Biografie van Cyrus Field

Cyrus Field was een rijke koopman en investeerder die de oprichting van de transatlantische telegraafkabel in het midden van de 19e eeuw bedacht. Dankzij de volharding van Field kon nieuws dat weken had gekost om per schip van Europa naar Amerika te reizen binnen enkele minuten worden verzonden.

Het leggen van de kabel over de Atlantische Oceaan was een uiterst moeilijke onderneming en het was beladen met drama. De eerste poging, in 1858, werd door het publiek uitbundig gevierd toen berichten de oceaan begonnen over te steken. En toen, in een verpletterende teleurstelling, ging de kabel dood.

Een tweede poging, die werd uitgesteld door financiële problemen en het uitbreken van de burgeroorlog, was niet succesvol tot 1866. Maar de tweede kabel werkte en bleef werken, en de wereld raakte gewend aan nieuws dat snel over de Atlantische Oceaan reisde.

Geprezen als een held, werd Field rijk door de bediening van de kabel. Maar zijn ondernemingen op de aandelenmarkt, gekoppeld aan een extravagante levensstijl, brachten hem in financiële problemen.

Het was bekend dat de latere jaren van Fields leven onrustig waren. Hij werd gedwongen het grootste deel van zijn landgoed te verkopen. En toen hij stierf in 1892, deden familieleden geïnterviewd door de New York Times moeite om te zeggen dat geruchten dat hij gek was geworden in de jaren vóór zijn dood niet waar waren.

Vroege leven

Cyrus Field werd geboren als zoon van een predikant op 30 november 1819. Hij werd opgeleid tot de leeftijd van 15, toen hij begon te werken. Met de hulp van een oudere broer, David Dudley Field, die werkte als advocaat in New York City, verkreeg hij een stageplaats in de winkel van A.T. Stewart, een beroemde New Yorkse handelaar die in wezen het warenhuis uitvond.

Gedurende drie jaar werken voor Stewart probeerde Field alles te leren wat hij kon over bedrijfspraktijken. Hij verliet Stewart en nam een ​​baan aan als verkoper voor een papierbedrijf in New England. Het papierbedrijf faalde en Field raakte in de schulden, een situatie die hij beloofde te overwinnen.

Field ging voor zichzelf werken als een manier om zijn schulden af ​​te lossen, en hij werd zeer succesvol in de jaren 1840. Op 1 januari 1853 ging hij met pensioen, terwijl hij nog een jonge man was. Hij kocht een huis op Gramercy Park in New York City en leek van plan een recreatief leven te leiden.

Na een reis naar Zuid-Amerika keerde hij terug naar New York en werd toevallig voorgesteld aan Frederick Gisborne, die een telegraaflijn probeerde te verbinden van New York City naar St. John's, Newfoundland. Omdat St. John's het meest oostelijke punt van Noord-Amerika was, kon een telegraafstation daar het vroegste nieuws ontvangen dat aan boord van schepen uit Engeland werd vervoerd en vervolgens naar New York kon worden telegrafeerd.

Het plan van Gisborne zou de tijd die nodig was voor nieuws tussen Londen en New York verkorten tot zes dagen, wat in het begin van de jaren 1850 als snel werd beschouwd. Maar Field begon zich af te vragen of een kabel over de uitgestrektheid van de oceaan kon worden gespannen en de noodzaak voor schepen om belangrijk nieuws te voeren elimineerde.

Het grote obstakel bij het tot stand brengen van een telegraafverbinding met St. John's was dat Newfoundland een eiland is en dat een onderwaterkabel nodig zou zijn om het met het vasteland te verbinden.

Voorstellen van de transatlantische kabel

Field herinnerde zich later dat hij dacht hoe dat kon worden bereikt terwijl hij naar een wereldbol keek die hij in zijn studie had. Hij begon te denken dat het zinvol zou zijn om ook een andere kabel te plaatsen, oostwaarts van St. John's, helemaal naar de westkust van Ierland.

Omdat hij zelf geen wetenschapper was, zocht hij advies bij twee prominente figuren, Samuel Morse, de uitvinder van de telegraaf, en luitenant Matthew Maury van de Amerikaanse marine, die onlangs onderzoek had verricht naar de diepten van de Atlantische Oceaan.

Beide mannen namen de vragen van Field serieus en ze bevestigden bevestigend: het was wetenschappelijk mogelijk om de Atlantische Oceaan te bereiken met een onderzeese telegraafkabel. 

De eerste kabel

De volgende stap was het opzetten van een bedrijf om het project uit te voeren. En de eerste persoon die Field benaderde, was Peter Cooper, de industrieel en uitvinder die toevallig zijn buurman op Gramercy Park was. Cooper was eerst sceptisch, maar raakte ervan overtuigd dat de kabel zou kunnen werken.