Biografie van Olympische kunstschaatser Oksana Baiul

Oksana Bauil (geboren Oksana Serhiyivna Baiul, 16 november 1977) is een Olympische kunstschaatser uit Oekraïne. Bauil was de eerste atleet uit Oekraïne die Olympisch goud won in elke sport, maar haar persoonlijke problemen na de carrière brachten haar om verschillende redenen in het nieuws.

Sovjet-kindertijd

Oksana werd geboren in Dnepropetrovsk, een militair-industriële stad, in de Oekraïense Socialistische Sovjetrepubliek (toen onderdeel van de Sovjetunie). Haar ouders, Sergei en Marina, scheidden toen ze slechts twee jaar oud was, en Sergei verdween kort daarna, hetzij door zijn eigen keuze of vanwege afkeuring uit de stad na de scheiding. Oksana werd opgevoed door haar moeder en haar grootouders langs moeders kant.

Op driejarige leeftijd begon Oksana met kunstschaatsen, evenals ballet. Uiteindelijk gaf ze de voorkeur aan schaatsen, en toen ze vijf jaar oud was, trainde ze met Stanislav Koritek, een gerespecteerde coach in Oekraïne. Haar familie betaalde al haar uitgaven, zelfs toen ze opkwamen. Ze leed echter verschillende verliezen dicht bij elkaar: haar grootouders stierven in 1987 en 1988, en toen, in 1991, stierf haar moeder Marina plotseling en onverwacht aan wat bleek dat ze eierstokkanker waren. Oksana was pas dertien.

Coachingsveranderingen en Olympisch succes

Zelfs na de dood van al haar naaste familieleden moest er nog meer verlies komen voor Oksana. Haar coach Koritek verhuisde in 1992 naar Canada om daar te coachen, omdat er weinig tot geen steun was voor kunstschaatsen in Oekraïne na de val van de Sovjet-Unie in 1991. Met de veelbelovende carrière van Oksana liet de Oekraïense kunstschaatsfederatie haar in contact met een ander coach, Galina Zmievskaya. Zmievskaya stemde er niet alleen mee in Oksana te coachen, maar haar ook toe te staan ​​bij haar familie in Odessa te wonen.

Oksana's schaatsen vorderde snel onder toezicht van Zmievskaya. In 1993 nam ze de zilveren medaille mee naar huis op de Europese kampioenschappen, eindigend achter de Franse schaatser Surya Bonaly. Tijdens de Wereldkampioenschappen in datzelfde jaar kreeg ze tijdens de training een ongeluk waarbij schijven in haar rug en nek werden verplaatst en de messen van haar schaatsen werden beschadigd. Ze schaatste door de blessure en schade aan apparatuur om op vijftienjarige leeftijd de wereldtitel te winnen.

Het seizoen 1993-1994 zou het hoogtepunt van Oksana's carrière blijken te zijn. Ze won opnieuw zilver bij Europeanen (opnieuw achter Bonaly) en werd naar de Olympische Winterspelen van 1994 in Lillehammer, Noorwegen, gestuurd om Oekraïne te vertegenwoordigen. Na het korte programmagedeelte van de competitie werd ze tweede na de Amerikaan Nancy Kerrigan. Echter, net als bij de vorige Wereldkampioenschappen, leed Oksana tijdens de training een ongeluk voor het vrije schaatsgedeelte: een botsing met de Duitse skater Tanja Szewcaenko resulteerde in een rugblessure en een snee in haar been waarvoor hechtingen nodig waren. Desondanks schaatste ze een sterke vrije schaats om Kerrigan in te halen voor Olympisch goud. Op 16-jarige leeftijd was ze destijds de op een na jongste Olympisch kampioen schaatsen in de geschiedenis.

Post-Olympische worstelingen

Ondanks haar Olympische overwinning keerde Oksana terug naar een financieel moeilijk leven in Oekraïne. Zelfs de omstandigheden op de ijsbaan waar zij en collega-Oekraïense Olympian Viktor Petrenko oefenden, waren verwaarloosd wegens gebrek aan geld. Hoewel ze haar amateur-competitieve carrière had kunnen voortzetten, zorgde Oksana ervoor dat ze in plaats daarvan professioneel werd. Zij en Zmievskaya onderhandelden over haar contract om op tournee te gaan in de Verenigde Staten.

Hoewel het een lucratievere beslissing was, had de touring op verschillende manieren invloed op haar gezondheid. Ondanks een knieoperatie na de Olympische Spelen, keerde ze snel terug naar het ijs om te oefenen voor tourende shows, die permanent haar vermogen beïnvloed om met name moeilijke sprongen uit te voeren. Ze ontwikkelde ook een drinkgewoonte terwijl ze op tournee was, wat haar jaren zou achtervolgen, haar zou laten vallen van de Champions on Ice-tour in 1997, en resulteerde in verschillende schandalige krantenkoppen.

Halverwege de jaren negentig waren kunstschaatsen specials gemeengoed op de Amerikaanse televisie, en Oksana speelde in twee: De Notenkraker Op Ijs en The Wizard of Oz on Ice, beide voor CBS. het netwerk produceerde ook een televisiefilm uit 1994, Een belofte gehouden, over haar leven. Nadat haar drinken haar had opgestart uit het topcircuit, bleef ze optreden in schaatsshows, niet-skating televisieprogramma's en liefdadigheidsshows.

In november 2011 vonden Oksana en haar manager, Carlo Farina, bewijs van wanbeheer van fondsen door haar bureau, William Morris. Ze heeft met succes $ 9,5 miljoen teruggevorderd. Dit was niet de enige rechtszaak waarin ze zich bezighield. Ze klaagde ook NBC aan voor ongeautoriseerd gebruik van haar imago en beschuldigde Zmievskaya, Petrenko en hun manager Joseph Lemire van fraude en van vals proberen haar te vertegenwoordigen in een Oekraïense gerechtelijke procedure.

Heden

Oksana heeft zich grotendeels teruggetrokken uit het openbare leven. Ze trouwde met haar manager Farina in 2015, veranderde haar naam in Oksana Baiul-Farina en verhuisde naar Las Vegas. In tegenstelling tot veel andere schaatsers uit haar tijd, is ze niet opnieuw lid geworden van de schaatswereld als coach of commentator, in plaats daarvan liet ze een enkel moment achter waarin ze de onbetwiste beste ter wereld was.

bronnen:

• Baiul, Oksana. Oksana: My Own Story. Random House, 1997.
• "Oksana Baiul." Encyclopaedia Britannica, 12 nov. 2018, https://www.britannica.com/biography/Oksana-Baiul