invloedrijke radio-omroeporganisaties, waaronder zelfs Edward R. Murrow, de legendarische sternieuws van CBS Radio, geloofden dat televisie een voorbijgaande rage zou zijn. Cronkite ontwikkelde echter een gevoel voor het medium en zijn carrière begon snel. Hij was in wezen pionier in de presentatie van nieuws op televisie, terwijl hij ook praatte over interviews (ooit een rondleiding door het Witte Huis met president Harry S. Truman) en zelfs invulde als gastheer van een populaire spelshow: "It's News to Me" ."
In 1952 hebben Cronkite en anderen bij CBS serieuze inspanningen geleverd om live de uitzendingen van beide belangrijke politieke partijconventies uit Chicago te presenteren. Vóór de congressen bood het CBS zelfs lessen aan politici om te leren hoe ze op televisie moesten verschijnen. Cronkite was de leraar, die punten gaf bij het spreken en tegenover de camera. Een van zijn studenten was een congreslid uit Massachusetts, John F. Kennedy.
Tijdens de verkiezingsnacht in 1952 verankerde Cronkite de verslaggeving van CBS News live vanuit een studio op Grand Central Station in New York City. Het delen van de taken met Cronkite was een computer, Univac, die Cronkite introduceerde als een "elektronisch brein" dat zou helpen stemmen te tellen. De computer werkte meestal niet tijdens de uitzending, maar Cronkite hield de show in beweging. CBS-managers kwamen Cronkite herkennen als iets van een ster. Voor kijkers in heel Amerika werd Cronkite een gezaghebbende stem. In feite werd hij bekend als 'de meest vertrouwde man in Amerika'.
Gedurende de jaren 1950 rapporteerde Cronkite regelmatig over CBS Nieuws-programma's. Hij ontwikkelde een vroege interesse in Amerika's vroege ruimtevaartprogramma en las alles wat hij kon vinden over nieuw ontwikkelde raketten en was van plan astronauten de ruimte in te lanceren. In 1960 leek Cronkite overal te zijn, de politieke conventies te dekken en te dienen als een van de journalisten die vragen stelden tijdens het laatste Kennedy-Nixon-debat.
Op 16 april 1962 begon Cronkite het CBS Evening News te verankeren, een functie die hij zou blijven vervullen tot hij in 1981 met pensioen ging. Cronkite zorgde ervoor dat hij niet alleen de anchorman was, maar de hoofdredacteur van de nieuwsuitzending. Tijdens zijn ambtstermijn breidde de uitzending zich uit van 15 minuten naar een half uur. Voor het eerste programma van het uitgebreide formaat interviewde Cronkite president Kennedy op het grasveld van het familiehuis Kennedy in Hyannis Port, Massachusetts.
Het interview, gehouden op Labor Day 1963, was historisch belangrijk omdat de president zijn beleid ten aanzien van Vietnam leek aan te passen. Het zou een van de laatste interviews met Kennedy voor zijn dood zijn, minder dan drie maanden later.
Op de middag van 22 november 1963 werkte Cronkite in de CBS-redactie in New York City toen bellen op dringende bulletins op teletypemachines begonnen te luiden. De eerste berichten over een schietpartij in de buurt van de autocadcade van de president in Dallas werden via draaddiensten verzonden.
Het eerste bulletin van de schietuitzending door CBS News was alleen spraak, omdat het tijd kostte om een camera op te zetten. Zodra het mogelijk was, leek Cronkite live in de lucht. Hij gaf updates over het schokkende nieuws toen het aankwam. Cronkite verloor bijna zijn kalmte en maakte de grimmige aankondiging dat president Kennedy aan zijn wonden was gestorven. Cronkite bleef urenlang in de lucht hangen en verankerde de dekking van de moord. De volgende dagen bracht hij vele uren door in de lucht, terwijl Amerikanen bezig waren met een nieuw soort rouwritueel, een uitgevoerd via de televisie.
In de daaropvolgende jaren zou Cronkite nieuws brengen over de Civil Rights Movement, de moorden op Robert Kennedy en Martin Luther King, rellen in Amerikaanse steden en de oorlog in Vietnam. Na een bezoek aan Vietnam in het begin van 1968 en getuige te zijn geweest van het geweld dat was ontketend in het Tet-offensief, keerde Cronkite terug naar Amerika en bracht een zeldzame redactionele opinie uit. In een commentaar op CBS zei hij dat, op basis van zijn rapportage, de oorlog een patstelling was en dat een onderhandeld einde moest worden gezocht. Later werd gemeld dat president Lyndon Johnson geschokt was om de beoordeling van Cronkite te horen, en het beïnvloedde zijn besluit om geen tweede termijn te zoeken.
Een groot verhaal uit de jaren 1960 dat Cronkite graag vertelde, was het ruimtevaartprogramma. Hij verankerde live-uitzendingen van raketlanceringen, van projecten Mercury tot Gemini en tot de bekroning, Project Apollo. Veel Amerikanen leerden hoe de raketten bediend door te kijken hoe Cronkite basislessen gaf vanaf zijn ankerbureau. In een tijdperk voordat tv-nieuws geavanceerde speciale effecten kon gebruiken, demonstreerde Cronkite, die plastic modellen hanteerde, de manoeuvres die in de ruimte werden uitgevoerd.
Toen Neil Armstrong op 20 juli 1969 op het oppervlak van de maan stapte, keek een landelijk publiek naar de korrelige beelden op televisie. Velen waren afgestemd op CBS en Walter Cronkite, die beroemd toegaven, nadat hij Armstrong zijn beroemde eerste stap had zien maken: 'Ik ben sprakeloos'.
Cronkite bleef het nieuws tot in de jaren zeventig vertellen en verankerde evenementen zoals Watergate en het einde van de Vietnam-oorlog. Tijdens een reis naar het Midden-Oosten interviewde hij de Egyptische president Sadat en de Israëlische premier Begin. Cronkite kreeg de eer voor het inspireren van de twee mannen om elkaar te ontmoeten en uiteindelijk een vredesverdrag tussen hun landen te smeden.
Voor velen was de naam Cronkite synoniem met het nieuws. Bob Dylan verwees in een lied op zijn album "Desire" uit 1975 naar hem:
'Ik zat op een avond alleen thuis in L.A..
Oude Cronkite kijken op het zeven uur nieuws ... "
Op vrijdag 6 maart 1981 presenteerde Cronkite zijn laatste nieuwsuitzending als anchorman. Hij koos ervoor om zijn ambtstermijn als anker te beëindigen met weinig fanfare. De New York Times meldde dat hij de dag, zoals gebruikelijk, had doorgebracht met het voorbereiden van de nieuwsuitzending.
In de volgende decennia verscheen Cronkite vaak op televisie, eerst met specials voor CBS, en later voor PBS en CNN. Hij bleef actief en bracht tijd door met een brede vriendenkring, waaronder kunstenaar Andy Warhol en Grateful Dead-drummer Mickey Hart. Cronkite bleef ook met zijn hobby zeilen in de wateren rond Martha's Vineyard, waar hij al lang een vakantiehuis had gehouden.
Cronkite stierf op 92-jarige leeftijd op 17 juli 2009. Zijn dood was voorpaginanieuws in heel Amerika. Hij wordt algemeen herinnerd als een legendarische figuur die een gouden eeuw van televisienieuws heeft gecreëerd en belichaamd.