Gregorio Zara (8 maart 1902 - 15 oktober 1978) was een Filipijnse wetenschapper die het best bekend stond als de uitvinder van de videofoon, de eerste tweeweg elektronische videocommunicator, in 1955. Alles bij elkaar had hij 30 apparaten gepatenteerd. Zijn andere uitvindingen varieerden van een vliegtuigmotor op alcohol tot een boiler op zonne-energie en een fornuis.
Gregorio Zara werd geboren op 8 maart 1902 in Lipa City, Batangas, Filippijnen. Hij behaalde een bachelordiploma in werktuigbouwkunde aan het Massachusetts Institute of Technology, een master in luchtvaarttechniek (summa cum laude) aan de Universiteit van Michigan en een doctoraat in de natuurkunde aan de Sorbonne University in Parijs (summa cum laude met Tres eervol, de hoogste graad van afgestudeerde student).
Hij keerde terug naar de Filippijnen en raakte betrokken bij zowel de overheid als de academische wereld. Hij werkte in verschillende functies bij het Ministerie van Openbare Werken en Communicatie en het Ministerie van Nationale Defensie, meestal in de luchtvaart. Tegelijkertijd gaf hij les in luchtvaartkunde aan verschillende universiteiten, waaronder de American Far Eastern School of Aviation, de Far Eastern University en de FEATI University, en publiceerde hij vele boeken en onderzoekspapers over luchtvaart..
In 1934 trouwde Zara met Engracia Arcinas Laconico, die het jaar daarvoor Miss Filippijnen was genoemd. Ze kregen vier kinderen: Antonio, Pacita, Josefina en Lourdes.
In 1930 ontdekte hij de fysische wet van elektrische kinetische weerstand, bekend als het Zara-effect, dat betrekking heeft op de weerstand tegen de doorgang van een elektrische stroom wanneer contacten in beweging zijn. Later vond hij het aardinductiekompas uit, dat nog steeds door piloten wordt gebruikt, en in 1954 had zijn vliegtuigmotor op alcohol een succesvolle testvlucht op de internationale luchthaven Ninoy Aquino..
Toen kwam de videofoon. Voordat videobellen net zo gewoon werd als in de 21e eeuw, was de technologie ontwikkeld maar begon deze langzaam, mogelijk omdat hij zijn tijd zo ver vooruit was. In het midden van de jaren 1950, lang voor het begin van het digitale tijdperk, ontwikkelde Zara de eerste videofoon of tweewegtelevisie. Het apparaat verliet het rijk van science fiction en stripboeken toen Zara het in 1955 patenteerde als een 'netwerk voor het scheiden van fototelefoonsignalen'.
Die eerste iteratie sloeg niet aan, vooral omdat het niet bedoeld was als een commercieel product. Maar in de jaren 1960 begon AT&T te werken aan een model van een videofoon, een 'picturephone' genaamd, gericht op het publiek. Het bedrijf bracht de videofoon uit op de New York World's Fair in 1964, maar het werd als onpraktisch gezien en deed het niet goed.
Het vlamde toen het digitale tijdperk eind jaren negentig begon. De videofoon viel voor het eerst op als een apparaat dat gemakkelijk afstandsonderwijs en videoconferenties mogelijk maakte en ook nuttig bleek voor slechthorenden. Toen kwamen zulke afleidingen als Skype en smartphones, en de videofoon werd wereldwijd overal.
Zara's andere uitvindingen en ontdekkingen omvatten:
Zara stierf in 1978 op 76-jarige leeftijd aan hartfalen.
In zijn leven heeft Gregorio Zara 30 patenten verzameld. In het jaar van zijn dood ontving hij de National Scientist Award, de hoogste eer die de Filippijnse regering aan Filipijnse wetenschappers geeft, door president Ferdinand E. Marcos. Hij ontving ook: