Biografie van Olympe de Gouges, Franse vrouwenrechtenactivist

Olympe de Gouges (geboren Marie Gouze; 7 mei 1748 - 3 november 1793) was een Franse schrijver en activist die de rechten van vrouwen en de afschaffing van de slavernij promootte. Haar meest beroemde werk was de 'Verklaring van de rechten van de vrouw en de vrouwelijke burger', waarvan de publicatie resulteerde in de berechting en veroordeling van Gouges voor verraad. Ze werd geëxecuteerd in 1783 tijdens de Reign of Terror.

Snelle feiten: Olympe de Gouges

• Bekend om: Gouges was een Franse activist die voor vrouwenrechten vocht; ze schreef de "Verklaring van de rechten van de vrouw en de vrouwelijke burger"
• Ook gekend als: Marie Gouze
• Geboren: 7 mei 1748 in Montauban, Frankrijk
• Ging dood: 3 november 1793 in Parijs, Frankrijk
• Gepubliceerde werken: Brief aan de mensen, of project voor een patriottisch fonds (1788), Patriottische opmerkingen (1789), Verklaring van de rechten van de vrouw en de vrouwelijke burger (1791)
• Echtgenoot: Louis Aubry (m. 1765-1766)
• Kinderen: Pierre Aubry de Gouges
• Opmerkelijk citaat: "De vrouw wordt vrij geboren en leeft gelijk aan de man in haar rechten. Sociale onderscheidingen kunnen alleen gebaseerd zijn op het gemeenschappelijke nut."
  

Vroege leven

Olympe de Gouges werd geboren op 7 mei 1748 in het zuidwesten van Frankrijk. Op 16-jarige leeftijd was ze tegen haar wens getrouwd met een man genaamd Louis Aubry, die een jaar later stierf. De Gouges verhuisde naar Parijs in 1770, waar ze een theatergezelschap begon en betrokken raakte bij de groeiende abolitionistische beweging.

Toneelstukken

Na lid te zijn geworden van de theatergemeenschap in Parijs, begon Gouges haar eigen stukken te schrijven, waarvan vele expliciet handelden over kwesties als slavernij, man-vrouwrelaties, kinderrechten en werkloosheid. Gouges was kritisch over het Franse kolonialisme en gebruikte haar werk om aandacht te vragen voor sociale kwalen. Haar werk werd echter vaak geconfronteerd met vijandige kritiek en spot van het door mannen gedomineerde literaire establishment. Sommige critici vroegen zich zelfs af of ze de echte auteur was van de werken waarvoor ze haar naam had ondertekend.

activisme

Vanaf 1789 - beginnend met de Franse revolutie en de "Verklaring van de rechten van de mens en van de burger" - tot 1944, mochten Franse vrouwen niet stemmen, wat betekende dat ze niet de volledige rechten van burgerschap hadden. Dit was het geval hoewel vrouwen actief waren in de Franse revolutie, en velen dachten dat dergelijke rechten van hen waren op grond van hun deelname aan die historische bevrijdingsstrijd.

Gouges, een toneelschrijver van enige toon ten tijde van de revolutie, sprak niet alleen voor zichzelf, maar ook voor veel van de vrouwen van Frankrijk toen ze in 1791 de 'Verklaring van de rechten van de vrouw en van de burger' schreef en publiceerde. Gemodelleerd naar de "Verklaring van de Rechten van de Mens en van de Burger" uit 1789 door de Nationale Vergadering, weerspiegelde de verklaring van Gouges dezelfde taal en breidde deze uit tot vrouwen. Zoals veel feministen sindsdien hebben gedaan, beweerde Gouges zowel het vermogen van de vrouw om te redeneren en morele beslissingen te nemen, en wees ze op de vrouwelijke deugden van emotie en gevoel. Een vrouw was niet eenvoudig hetzelfde als een man; zij was zijn gelijkwaardige partner.

De Franse versie van de titels van de twee verklaringen maakt dit spiegelen een beetje duidelijker. In het Frans was het manifest van Gouges de "Verklaring van de Droits de la Femme et de la Citoyenne" - niet alleen vrouw In tegenstelling tot Mens, maar citoyenne In tegenstelling tot citoyen.

Helaas veronderstelde Gouges te veel. Ze nam aan dat ze het recht had om zelfs als een lid van het publiek op te treden en de rechten van vrouwen te doen gelden door een dergelijke verklaring op te stellen. Ze overschreed de grenzen die de meeste revolutionaire leiders wilden behouden.

Een van de meest controversiële ideeën in de 'Verklaring' van Gouges was de bewering dat vrouwen als burgers het recht hadden op vrije meningsuiting en daarom het recht hadden om de identiteit van de vaders van hun kinderen te onthullen ― een recht dat vrouwen van die tijd werden niet verondersteld te hebben. Ze nam het recht op van kinderen geboren uit een legitiem huwelijk op volledige gelijkheid met die geboren in het huwelijk: dit stelde de veronderstelling in twijfel dat alleen mannen de vrijheid hadden om hun seksuele verlangen buiten het huwelijk te bevredigen, en dat deze vrijheid van de kant van mannen kan worden uitgeoefend zonder angst voor overeenkomstige verantwoordelijkheid. Het betwistte ook de veronderstelling dat alleen vrouwen reproductiemiddelen waren, mannen, impliceerde het voorstel van Gouges, ook onderdeel van de reproductie van de samenleving, en niet alleen politieke, rationele burgers. Als mannen de reproductierol delen, zouden vrouwen misschien lid moeten zijn van de politieke en publieke sfeer van de samenleving.

Dood

Voor het weigeren te zwijgen over de rechten van vrouwen ― en voor het associëren met de verkeerde kant, de Girondisten, en het bekritiseren van de Jacobijnen, terwijl de revolutie verwikkeld raakte in nieuwe conflicten ― Olympe de Gouges werd gearresteerd in juli 1793, vier jaar na de revolutie begon. Ze werd in november van dat jaar naar de guillotine gestuurd en werd onthoofd.

Een eigentijds rapport van haar dood zei:

"Olympe de Gouges, geboren met een verheven verbeelding, verwarde haar delirium voor een inspiratie van de natuur. Ze wilde een statig man worden. Ze nam de projecten aan van de perfide mensen die Frankrijk willen verdelen. Het lijkt erop dat de wet is gestraft deze samenzweerder voor het vergeten van de deugden die bij haar geslacht horen. "

Te midden van een revolutie om de rechten voor meer mannen uit te breiden, had Olympe de Gouges het lef om te betogen dat ook vrouwen ervan zouden moeten profiteren. Haar tijdgenoten waren duidelijk dat haar straf deels was omdat ze haar juiste plaats was vergeten en de grenzen voor vrouwen had overschreden.

nalatenschap

De ideeën van Gouges bleven na haar dood vrouwen in Frankrijk en in het buitenland beïnvloeden. Haar essay "Declaration of the Rights of Woman" werd herdrukt door gelijkgestemde radicalen, die de "Vindication of the Rights of Woman" van Mary Wollstonecraft in 1792 inspireerden. Amerikanen werden ook door Gouges geïnspireerd; tijdens het Vrouwenrechtenverdrag van 1848 in Seneca Falls, produceerden activisten de "Verklaring van Sentimenten", een uitdrukking van vrouwelijke empowerment die leende van de stijl van Gouges.

bronnen

• Duby, Georges, et al. "Opkomend feminisme van revolutie tot Wereldoorlog." Belknap Press van Harvard University Press, 1995.
• Roessler, Shirley Elson. "Out of the Shadows: Women and Politics in the French Revolution, 1789-95." Peter Lang, 2009.
• Scott, Joan Wallach. "Alleen aan te bieden paradoxen: Franse feministen en de rechten van de mens." Harvard University Press, 2004.