Biografie van Mike Pence, vice-president van de Verenigde Staten

Mike Pence (geboren op 7 juni 1959) is een conservatieve Amerikaanse politicus die lid was van het Huis van Afgevaardigden en de gouverneur van Indiana voordat hij vice-president van de Verenigde Staten werd bij de verkiezingen van 2016. Hij dient bij president Donald Trump.

Snelle feiten: Mike Pence

• Bekend om: Amerikaans congreslid (2001-2013), gouverneur van Indiana (2013-2017), vice-president van de Verenigde Staten (2017-heden)
• Geboren: 7 juni 1959 in Columbus, Indiana
• Ouders: Edward Joseph Pence, Jr. en Nancy Pence-Fritsch
• Onderwijs: Hanover College (Indiana), BA in 1981; Indiana University School of Law, JD in 1986
• Echtgenoot: Karen Sue Batten Whitaker (gehuwd in 1985)
• Kinderen: Michael, Charlotte en Audrey

Vroege leven

Mike Pence (Michael Richard Pence) werd geboren op 7 juni 1959 in Columbus, Indiana, de derde van zes kinderen van Edward Joseph en Nancy Cawley Pence. De vader van Edward was Richard Michael Cawley, een Ierse immigrant uit Tubbercurry, Ierland, die een buschauffeur in Chicago werd. Edward Pence bezat een reeks benzinestations in Indiana en was een Koreaanse oorlogsveteraan; zijn vrouw was lerares op de lagere school.

De ouders van Mike Pence waren Ierse katholieke democraten en Pence groeide op met het bewonderen van president John F. Kennedy en verzamelde zelfs JFK-memorabilia als jongere. Hij studeerde in 1977 af aan de Columbus North High School, ontving een BA in geschiedenis aan het Hanover College in 1981 en behaalde in 1986 een diploma rechten aan de Indiana University.

Pence ontmoette Karen Sue Batten Whitaker, een gescheiden leraar op de lagere school, in 1984 bij een evangelische kerkdienst. Ze trouwden op 8 juni 1985 en hebben drie kinderen: Michael, Charlotte en Audrey.

Vroege carriere

Als jonge man was Pence een katholiek en een democraat zoals zijn ouders, maar toen hij aan het Hanover College was, werd hij een wedergeboren evangelische christen en een fundamentalistische conservatieve christelijke republikein met een verlangen om in de politiek te dienen. Hij beoefende de wet tot hij in de politiek ging, en liep mislukte runs voor het Amerikaanse congres in 1988 en 1990. Hij herinnerde die ervaring als "een van de meest verdeeldheid en negatieve campagnes in de moderne congresgeschiedenis van India," en gaf zijn deelname aan de negativiteit toe, in "Bekentenissen van een negatieve campagnevoerder", gepubliceerd in de Indiana Policy Review in 1991.

Van 1991 tot 1993 was Pence president van de Indiana Policy Review Foundation, een conservatieve denktank. Van 1992 tot 1999 organiseerde hij een dagelijks conservatief talkradioprogramma met de naam "The Mike Pence Show", dat in 1994 in de hele staat werd gesyndiceerd. Pence organiseerde van 1995 tot 1999 ook een zondagochtend politiek tv-programma in Indianapolis. Toen de Republikeinse vertegenwoordigend Indiana's 2e Congresdistrict kondigde zijn pensionering in 2000 aan, Pence rende voor de stoel een derde keer.

Congresverkiezingen 2000

De primaire campagne voor de stoel was een zes-weg wedstrijd pence pitting tegen verschillende politieke veteranen, waaronder staat Rep. Jeff Linder. Pence kwam de overwinnaar te voorschijn en stond tegenover de Democratische primaire winnaar Robert Rock, de zoon van een voormalige luitenant-gouverneur van Indiana, en voormalige Republikeinse staat Sen. Bill Frazier als onafhankelijk populist. Na een brutale campagne werd Pence gekozen na 51% van de stemmen.

Congresloopbaan

Pence begon zijn congrescarrière als een van de meest uitgesproken conservatieven in het huis. Hij weigerde een door de republikeinse partij gesteunde faillissementswet te steunen omdat deze een abortusmaatregel bevatte, waarmee hij het niet eens was. Hij sloot zich ook aan bij een Republikeins proces in de Senaat waarin de grondwettigheid van de nieuw vastgestelde McCain-Feingold campagnefinancieringswetgeving werd betwist. Hij was een van de slechts 33 leden van het Huis die tegen de "No Child Left Behind Act" van president George W. Bush stemden. In 2002 bracht hij een stem uit tegen een wetsubsidie, waarvoor hij later spijt zou betuigen. Pence won zijn volgende herverkiezing; datzelfde jaar werd het district omgedoopt tot het 6e.

In 2005 werd Pence gekozen als voorzitter van het Republikeinse Studiecomité, een indicatie van zijn groeiende invloed.

controverses

Later dat jaar trof orkaan Katrina de kust van Louisiana en bevonden de Republikeinen zich als ongevoelig en niet bereid om te helpen met het opruimen. Te midden van de catastrofe belde Pence een persconferentie waarin werd aangekondigd dat het door de republikeinen geleide congres 24 miljard dollar aan bezuinigingen zou omvatten, met de woorden: "... Katrina mag de bank niet laten breken." Pence wekte ook controverse in 2006 toen hij samen met Democraten een impasse op immigratie doorbrak. Zijn wetsvoorstel ging uiteindelijk ten onder en hij werd door conservatieven gecastreerd.

Campagne voor minderheidsleider

Toen de Republikeinen bij de verkiezingen van 2006 een flink pak slaag kregen, merkte Pence op: "We hebben niet alleen onze meerderheid verloren. Ik geloof dat we de weg kwijt zijn." Daarmee gooide hij zijn hoed in de ring voor de Republikeinse leider, een functie die minder dan een jaar was bekleed door congreslid John Boehner uit Ohio. Het debat ging over de mislukkingen van de Republikeinse leiders voorafgaand aan de algemene verkiezingen, maar Pence werd verslagen 168-27.

Politieke prospectie 

Ondanks zijn politieke tegenslagen, kwam Pence naar voren als een belangrijke stem voor de Republikeinse Partij onder leiding van het Democratisch Huis en in 2008 werd hij verkozen tot Huis Republikeinse Conferentievoorzitter - de op twee na hoogste positie in het leiderschap van de Huispartij. Hij maakte verschillende reizen naar primaire staten in 2009, wat leidde tot speculatie dat hij een run voor het presidentschap overwoog.

Nadat de Republikeinen de controle over het Huis in 2010 hadden herwonnen, weigerde Pence te rennen voor de Republikeinse leider en in plaats daarvan zijn steun aan Boehner te geven. Hij trad ook terug als voorzitter van de Republikeinse Conferentie, waardoor velen vermoedden dat hij Indiana Sen. Evan Bayh zou uitdagen of zich kandidaat zou stellen voor de gouverneur van de staat. Begin 2011 begon een beweging onder leiding van voormalig Kansas Rep. Jim Ryun om in 2012 Pence voor president op te stellen. Pence bleef vrijblijvend, maar zei dat hij eind januari 2011 een beslissing zou nemen..

Pence besloot in mei 2011 om de Republikeinse nominatie voor gouverneur van Indiana te zoeken. Hij won uiteindelijk de verkiezingen met een enge stem, aantrad in januari 2013. In maart 2015 tekende hij een wetsvoorstel 'religieuze vrijheid', waarmee bedrijven religieuze overtuigingen konden citeren in het weigeren van service aan potentiële klanten. Het wetsvoorstel leidde echter tot beschuldigingen van discriminatie van de LGBT-gemeenschap. Pence liep in mei 2016 zonder tegenstand in de Republikeinse primary voor gouverneur in een bod voor een tweede termijn.

Vice-voorzitterschap

Tijdens de presidentiële campagne van 2016 overwoog Pence opnieuw te lopen, maar steunde hij Texas Sen Ted Cruz voor de GOP-nominatie. In december 2015 bekritiseerde hij de oproep van de toenmalige kandidaat Donald Trump voor een tijdelijk Amerikaans verbod op mensen uit door moslims gedomineerde landen als "aanstootgevend en ongrondwettelijk". In juni daarop typeerde hij de kritische opmerkingen van Trump over rechter van het districtsrechtbank Gonzalo Curiel als 'ongepast'. Tegelijkertijd prees Pence het standpunt van Trump over banen. In juli noemde Trump hem als zijn lopende partner in de presidentsverkiezingen. Pence accepteerde en trok de stekker uit zijn gubernatoriale campagne.

Pence werd op 8 november 2016 tot vice-president gekozen en werd op 20 januari 2017 beëdigd, naast president Donald Trump.

bronnen

• D'Antonio, Michael en Peter Eisner. "The Shadow President: The Truth about Mike Pence." New York: St. Martin's Press, 2018. (partij links)
• De la Cuetara, Ines en Chris Good. "Mike Pence: Alles wat u moet weten." ABC nieuws, 20 juli 2016. 
• Neal, Andrea. "Pence: The Path to Power." Bloomington, Indiana: Red Lightning Press, 2018. (rechts van de partij)
• Phillips, Amber. "Wie is Mike Pence?" Washington Post, 4 oktober 2016. 
• "Mike Pence Fast Facts." CNN, 14 juni 2016.