Biografie van Harriet Tubman

Harriet Tubman, geboren in 1820, was een weggelopen slaaf uit Maryland die bekend werd als de 'Mozes van haar volk'. In de loop van 10 jaar, en op groot persoonlijk risico, leidde ze honderden slaven naar vrijheid langs de Underground Railroad, een geheim netwerk van veilige huizen waar weggelopen slaven op hun reis naar het noorden naar vrijheid konden blijven. Ze werd later een leider in de abolitionistische beweging, en tijdens de Burgeroorlog was ze een spion met de federale strijdkrachten in South Carolina en een verpleegster.

Hoewel het geen traditionele spoorweg was, was de ondergrondse spoorweg een cruciaal systeem om slaven halverwege de 19e eeuw naar de vrijheid te transporteren. Een van de beroemdste dirigenten was Harriet Tubman. Tussen 1850 en 1858 hielp ze meer dan 300 slaven de vrijheid te bereiken.

Vroege jaren en ontsnapping uit de slavernij

Tubman heette bij de geboorte Araminta Ross. Ze was een van de 11 kinderen van Harriet en Benjamin Ross die in slavernij werden geboren in Dorchester County, Maryland. Als kind werd Ross door haar meester 'ingehuurd' als kindermeisje voor een kleine baby, net zoals het kindermeisje op de foto. Ross moest de hele nacht wakker blijven, zodat de baby niet zou huilen en de moeder zou wekken. Als Ross in slaap viel, sloeg de moeder van de baby haar. Vanaf zeer jonge leeftijd was Ross vastbesloten haar vrijheid te krijgen.

Als slaaf werd Araminta Ross getekend voor het leven toen ze weigerde te helpen in de straf van een andere jonge slaaf. Een jonge man was zonder toestemming naar de winkel gegaan en toen hij terugkeerde, wilde de opzichter hem slaan. Hij vroeg Ross om te helpen, maar zij weigerde. Toen de jongeman begon weg te rennen, pakte de opzichter een zwaar ijzeren gewicht op en gooide het naar hem. Hij miste de jongeman en sloeg in plaats daarvan Ross. Het gewicht verpletterde bijna haar schedel en liet een diep litteken achter. Ze was dagenlang bewusteloos en had de rest van haar leven last van epileptische aanvallen.

In 1844 trouwde Ross met een gratis zwarte genaamd John Tubman en nam zijn achternaam aan. Ze veranderde ook haar voornaam en nam de naam van haar moeder, Harriet. In 1849, bezorgd over het feit dat zij en de andere slaven op de plantage zouden worden verkocht, besloot Tubman weg te rennen. Haar man weigerde met haar mee te gaan, dus vertrok ze met haar twee broers en volgde de Noordster aan de hemel om haar naar het noorden naar de vrijheid te leiden. Haar broers werden bang en keerden terug, maar ze ging verder en bereikte Philadelphia. Daar vond ze werk als huishoudster en bespaarde haar geld zodat ze kon terugkeren om anderen te helpen ontsnappen.

Harriet Tubman Tijdens de burgeroorlog

Tijdens de burgeroorlog werkte Tubman voor het leger van de Unie als verpleegster, kok en spion. Haar ervaring met het leiden van slaven langs de ondergrondse spoorweg was vooral nuttig omdat ze het land goed kende. Ze rekruteerde een groep voormalige slaven om te jagen op rebellenkampen en verslag uit te brengen over de beweging van de geconfedereerde troepen. In 1863 ging ze met kolonel James Montgomery en ongeveer 150 zwarte soldaten op een gunboat-aanval in South Carolina. Omdat ze over voorkennis van haar verkenners beschikte, konden de Union gunboats de Zuidelijke rebellen verrassen.

In het begin, toen het Union-leger doorkwam en plantages verbrandde, verstopten slaven zich in het bos. Maar toen ze zich realiseerden dat de kanonneerboten hen achter de linies van de Unie naar vrijheid konden brengen, kwamen ze uit alle richtingen rennen en brachten zo veel van hun bezittingen mee als ze konden dragen. Tubman zei later: "Ik heb nog nooit zo'n aanblik gezien." Tubman speelde andere rollen in de oorlogsinspanning, waaronder het werken als verpleegster. Folkremedies die ze tijdens haar jaren in Maryland leerde, zouden erg handig zijn.

Tubman werkte tijdens de oorlog als verpleegster en probeerde de zieken te genezen. Veel mensen in het ziekenhuis stierven aan dysenterie, een ziekte geassocieerd met vreselijke diarree. Tubman was er zeker van dat ze de ziekte kon helpen genezen als ze dezelfde wortels en kruiden kon vinden die in Maryland groeiden. Op een nacht zocht ze door het bos tot ze waterlelies en kraanvogels (geranium) vond. Ze kookte de waterleliewortels en de kruiden en maakte een bitter smakend brouwsel dat ze gaf aan een stervende man - en het werkte! Langzaam herstelde hij zich. Tubman redde veel mensen in haar leven. Op haar graf staat op haar grafsteen "Dienaar van God, goed gedaan."

Dirigent van de ondergrondse spoorweg

Nadat Harriet Tubman uit de slavernij was ontsnapt, keerde ze vele keren terug naar de slavenhoudende staten om andere slaven te helpen ontsnappen. Ze leidde hen veilig naar de noordelijke vrije staten en naar Canada. Het was heel gevaarlijk om een ​​weggelopen slaaf te zijn. Er waren beloningen voor hun verovering en advertenties zoals je hier ziet, beschrijven slaven in detail. Telkens wanneer Tubman een groep slaven naar vrijheid leidde, bracht ze zichzelf in groot gevaar. Er werd een premie aangeboden voor haar gevangenneming omdat ze zelf een voortvluchtige slaaf was en ze de wet in slavenstaten overtreden door andere slaven te helpen ontsnappen.

Als iemand ooit van gedachten wilde veranderen tijdens de reis naar vrijheid en terugkeer, trok Tubman een pistool en zei: "Je zult vrij zijn of een slaaf sterven!" Tubman wist dat als iemand terug zou keren, dit haar en de andere ontsnappende slaven in gevaar zou brengen voor ontdekking, gevangenneming of zelfs de dood. Ze werd zo bekend om slaven naar vrijheid te leiden dat Tubman bekend werd als de 'Mozes van haar volk'. Veel slaven die van vrijheid dromen zongen het spirituele 'Go down Moses'. Slaven hoopten dat een redder hen uit de slavernij zou bevrijden, net zoals Mozes de Israëlieten uit de slavernij had bevrijd.

Tubman maakte 19 reizen naar Maryland en hielp 300 mensen aan vrijheid. Tijdens deze gevaarlijke reizen hielp ze leden van haar eigen familie te redden, inclusief haar 70-jarige ouders. Op een gegeven moment bedroeg de beloning voor de vangst van Tubman $ 40.000. Toch werd ze nooit gevangen genomen en faalde ze nooit haar "passagiers" in veiligheid te brengen. Zoals Tubman zelf zei: "Op mijn ondergrondse spoorlijn rijd ik [nooit] mijn trein van [het] spoor [en] ik [heb] ik nooit een passagier verloren."