Biografie van Odile Decq
Share
Odile Decq (geboren op 18 juli 1955 in Laval, ten oosten van Bretagne in Frankrijk) en Benoît Cornette worden het eerste rock and roll-paar van de architectuur genoemd. Decq's niet-traditionele persoonlijke uiterlijk, gekleed in gotisch zwart, past goed bij het nieuwsgierige plezier van het paar in architecturale experimenten met ruimte, metalen en glas. Nadat Cornette was omgekomen bij een auto-ongeluk in 1998, zette Decq zijn rebellerende architectuur en stadsplanning voort. Decq blijft prijzen en commissies winnen en bewijst aan de wereld dat ze altijd een gelijkwaardige partner en een talent op zichzelf was. Bovendien heeft ze al die jaren de funky look en zwarte kleding behouden.
Decq behaalde een diploma in architectuur aan de Ecole d'Architecture de Paris-La Villette UP6 (1978) en een diploma in stedenbouw en planning aan het Institut d'Études Politiques de Paris (1979). Ze oefende alleen in Parijs en vervolgens in 1985 in samenwerking met Benoît Cornette. Na de dood van Cornette leidde Decq Odile Decq Benoît Cornette Architectes-Urbanistes (ODBC Architects) voor de komende 15 jaar en veranderde zichzelf in 2013 als Studio Odile Decq.
Sinds 1992 onderhoudt Decq een relatie met Ecole Spéciale d'Architecture in Parijs als docent en directeur. In 2014 werd Decq niet geïntimideerd om een nieuwe architectuurschool te lanceren. Called Confluence Institute for Innovation and Creative Strategies in Architecture en gelegen in Lyon, Frankrijk, is het architectuurprogramma gebouwd rond het kruispunt van vijf thematische velden: neurowetenschappen, nieuwe technologieën, sociale actie, beeldende kunst en natuurkunde.
Het Confluence-programma, waarin oude en nieuwe onderwerpen van studie samenkomen, is een curriculum voor en voor de 21ste eeuw. "Confluence" is ook een stadsontwikkelingsproject van Lyon, Frankrijk, waar de rivieren de Rhône en de Saône samenkomen. Boven alle architectuur die is ontworpen en gebouwd door Odile Decq, kan het Confluence Institute haar erfenis worden.
Decq beweert geen bijzondere invloed of meester te hebben, maar ze waardeert architecten en hun werken, waaronder Frank Lloyd Wright en Mies van der Rohe. Ze zegt: "... ze bedachten wat ze het 'vrije plan' noemden, en ik was geïnteresseerd in dit idee en hoe je een plan passeert zonder een andere gearticuleerde ruimte te hebben ..." Bijzondere gebouwen die haar denken hebben beïnvloed, omvatten
- Klooster van La Tourette (Lyon Frankrijk) door Le Corbusier
- La Sagrada Familia (Barcelona, Spanje) door Antoni Gaudí
- Een betonnen toren in het Joods Museum (Berlijn, Duitsland) door Daniel Libeskind
"Soms ben ik gewoon onder de indruk van gebouwen en ben ik jaloers op ideeën die via deze structuren tot uitdrukking komen."
Bron van citaat: Odile Decq Interview, Designboom, 22 januari 2011 [bezocht op 14 juli 2013]
Geselecteerde architectuur:
- 1990: Administratiekantoor Banque Populaire de l'Ouest (BPO), Rennes, Frankrijk (ODBC)
- 2004: L. Museum in Neuhaus, Oostenrijk
- 2010: MACRO Museum voor hedendaagse kunst, nieuwe vleugel, Rome, Italië
- 2011: Phantom Restaurant, eerste restaurant in het Opéra-huis van Parijs in Garnier
- 2012: FRAC Bretagne, Museum voor hedendaagse kunst, Les Fonds Régionaux d'Art Contemporain (FRAC), Bretagne, Frankrijk
- 2015: Saint-Ange Residence, Seyssins, Frankrijk
- 2015: Confluence Institute School of Architecture, Lyon, Frankrijk
- 2016: Le Cargo, Parijs
In haar eigen woorden:
"Ik probeer jonge vrouwen uit te leggen dat het beoefenen van architectuur erg ingewikkeld en heel moeilijk is, maar het is mogelijk. Ik ontdekte al vroeg dat je als architect een beetje talent en een maximale vastberadenheid moet hebben en niet moet focussen op de complicaties. "- Een gesprek met: Odile Decq, Bouwkundig record, Juni 2013, © 2013 McGraw Hill Financial. Alle rechten voorbehouden. [Geraadpleegd op 9 juli 2013]
"Architectuur, in zekere zin, is een oorlog. Het is een zwaar beroep waar je altijd moet vechten. Je moet een groot uithoudingsvermogen hebben. Ik bleef doorgaan omdat ik begon te werken als een team met Benoît die me hielp, ondersteunde en duwde om mijn eigen weg ging. Hij behandelde me als een gelijke, versterkte mijn eigen besluit om mezelf te laten gelden, mijn eigen neiging te volgen en te zijn zoals ik wilde zijn. Ik vertel ook studenten en herhaal op conferenties dat je een goede dosis roekeloosheid nodig hebt om te gaan op de weg van de architectuur, want als je je te bewust bent van de moeilijkheden die het beroep met zich meebrengt, begin je misschien nooit. Je moet blijven vechten, maar zonder echt te weten wat het gevecht is. Heel vaak wordt deze roekeloosheid als dwaas beschouwd. Dat is verkeerd; het is puur roekeloosheid - iets dat sociaal aanvaardbaar is voor mannen, maar nog niet voor vrouwen. "-" Interview met Odile Decq "door Alessandra Orlandoni, The Plan Magazine, 7 oktober 2005
[http://www.theplan.it/J/index.php?option=com_content&view=article&id=675%3Ainte%0Arvista-a-odile-decq-&Itemid=141&lang=en geraadpleegd op 14 juli 2013]
"... blijf je hele leven nieuwsgierig. Om te ontdekken, te denken dat de wereld je voedt, en niet alleen architectuur, maar de wereld en de maatschappij om je heen voedt je, dus je moet nieuwsgierig zijn. Je moet altijd nieuwsgierig zijn naar wat er later in de wereld zal gebeuren, en hongerig zijn naar het leven, en om te genieten, zelfs als het hard werken is ... je moet risico's kunnen nemen. Ik wil dat je moedig bent. Ik wil dat je ideeën hebt, een position… "- Interview met Odile Decq, Designboom, 22 januari 2011 [bezocht op 14 juli 2013]
Kom meer te weten:
- Odile Decq Benoît Cornette door Clare Melhuish, Phaidon, 1998
- Architectuur in Frankrijk door Philip Jodidio, 2006
Aanvullende bronnen: Studio Odile Decq-website op www.odiledecq.com/; RIBA International Fellows 2007 Citation, Odile Decq, RIBA-website; "Odile Decq Benoît Cornette - ODBC: Architects" door adrian welch / isabelle lomholt bij e-architect; ODILE DECQ, BENOIT CORNETTE, Architectes, Urbanistes, Euran Global Culture Networks; Designer Bio, Beijing International Design Triennial 2011 [Websites geraadpleegd op 14 juli 2013]
