Biografie van Josiah Wedgwood, British Potter en Innovator

Josiah Wedgwood (ca 12 juli 1730 - 3 januari 1795) was de belangrijkste aardewerkproducent van Engeland en een massaproducent van kwaliteitskeramiek die over de hele wereld werd geëxporteerd. Een lid van de vierde generatie pottenbakkers van zijn familie, begon Wedgwood zijn eigen onafhankelijke bedrijf en werd de Royal Potter voor koningin Charlotte, de partner van koning George III. Wedgwood's beheersing van keramische technologie werd geëvenaard door de marketing savvy en verbindingen van zijn partner Thomas Bentley; samen runden ze de beroemdste aardewerkwerken ter wereld. 

Snelle feiten: Josiah Wedgwood

• Bekend om: Maker van de beroemdeWedgwood aardewerk
• Geboren: 12 juli 1730 (gedoopt), Churchyard, Staffordshire
• Ging dood: 3 januari 1795, Etruria Hall, Staffordshire
• Onderwijs: Dagschool in Newcastle-under-Lyme, verlaten op 9-jarige leeftijd
• Keramische werken: Jasperwaren, Queen's Ware, Wedgwood blauw
• Ouders: Thomas Wedgwood en Mary Stringer
• Echtgenoot: Sarah Wedgwood (1734-1815)
• Kinderen: Susannah (1765-1817), John (1766-1844), Richard (1767-1768), Josiah (1769-1843), Thomas (1771-1805), Catherine (1774-1823), Sarah (1776-1856), en Mary Anne (1778-1786). 

Vroege leven

Josiah Wedgwood werd gedoopt op 12 juli 1730, de jongste van tenminste elf kinderen van Mary Stringer (1700-1766) en Thomas Wedgwood (1685-1739). De grondlegger in de familie werd ook Thomas Wedgwood (1617-1679) genoemd, die rond 1657 een succesvol aardewerkbedrijf vestigde op Churchyard, Staffordshire, waar zijn achterkleinkind Josiah werd geboren. 

Josiah Wedgwood had weinig formeel onderwijs. Hij was negen jaar oud toen zijn vader stierf en hij werd van school gehaald en naar het aardewerk gestuurd voor zijn oudste broer, (een andere) Thomas Wedgwood (1717-1773). Op 11-jarige leeftijd had Josiah pokken, waardoor hij twee jaar lang naar bed ging en eindigde met permanente schade aan zijn rechterknie. Op 14-jarige leeftijd ging hij formeel in de leer bij zijn broer Thomas, maar omdat hij fysiek niet aan het stuur kon werken, moest hij op 16-jarige leeftijd stoppen. 

Wedgwood theekopje en schotel in de Waterford Wedgwood flagship store in Londen, Engeland. Het theekopje is voorzien van het witte en blauwe jaspis-aardewerk dat synoniem is met het merk. Oli Scarff / Getty Images Nieuws

Vroege carriere

Op 19-jarige leeftijd stelde Josiah Wedgwood voor dat hij als partner in het bedrijf van zijn broer zou worden opgenomen, maar hij werd afgewezen. Na een tweejarige functie bij het aardewerkbedrijf Harrison en Alders werd Wedgwood in 1753 een samenwerking aangeboden met het Staffordshire-bedrijf van pottenbakker Thomas Whieldon; in zijn contract stond dat hij zou kunnen experimenteren.

Wedgwood verbleef in het Whieldon-aardewerk van 1754-1759 en hij begon te experimenteren met pasta's en glazuren. Een primaire focus lag op het verbeteren van creamware, het eerste commerciële Engelse keramiek uitgevonden in 1720 en op grote schaal gebruikt door de pottenbakkers van die tijd. 

Crème was zeer flexibel en kon worden versierd en overglaasd, maar het oppervlak zou waarschijnlijk barsten of schilferen wanneer het werd blootgesteld aan temperatuurveranderingen. Het brak snel af en de loodglazuur brak af in combinatie met voedselzuren, waardoor ze een bron van voedselvergiftiging zijn. Verder was de toepassing van het loodglazuur gevaarlijk voor de gezondheid van de werknemers in de fabriek. De versie van Wedgwood, uiteindelijk koninginnenwaren genoemd, was iets geler, maar had een fijnere textuur, grotere plasticiteit, minder loodgehalte - en het was lichter en sterker en minder gevoelig voor breuk tijdens zendingen. 

Thomas Bentley Partnership

In 1759 huurde Josiah aardewerk uit Ivy House in Burslem, Staffordshire, van een van zijn ooms, een fabriek die hij meerdere keren zou bouwen en uitbreiden. In 1762 bouwde hij zijn tweede werken, het Brick-House, alias de "Bell Works" in Burslem. In datzelfde jaar werd hij voorgesteld aan Thomas Bentley, wat een vruchtbare samenwerking zou blijken te zijn. 

Wedgwood was innovatief en had een sterk technisch begrip van keramiek: maar hij miste formeel onderwijs en sociale contacten. Bentley had een klassieke opleiding en was sociaal verbonden met kunstenaars, wetenschappers, handelaren en intellectuelen in Londen en de rest van de wereld. De beste tot nu toe was Bentley al 23 jaar groothandel in Liverpool en had een breed begrip van de huidige en veranderende keramische mode van de dag.  

Ivy en Etruria van Josiah Wedgwood werken in Staffordshire, Engeland, ca. 1753. Oxford Science Archive / Print Collector / Getty Images

Huwelijk en gezin 

Op 25 januari 1764 trouwde Wedgwood met zijn derde neef, Sarah Wedgwood (1734-1815) en zij kregen uiteindelijk acht kinderen, van wie er zes overleefden tot volwassenheid: Susannah (1765-1817), John (1766-1844), Richard (1767 -1768), Josiah (1769-1843), Thomas (1771-1805), Catherine (1774-1823), Sarah (1776-1856) en Mary Anne (1778-1786). 

Twee zonen, Josiah Jr. en Tom, werden naar school in Edinburgh gestuurd en gaven daar privéles, hoewel geen van beiden tot het bedrijf toetrad totdat Josiah klaar was om met pensioen te gaan in 1790. Susannah trouwde met Robert Darwin en was de moeder van de wetenschapper Charles Darwin; De grootvader van Charles was wetenschapper Erasmus Darwin, een vriend van Josiah.

Keramische innovaties

Samen creëerden Wedgwood en Bentley een grote verscheidenheid aan keramische objecten: Bentley houdt de vraag in de gaten en Wedgwood reageert met innovatie. Naast honderden soorten serviesgoed produceerde hun Staffordshire Etruria-productiefaciliteit speciale waren voor kruideniers en slagers (gewichten en maten), zuivelfabrieken (melkemmers, zeven, wrongelpotten), sanitaire doeleinden (tegels voor binnenbadkamers en riolen in heel Engeland) ) en het huis (lampen, babyvoeders, voedselverwarmers). 

De meest populaire waren van Wedgwood werden jaspis genoemd, een ongeglazuurde matte koek die verkrijgbaar is in effen pastakleuren: groen, lavendel, salie, lila, geel, zwart, een puur wit en "Wedgwood blauw". Bas-reliëf sculpturen werden vervolgens toegevoegd aan het oppervlak van de effen pastakleur, waardoor een camee-achtig uiterlijk werd gecreëerd. Hij ontwikkelde ook zwart basalt, steengoed in opvallende diepe kleuren.

De Portland-vaas (zwart-witte jaspiswaren) die Wedgwood als zijn beste werk beschouwde in het Wedgwood Museum, in Stoke-on-Trent. Christopher Furlong / Getty Images

De kunstmarkt

Om te beantwoorden wat Bentley in Londen als een nieuwe vraag naar Etruskische en Grieks-Romeinse kunst zag, maakte Wedgwood cameeën, intaglios, plaquettes, kralen, knopen, beeldjes, kandelaars, kannen, kannen, bloemhouders, vazen ​​en medaillons voor meubels allemaal versierd met klassieke kunstfiguren en thema's. De kanny Bentley erkende dat originele Griekse en Romeinse naakten te "warm" waren voor Engelse en Amerikaanse smaken, en het bedrijf kleedde hun Griekse godinnen in lange jurken en hun helden in vijgenbladeren. 

'Penelope and Maidens', Wedgwood-plaquette, 18e eeuw. Illustratie uit Story of the British Nation, Volume III, door Walter Hutchinson, (Londen, c1920s). Hulton Archive / Getty Images

De vraag naar camee-portretten schoot omhoog en Wedgwood kwam hieraan tegemoet door bekende kunstenaars in te huren om modellen in was te maken voor gebruik op de productievloer. Onder hen waren de Italiaanse anatoom Anna Morandi Manzolini, de Italiaanse kunstenaar Vincenzo Pacetti, de Schotse edelsteengraveur James Tassie, de Britse ontwerper Lady Elizabeth Templeton, de Franse beeldhouwer Lewis Francis Roubiliac en de Engelse schilder George Stubbs. 

De twee belangrijkste modelers van Wedgwood waren Britten: John Flaxman en William Hackwood. Hij stuurde Flaxman naar Italië om een ​​wasmodelleringstudio op te zetten tussen 1787-1794 en Wedgwood richtte ook een studio op in Chelsea waar kunstenaars in Londen konden werken. 

George III en koningin Charlotte, gemodelleerd door William Hackwood naar wassen door Isaac Gosset, 1776-1780, jasper of ormolu frames door Matthew Boulton. Public Domain (te zien in Wedgwood Museum, Barlaston, Stoke-on-Trent, Engeland)

Queen's Ware 

De meest succesvolle coup van Wedgwood en Bentley was ongetwijfeld toen ze een cadeauset van honderden van zijn crèmekleurig servies stuurden naar koningin Charlotte van de Britse koning George III. Ze noemde Wedgwood "Potter to Hare Majesteit" in 1765; hij hernoemde zijn crèmekleurige waar "Queen's ware". 

Vijf jaar later verkreeg Wedgwood een commissie voor een serviesdienst van enkele honderden stukken van de Russische keizerin Catharina de Grote, genaamd de "Husk-service". Het werd opgevolgd door de "Frog service", een commissie voor Catherine's La Grenouilliere ("frog marsh", Kekerekeksinsky in het Russisch) paleis bestaande uit 952 stukken versierd met meer dan 1.000 originele schilderijen van het Engelse platteland. 

Het leven van een wetenschapper 

Wedgwood's classificatie als wetenschapper is in de tussenliggende eeuwen besproken. Grotendeels via zijn connectie met Bentley werd Wedgwood lid van de beroemde Lunar Society of Birmingham, waaronder James Watt, Joseph Priestly en Erasmus Darwin, en hij werd in 1783 in de Royal Society verkozen. Hij droeg papieren bij aan de Royal Society's Philosophical Transactions, drie over zijn uitvinding, de pyrometer en twee over keramische chemie. 

De pyrometer was een gereedschap eerst gemaakt van messing en vervolgens hoog gebakken keramiek waarmee Wedgwood de inwendige hitte van een oven kon bepalen. Wedgwood erkende dat de toepassing van warmte klei krimpt, en de pyrometer was zijn poging om dat te meten. Helaas heeft hij de metingen nooit kunnen kalibreren op een wetenschappelijke schaal die destijds beschikbaar was, en de daaropvolgende eeuwen hebben vastgesteld dat Wedgwood enigszins onjuist was. Het is een combinatie van warmte en de lengte van de oven die aardewerk op een meetbare manier krimpt.

De showrooms van Wedgwood & Byerley op St James's Square, Londen, 1809. Hulton Archive / Getty Images

Pensioen en overlijden 

Wedgwood was vaak een groot deel van zijn leven ziek; hij had pokken, zijn rechterbeen werd geamputeerd in 1768 en hij had problemen met zijn gezichtsvermogen vanaf 1770. Nadat zijn partner Thomas Bentley in 1780 stierf, droeg Wedgwood het management van de winkel in Londen over aan een neef, Thomas Byerly. Toch was hij een krachtige en actieve directeur van de Etruria en andere fabrieken tot zijn pensionering in 1790.

Hij verliet zijn bedrijf aan zijn zonen en trok zich terug in zijn herenhuis Etruria Hall. Eind 1794 werd hij ziek, mogelijk met kanker, en stierf op 3 januari 1795, op 64-jarige leeftijd. 

nalatenschap 

Toen Wedgwood zijn werk begon, was Staffordshire de thuisbasis van verschillende belangrijke keramische fabrikanten zoals Josiah Spode en Thomas Minton. Wedgwood en Bentley maakten hun bedrijf tot de belangrijkste van de Staffordshire-pottenbakkerijen en misschien wel het bekendste aardewerk in de westerse wereld. Etruria zou tot de jaren 1930 als faciliteit draaien.

Het bedrijf van Wedgwood bleef onafhankelijk tot 1987, toen het fuseerde met Waterford Crystal en vervolgens met Royal Doulton. In juli 2015 werd het overgenomen door een Finse onderneming voor consumentenproducten.

Geselecteerde bronnen

• Geboren, Byron A. "Queensware van Josiah Wedgwood." Het Metropolitan Museum of Art Bulletin 22.9 (1964): 289-99. Afdrukken.
• Burton, William. "Josiah Wedgwood en zijn aardewerk." Londen: Cassell and Company, 1922.
• McKendrick, Neil. "Josiah Wedgwood en fabrieksdiscipline." The Historical Journal 4.1 (1961): 30-55. Afdrukken.
• ---. "Josiah Wedgwood en Thomas Bentley: een uitvinder-ondernemer partnerschap in de industriële revolutie." Transacties van de Royal Historical Society 14 (1964): 1-33. Afdrukken.
• Meteyard, Eliza. "The Life of Josiah Wedgwood: From his Private Correspondence and Family Papers with a Introductory Sketch of the Art of Pottery in England," twee delen. Hurst en Blackett, 1866.
• Schofield, Robert E. "Josiah Wedgwood, industrieel chemicus." Chymia 5 (1959): 180-92. Afdrukken.
• Townsend, Horace. 'Lady Templetown en Josiah Wedgwood.' Kunst & leven 11.4 (1919): 186-92. Afdrukken.
• Wedgwood, Julia. "Het persoonlijke leven van Josiah Wedgwood, de pottenbakker." Londen: Macmillan and Company, 1915. Afdrukken.