Biografie van Girolamo Savonarola

Savonarola was een Italiaanse broeder, prediker en religieuze hervormer van de late vijftiende eeuw. Dankzij zijn strijd tegen wat hij beschouwde als een corruptie van het katholicisme die Florence plaagde, en zijn weigering om te buigen voor een Borgia-paus beschouwde hij vrijwel hetzelfde, hij werd verbrand, maar niet nadat hij Florence had geregeerd in een opmerkelijke vier jaar van republikeinse en morele hervorming.

Vroege jaren

Savonarola werd geboren in Ferrara op 21 september 1452. Zijn grootvader - een mild beroemde moralist en vertrouwde arts - leidde hem op, en de jongen studeerde geneeskunde. In 1475 ging hij echter naar de Dominicaanse fraters in Bologna en begon hij de Schrift te onderwijzen en te bestuderen. Waarom weten we niet precies, maar een afwijzing over liefde en een spirituele depressie zijn populaire theorieën; zijn familie maakte bezwaar. Hij nam een ​​positie in in Florence - de thuisbasis van de Renaissance - in 1482. In dit stadium was hij geen succesvolle spreker - hij vroeg de leiding van de beroemde humanist en retoricus Garzon, maar werd grof afgewezen - en bleef bitter ontevreden over de wereld , zelfs de Dominicanen, maar ontwikkelden al snel wat hem beroemd zou maken: profetie. De mensen van Florence hadden zich afgekeerd van zijn vocale tekortkomingen totdat hij een apocalyptisch, profetisch hart voor zijn preken kocht.

In 1487 keerde hij terug naar Bologna voor beoordeling, kon hij niet worden geselecteerd voor het academische leven, misschien nadat hij het niet eens was met zijn tutor, en vanaf dat moment tourde hij totdat Lorenzo de Medici zijn terugkeer naar Florence verzekerde. Lorenzo wendde zich tot filosofie en theologie om een ​​donker wordende stemming, ziekte en verlies van dierbaren te voorkomen, en hij wilde een beroemde prediker om de vijandige opvattingen van de paus tegen Florence in evenwicht te brengen. Lorenzo werd geadviseerd door de theoloog en predikant Pico, die Savonarola had ontmoet en van hem wilde leren.

Savonarola wordt de stem van Florence

In 1491 werd Girolamo Savonarola Prior van het Dominicaanse Huis van S. Marco in Florence (opgericht door Cosimo de Medici en afhankelijk van gezinsgeld). Zijn manier van spreken had zich ontwikkeld en dankzij een krachtig charisma, een goede manier van woorden en een zeer effectieve manier om zijn publiek te manipuleren, werd Savonarola zeer snel erg populair. Hij was een hervormer, een man die veel dingen verkeerd zag met zowel Florence als de kerk, en hij legde dit uit in zijn preken, riep op tot hervorming, viel humanisme aan, renaissance heidendom, 'slechte' heersers zoals de Medici; degenen die keken waren vaak diep ontroerd.

Savonarola stopte niet alleen maar te wijzen op wat hij als fouten beschouwde: hij was de laatste in een rij Florentijnse profeten en hij beweerde dat Florence zou vallen voor soldaten en hun heersers als het niet beter kon worden geleid. Zijn preken over de apocalyps waren enorm populair. De exacte relatie van Savonarola en Florence - of zijn geschiedenis zijn karakter min of meer beïnvloedde dan zijn demagogie de burgers trof - is veel besproken, en de situatie was genuanceerder dan alleen maar een man van woorden die mensen opwond: Savonarola was diep kritisch geweest van de Medici-heersers van Florence, maar Lorenzo de Medici heeft misschien nog steeds Savonarola opgeroepen toen de eerste stierf; de laatste was er, maar was misschien uit zichzelf verdwenen. Savonarola trok enorme menigten en de opkomst bij andere predikers daalde.

Savonarola wordt Meester van Florence

Lorenzo de Medici stierf twee jaar voordat hij, en zijn medeheersers in Italië, geconfronteerd werden met een grote dreiging: een Franse invasie die op het punt van grote veroveringen leek te staan. In plaats van Lorenzo had Florence Piero de Medici, maar hij reageerde niet goed genoeg (of zelfs competent) om de macht te behouden; plotseling had Florence een gat in de top van de regering. En op dit moment leken de voorspellingen van Savonarola uit te komen: hij en het Florentijnse volk hadden het gevoel dat ze gelijk hadden, terwijl een Frans leger een slachting dreigde, en hij aanvaardde het verzoek van de burger om een ​​delegatie te leiden om met Frankrijk te onderhandelen.

Plots was hij een leidende rebel geworden en toen hij een Florentijnse overeenkomst met Frankrijk hielp die een vreedzame bezetting zag en het leger vertrok, was hij een held. Hoewel Savonarola nooit meer een functie bekleedde dan die van zijn religieuze carrière, was hij van 1494 tot 1498 de feitelijke heerser van Florence: keer op keer reageerde de stad op wat Savonarola predikte, inclusief het creëren van een nieuwe overheidsstructuur. Savonarola bood nu meer dan de apocalyps, predikte hoop en succes voor degenen die luisterden en hervormden, maar dat als Florence zou wankelen, de dingen verschrikkelijk zouden worden.

Savonarola verspilde deze kracht niet. Hij begon met een hervorming om Florence meer republikeins te maken, door de grondwet te herschrijven met plaatsen als Venetië in de voorhoede. Maar Savonarola zag ook een kans om de moraal van Florence te hervormen, en hij predikte tegen allerlei ondeugden, van drinken, gokken tot soorten seks en zang die hij niet leuk vond. Hij moedigde 'Burning of the Vanities' aan, waarbij items die ongeschikt werden geacht voor een christelijke republiek werden vernietigd op machtige brandstapels, zoals onzedelijke kunstwerken. De werken van de humanisten werden hieraan het slachtoffer - hoewel niet in zo grote hoeveelheden als later werd onthouden - niet omdat Savonarola tegen boeken of studiebeurzen was, maar vanwege hun invloeden uit het 'heidense' verleden. Uiteindelijk wilde Savonarola dat Florence een ware godstad werd, het hart van de kerk en Italië. Hij organiseerde de kinderen van Florence in een nieuwe eenheid die zou rapporteren en vechten tegen ondeugd; sommige bewoners klaagden dat Florence in de greep van kinderen was. Savonarola stond erop dat Italië geseld zou worden, het pausdom zou worden herbouwd en het wapen Frankrijk zou zijn, en hij bleef verbonden aan de Franse koning toen het pragmatisme een wending aan de paus en de Heilige Liga voorstelde.

De val van Savonarola

Savonarola's heerschappij was verdeeld en er ontstond een oppositie omdat Savonarola's steeds extremere positie de vervreemding van mensen alleen maar verhoogde. Savonarola werd aangevallen door meer dan vijanden in Florence: Paus Alexander VI, misschien beter bekend als Rodrigo Borgia, had geprobeerd Italië tegen de Fransen te verenigen en Savonarola excommuniceerde omdat hij de Fransen bleef steunen en hem niet gehoorzaamde; ondertussen heeft Frankrijk vrede gesloten, Florence verlaten en Savonarola beschaamd achtergelaten.

Alexander had in 1495 geprobeerd Savonarola in de val te lokken en hem voor een persoonlijk publiek naar Rome uit te nodigen, maar Savonarola had het zich snel gerealiseerd en geweigerd. Brieven en bevelen vloeiden heen en weer tussen Savonarola en de paus, de eerste weigerde altijd te buigen. De paus heeft mogelijk zelfs aangeboden om van Savonarola een kardinaal te maken als hij in de rij zou vallen. Na de excommunicatie zei de paus dat de enige manier om het op te heffen was om Savonarola te onderwerpen en Florence om zich bij zijn gesponsorde competitie aan te sluiten. Uiteindelijk werden de aanhangers van Savonarola te dun, het electoraat te tegen hem, de excommunicatie te veel, een interdict in Florence dreigde en een andere factie kwam aan de macht. Het triggerpunt was een voorgesteld vuurproef voorgesteld door een rivaliserende prediker die, hoewel de aanhangers van Savonarola technisch wonnen (regen stopte het vuur), het voldoende twijfel had geïntroduceerd voor zijn vijanden om hem te arresteren en zijn aanhangers, hem te martelen, te veroordelen, en hang hem dan openlijk op en verbrand hem op het Piazza della Signoria van Florenco.

Zijn reputatie heeft standgehouden dankzij een groep gepassioneerde aanhangers die vijfhonderd jaar later overtuigd blijven van zijn katholieke geloof en martelaarschap en wensen dat hij een heilige wordt. We weten niet of Savonarola een slimme schemer was die de kracht van apocalyptische visioenen zag of een zieke man die hallucinaties ervaarde en ze effectief gebruikte.