Biografie van Jimmy Carter, 39e president van de Verenigde Staten

Jimmy Carter (geboren James Earl Carter, Jr .; 1 oktober 1924) is een Amerikaanse politicus die van 1977 tot 1981 de 39e president van de Verenigde Staten was. Zijn vermeende verzuim om te gaan met ernstige problemen waarmee de natie destijds te kampen had tot het verzuim van Carter om voor een tweede termijn te worden gekozen. Voor zijn internationale diplomatie en belangenbehartiging voor mensenrechten en sociale ontwikkeling, zowel tijdens als na zijn presidentschap, ontving hij echter de Nobelprijs voor de vrede in 2002.

Snelle feiten: Jimmy Carter

• Bekend om: 39e president van de Verenigde Staten (1977-1981)
• Ook gekend als: geboren James Earl Carter, Jr.
• Geboren: 1 oktober 1924, in Plains, Georgia, Verenigde Staten
• Ouders: James Earl Carter Sr. en Lillian (Gordy) Carter
• Onderwijs: Georgia Southwestern College, 1941-1942; Georgia Institute of Technology, 1942-1943; US Naval Academy, B.S., 1946 Leger: Amerikaanse marine, 1946-1953
• Gepubliceerde werken: Palestina Peace Not Apartheid, Een uur voor daglicht, Onze bedreigde waarden
• Awards en onderscheidingen: Nobelprijs voor de vrede (2002)
• echtgenoten: Eleanor Rosalynn Smith Kinderen: John, James III, Donnel en Amy
• Opmerkelijk citaat: "Mensenrechten zijn de ziel van ons buitenlands beleid, omdat mensenrechten de ziel zijn van ons gevoel van natie."

Vroege leven en onderwijs

Jimmy Carter werd geboren als James Earl Carter Jr. op 1 oktober 1924 in Plains, Georgia. De eerste Amerikaanse president die in een ziekenhuis werd geboren, was de oudste zoon van Lillian Gordy, een geregistreerde verpleegster, en James Earl Carter Sr., een boer en zakenman, die een winkel runde. Lillian en James Earl kregen uiteindelijk nog drie kinderen, Gloria, Ruth en Billy.

Jimmy Carter op éénjarige leeftijd. Bettmann / Getty Images

Als tiener verdiende Carter geld door pinda's te verbouwen op de boerderij van zijn familie en ze te verkopen in de winkel van zijn vader. Hoewel graaf Carter een sterke segregationist was, stond hij Jimmy toe om bevriend te raken met de kinderen van lokale zwarte landarbeiders. In de vroege jaren 1920 had Carters moeder raciale barrières getart om zwarte vrouwen te adviseren over problemen in de gezondheidszorg. In 1928 verhuisde het gezin naar Archery, Georgia, een klein stadje op slechts drie kilometer van Plains, bijna volledig bevolkt door verarmde Afro-Amerikaanse families. Terwijl het grootste deel van het landelijke zuiden werd verwoest door de Grote Depressie, floreerden de boerderijen van de familie Carter, met uiteindelijk meer dan 200 werknemers.

In 1941 studeerde Jimmy Carter af aan de volledig witte Plains High School. Ondanks zijn opvoeding in deze raciaal gescheiden omgeving herinnerde Carter eraan dat veel van zijn beste jeugdvrienden Afro-Amerikanen waren. In de herfst van 1941 studeerde hij engineering aan het Georgia Southwestern College in Americus, Georgia, werd hij in 1942 overgeplaatst naar het Georgia Institute of Technology in Atlanta en werd hij toegelaten tot de US Naval Academy in 1943. Excellerend aan academici studeerde Carter af in de top tien procent van zijn klas op 5 juni 1946, en verkreeg zijn commissie als marinevlag.

Tijdens zijn studie aan de Naval Academy werd Carter verliefd op Rosalynn Smith, die hij al sinds zijn jeugd kende. Het echtpaar trouwde op 7 juli 1946 en zou vier kinderen krijgen: Amy Carter, Jack Carter, Donnel Carter en James Earl Carter III.

Marine carrière

Van 1946 tot 1948 omvatte de plicht van Ensign Carter reizen aan boord van de slagschepen Wyoming en Mississippi in de Atlantische en Pacifische vloten. Na het voltooien van officiersopleiding aan de US Navy Submarine School in New London, Connecticut, in 1948, werd hij toegewezen aan de onderzeeër Pomfret en werd gepromoveerd tot luitenant, junior grade in 1949. In 1951 kwalificeerde Carter voor commando en diende als Executive Officer aan boord van de onderzeeër Barracuda.

Jimmy Carter als Ensign, USN, circa Tweede Wereldoorlog. PhotoQuest / Contributor / Getty Images

In 1952 wees de marine Carter toe om admiraal Hyman Rickover te helpen bij de ontwikkeling van nucleaire voortstuwingsinstallaties voor marineschepen. Van zijn tijd bij de briljante maar veeleisende Rickover herinnerde Carter zich: "Ik denk dat Rickover, naast mijn eigen vader, meer effect op mijn leven had dan enige andere man."

In december 1952 leidde Carter de bemanning van de Amerikaanse marine die hielp bij het afsluiten en opruimen van de beschadigde experimentele kernreactor bij Atomic Energy of Canada's Chalk River Laboratories. Als president citeerde Carter zijn ervaringen met de Chalk River meltdown voor het vormgeven van zijn visie op atoomenergie en zijn beslissing om de Amerikaanse ontwikkeling van een neutronenbom te blokkeren.

Na de dood van zijn vader in oktober 1953 verzocht Carter om eervol ontslag uit de marine en bleef tot 1961 reserve.

Politieke carrière: van pindaboer tot president

Een nieuwe transistorradio en een opwindspeelgoed, elk in de vorm van een pinda, satiriseren het verleden van president Jimmy Carter als pindaboer. De Frent-collectie / bijdrager / Getty-afbeeldingen

Na de dood van zijn vader in 1953, verhuisde Carter zijn familie terug naar Plains, Georgia, om voor zijn moeder te zorgen en het falende bedrijf van de familie over te nemen. Na het terugbrengen van de familieboerderij naar winstgevendheid, werd Carter - nu een gerespecteerde pindaboerier - actief in de lokale politiek, won een zetel in de provinciale raad van onderwijs in 1955 en werd uiteindelijk voorzitter. In 1954 beval de uitspraak van Brown tegen Board of Education van het Amerikaanse Hooggerechtshof de desegregatie van alle Amerikaanse openbare scholen. Terwijl burgerrechtenprotesten eisen dat een einde wordt gemaakt aan alle vormen van rassendiscriminatie verspreid over het hele land, bleef de publieke opinie in het landelijke zuiden sterk gekant tegen het idee van rassengelijkheid. Toen de segregationistische White Citizens 'Council een Plains-hoofdstuk organiseerde, was Carter alleen een blanke man die weigerde mee te doen.

Carter werd in 1962 verkozen tot de senaat van de staat Georgia. Na in 1966 te zijn mislukt, werd hij op 12 januari 1971 gekozen als de 76e gouverneur van Georgië. Tegen die tijd was de rijzende ster in de nationale politiek Carter geselecteerd als campagnevoorzitter voor de Democratic National Comité bij de congres- en gubernatoriale verkiezingen van 1974.

Carter kondigde zijn kandidatuur voor de president van de Verenigde Staten op 12 december 1974 aan en won de nominatie van zijn partij bij de eerste stemming op de Democratische Nationale Conventie van 1976. Bij de presidentsverkiezingen op dinsdag 2 november 1976 versloeg Carter de zittende Republikeinse president Gerald Ford, met 297 verkiezingsstemmen en 50,1% van de populaire stemmen. Jimmy Carter werd op 20 januari 1977 ingehuldigd als de 39e president van de Verenigde Staten.

Het Carter-voorzitterschap

Carter trad aan tijdens een periode van economische recessie en een diepere energiecrisis. Als een van zijn eerste daden, vervulde hij een campagnebelofte door een uitvoerend bevel uit te vaardigen dat onvoorwaardelijke amnestie verleende aan alle conceptontduikers uit het oorlogstijdperk in Vietnam. Carters binnenlandse beleid was gericht op het beëindigen van de afhankelijkheid van de Verenigde Staten van buitenlandse olie. Terwijl hij een daling van 8% in het buitenlandse olieverbruik had behaald, resulteerde de Iraanse revolutie van 1979 in stijgende olieprijzen en een impopulair landelijk tekort aan benzine, waardoor Carter's prestaties werden overschaduwd.

Carter maakte van mensenrechten het middelpunt van zijn buitenlands beleid. Hij stopte de Amerikaanse hulp aan Chili, El Salvador en Nicaragua als reactie op mensenrechtenschendingen van hun regeringen. In 1978 onderhandelde hij over het kamp David Accords, een historisch vredesverdrag in het Midden-Oosten tussen Israël en Egypte. In 1979 ondertekende Carter het SALT II-verdrag ter vermindering van nucleaire wapens met de Sovjet-Unie, waarmee hij ten minste tijdelijk de spanningen in de Koude Oorlog verlichtte. 

Ondanks zijn successen werd het presidentschap van Carter algemeen als een mislukking beschouwd. Zijn onvermogen om samen te werken met het Congres beperkte zijn vermogen om te implementeren wat mogelijk zijn meest effectieve beleid was. Zijn controversiële Torrijos-Carter-verdragen uit 1977 die het Panamakanaal terugbrachten naar Panama, brachten veel mensen ertoe hem als een zwakke leider te beschouwen met weinig bezorgdheid om Amerikaanse activa in het buitenland te beschermen. In 1979 maakte zijn desastreuze 'Crisis of Confidence'-toespraak de kiezers boos door de problemen van Amerika de schuld te geven van het gebrek aan respect van de bevolking voor de regering en het gebrek aan' geest '.

De belangrijkste oorzaak van de politieke ondergang van Carter was mogelijk de Iraanse gijzelaarcrisis. Op 4 november 1979 namen Iraanse studenten de Amerikaanse ambassade in Teheran in beslag, waarbij 66 Amerikanen werden gegijzeld. Zijn falen om te onderhandelen over hun vrijlating, gevolgd door een akelig mislukte geheime reddingsmissie, tastte het vertrouwen van het publiek in Carters leiderschap verder aan. De gijzelaars werden 444 dagen vastgehouden totdat ze werden vrijgelaten op de dag dat Carter op 20 januari 1981 zijn kantoor verliet.

In de verkiezingen van 1980 werd Carter een tweede termijn ontzegd en leed een aardverschuivingsverlies voor de voormalige acteur en de Republikeinse gouverneur van Ronald Reagan in Californië. Op de dag na de verkiezingen schreef de New York Times: "Op verkiezingsdag was de heer Carter de kwestie."

Later Life and Legacy

Jimmy Carter accepteert de Nobelprijs voor de vrede in 2002. Getty Images / Stringer

Na het verlaten van zijn ambt herstelde Carters humanitaire inspanningen zijn reputatie meer dan, waardoor hij algemeen beschouwd werd als een van Amerika's grootste voormalige presidenten. Samen met zijn werk bij Habitat for Humanity richtte hij het Carter Center op, gericht op het bevorderen en beschermen van mensenrechten wereldwijd. Daarnaast werkte hij aan de verbetering van de gezondheidszorgstelsels in Afrika en Latijns-Amerika en hield hij toezicht op 109 verkiezingen in 39 jonge democratieën.

In 2012 hielp Carter huizen bouwen en repareren in de nasleep van orkaan Sandy, en in 2017 werkte hij samen met de vier andere voormalige presidenten om samen met One America Appeal slachtoffers van orkaan Harvey en orkaan Irma aan de Gulf Coast te helpen. Bewogen door zijn ervaringen met orkaanhulp, schreef hij verschillende artikelen over de goedheid die hij heeft gezien in de gretigheid van Amerikanen om elkaar te helpen tijdens natuurrampen.

In 2002 ontving Carter de Nobelprijs voor de vrede "voor zijn decennia van onvermoeibare inspanningen om vreedzame oplossingen te vinden voor internationale conflicten, democratie en mensenrechten te bevorderen en economische en sociale ontwikkeling te bevorderen." In zijn acceptatietoespraak vatte Carter de missie samen van zijn leven en hoop voor de toekomst. "De band van onze gemeenschappelijke mensheid is sterker dan de verdeeldheid van onze angsten en vooroordelen," zei hij. "God geeft ons de mogelijkheid om te kiezen. We kunnen ervoor kiezen om het lijden te verlichten. We kunnen ervoor kiezen om samen te werken aan vrede. We kunnen deze veranderingen aanbrengen - en dat moeten we ook."

Gezondheidsproblemen en levensduur

Voormalige presidenten Jimmy Carter, George H.W. Bush, Barack Obama, George W. Bush en Bill Clinton spreken het publiek toe tijdens het "Deep From The Heart: One America Appeal Concert" op 21 oktober 2017. Gary Miller / Contributor / Getty Images

Op 3 augustus 2015, na terugkomst van een reis om de presidentsverkiezingen in Guyana te volgen, onderging de toen 91-jarige Carter electieve chirurgie om "een kleine massa" uit zijn lever te verwijderen. Op 20 augustus kondigde hij aan dat hij immunotherapie en radiotherapie onderging voor kanker aan zijn hersenen en lever. Op 6 december 2015 verklaarde Carter dat zijn nieuwste medische tests geen bewijs meer van kanker vertoonden en zou terugkeren naar zijn werk voor Habitat for Humanity.

Carter leed aan een gebroken heup in een val in zijn Plains-huis op 13 mei 2019 en werd dezelfde dag geopereerd. Na een tweede val op 6 oktober 2019 kreeg hij 14 hechtingen boven zijn linker wenkbrauw en op 21 oktober 2019 werd hij behandeld voor een kleine bekkenfractuur na een derde keer bij hem thuis te zijn gevallen. Ondanks de blessure keerde Carter op 3 november 2019 terug naar de zondagsschool in de Maranatha Baptist Church. Op 11 november 2019 onderging Carter een operatie die erin slaagde de druk op zijn hersenen te verlichten die werd veroorzaakt door bloedingen als gevolg van zijn recente valpartijen. 

Op 1 oktober 2019 vierde Carter zijn 95e verjaardag en werd hij de oudste levende voormalige Amerikaanse president in de geschiedenis, een titel ooit in handen van wijlen George HW Bush, die op 30 november 2018 stierf op 94-jarige leeftijd. Cater en zijn vrouw, Rosalynn is ook het langst getrouwde president- en presidentsvrouwpaar, dat al meer dan 73 jaar getrouwd is.

In vrede met de dood

Op 3 november 2019 deelde Carter zijn gedachten over de dood met zijn zondagsschoolles Maranatha Baptist Church. "Ik dacht natuurlijk dat ik zou sterven", zei hij, verwijzend naar zijn gevecht in 2015 met kanker. "Ik bad erover en had er vrede mee," vertelde hij de klas.

Carter heeft geregeld dat hij wordt begraven in zijn huis in Plains, Georgia, na een begrafenis in Washington D.C. en een bezoek aan het Carter Center in Freedom Park in Atlanta.

Bronnen en verdere referentie

• Bourne, Peter G. “Jimmy Carter: A Comprehensive Biography From Plains to Post-Presidency.New York: Scribner, 1997.
• Fink, Gary M. "Het Carter-voorzitterschap: beleidskeuzes in de periode na de nieuwe deal." University Press of Kansas, 1998.
• "De Nobelprijs voor de vrede 2002." NobelPrize.org. Nobel Media AB 2019. Zon. 17 nov 2019. https://www.nobelprize.org/prizes/peace/2002/summary/.
• "President Jimmy Carter zegt dat hij 'in vrede' is met de dood tijdens de kerkdienst." ABC nieuws, 3 november 2019, https://www.msn.com/en-us/news/us/president-jimmy-carter-says-hes-at-peace-with-death-during-church-service/ar- AAJMnci.