Geïnspireerd door Romeinse praal, wilde architect Charles Garnier (geboren op 6 november 1825 in Parijs, Frankrijk) dat zijn gebouwen drama en spektakel hadden. Zijn ontwerp voor de prachtige Parijse Opera op de Place de l'Opéra in Parijs combineerde het classicisme van renaissance-architectuur met sierlijke Beaux Arts-ideeën.
Jean Louis Charles Garnier werd geboren in een arbeidersgezin. Van hem werd verwacht dat hij een wielrijder zou worden, net als zijn vader. Garnier was echter niet gezond en zijn moeder wilde niet dat hij in een smidse werkte. Dus nam de jongen wiskundecursussen aan de École Gratuite de Dessin. Zijn moeder hoopte dat hij goed en vast werk zou krijgen als landmeter, maar Charles Garnier behaalde veel meer succes.
In 1842 begon Garnier te studeren bij Louis-Hippolyte Lebas aan de École Royale des Beaux-Arts de Paris. In 1848 won hij de Premier Grand Prix de Rome en vertrok naar Italië om te studeren aan de Academie in Rome. Garnier bracht vijf jaar door in Rome, reisde door Griekenland en Turkije en werd geïnspireerd door Romeinse praal. Nog in zijn 20s streefde Garnier ernaar om gebouwen te ontwerpen die het drama van een optocht hadden.
Het hoogtepunt van de carrière van Charles Garnier was zijn opdracht om de Opéra in Parijs te ontwerpen. Gebouwd tussen 1857 en 1874, werd de Opera van Parijs al snel Garniers meesterwerk. Met zijn prachtige hal en grote trap combineert het ontwerp weelde voor zijn opdrachtgevers met opmerkelijke akoestiek voor de artiesten. Het paleisachtige Opera House is bekend geworden als Palais Garnier. Garniers weelderige stijl weerspiegelde de mode die populair werd tijdens het tweede rijk van Napoleon III.
De andere architectuur van Garnier omvat het Casino in Monte Carlo in Monaco, een ander weelderig complex voor de rijke elite, en de Italiaanse villa's Bischoffsheim en Garnier in Bordighera. Verschillende andere gebouwen in Parijs, waaronder het Panorama Marigny-theater en Hotel du Cercle de la Librairie, kunnen niet worden vergeleken met zijn grote meesterwerken. De architect stierf in Parijs op 3 augustus 1898.
Veel mensen zouden kunnen zeggen dat het belang van Garnier is zijn creatie van een huis voor The Phantom of the Opera. Professor Talbot Hamlin suggereert anders, erop wijzend dat "ondanks het overdreven detail" van de Opéra in Parijs, de bouwstijl decennia lang werd geïmiteerd omdat "er een prachtige duidelijkheid is in het algemene uiterlijk, zowel buiten als binnen."
Hamlin merkt op dat Garnier de Opéra in Parijs in drie delen opvatte: het podium, het auditorium en de vestibules. "Elk van deze drie eenheden werd vervolgens ontwikkeld met de grootst mogelijke rijkdom, maar altijd op een manier die de relatie met de andere twee accentueerde."
Het is deze "logica als de allerhoogste kwaliteit" die werd onderwezen aan École des Beaux-Arts en perfect werd uitgevoerd door Garnier. De 'logica' van een gebouw, de 'basisrelaties in gebouwen', was 'gebaseerd op gezond verstand, directheid, nadruk op de belangrijkste elementen en uitdrukking van het doel'.
"Deze nadruk op open en logische planning en op de duidelijkheid van basisuitdrukking was van vitaal belang voor de oplossing van nieuwe architecturale problemen", schrijft professor Hamlin. "Architectuur werd een kwestie van gedisciplineerde studie van planrelaties."
Bron: Architectuur door de eeuwen heen door Talbot Hamlin, Putnam, Revised 1953, pp. 599-600