Biografie van Alexander Pope, de meest geciteerde dichter van Engeland
Share
Alexander Pope (21 mei 1688 - 30 mei 1744) is een van de bekendste en meest geciteerde dichters in de Engelse taal. Hij specialiseerde zich in satirisch schrijven, wat hem wat vijanden opleverde maar zijn geestige taal eeuwenlang hielp.
Snelle feiten: Alexander Pope
- Bezetting: Dichter, satiricus, schrijver
- Bekend om: Pope's poëzie satiriseerde de Engelse politiek en samenleving van de dag, wat hem zowel bewonderaars als vijanden opleverde tijdens een bijzonder turbulent tijdperk van de Britse geschiedenis. Zijn geschriften hebben standgehouden en hem tot een van de meest geciteerde Engelse schrijvers gemaakt, alleen na Shakespeare.
- Geboren: 21 mei 1688 in Londen, Engeland
- Ging dood: 30 mei 1744 in Twickenham, Middlesex, Engeland
- Ouders: Alexander Pope en Edith Turner
- Opmerkelijk citaat: "Leer me de wee van iemand anders te voelen, de fout te verbergen die ik zie, die genade die ik anderen toon, die genade toon mij."
Vroege leven
Paus werd geboren in een katholiek gezin in Londen. Zijn vader, ook Alexander genoemd, was een succesvolle linnenhandelaar en zijn moeder, Edith, kwam uit een middenklassefamilie. Het vroege leven van Paus viel samen met een grote omwenteling in Engeland; in hetzelfde jaar dat hij werd geboren, zetten William en Mary James II af in de Glorious Revolution. Vanwege de strenge beperkingen op het openbare leven van katholieken, werd paus opgeleid op katholieke scholen in Londen die technisch illegaal waren, maar rustig werden getolereerd.
Toen paus twaalf was, verhuisde zijn familie van Londen naar een dorp in Berkshire, vanwege wetten die katholieken verbieden binnen tien mijl van Londen te wonen en een overeenkomstige golf van anti-katholiek sentiment en actie. Paus kon zijn formele opleiding niet voortzetten terwijl hij op het platteland woonde, maar leerde zichzelf in plaats daarvan door teksten van klassieke auteurs en poëzie in verschillende talen te lezen. Paus 'gezondheid isoleerde hem ook verder; hij leed aan een vorm van spinale tuberculose op de leeftijd van twaalf die zijn groei belemmerde en hem achterliet met een gebochelde, chronische pijn en ademhalingsproblemen.
Gravure van Alexander Pope, kunstenaar onbekend. Georgios Art / Getty Images Ondanks deze worstelingen werd Paus als jongeman geïntroduceerd in het literaire establishment, grotendeels dankzij het mentorschap van de dichter John Caryll, die Paus onder zijn hoede nam. William Walsh, een minder bekende dichter, hielp paus zijn eerste grote werk te herzien, De pastoralen, en de zusters Blount, Teresa en Martha, werden levenslange vrienden.
Eerste publicaties
Toen paus zijn eerste werk publiceerde, De pastoralen, in 1709 kreeg het vrijwel onmiddellijk lof. Twee jaar later publiceerde hij Een essay over kritiek, die enkele van de vroegste beroemde citaten uit het schrijven van Paus bevat ("Vergissen is menselijk, goddelijk vergeven" en "Dwazen rennen binnen") en werd ook zeer goed ontvangen.
Rond deze tijd raakte Paus bevriend met een groep hedendaagse schrijvers: Jonathan Swift, Thomas Parnell en John Arbuthnot. De schrijvers vormden een satirisch kwartet genaamd de Scriblerus Club, gericht op onwetendheid en pedantrie door het karakter van 'Martinus Scriblerus'. In 1712 veranderde Paus 'scherpe satirische tong in een realistisch high society-schandaal met zijn beroemdste gedicht, De verkrachting van het slot. Het schandaal draaide om een aristocraat die zonder haar toestemming een haarlok van een mooie vrouw afsneed, en het gedicht van de paus satiriseerde zowel de high society als de overpeinzing van consumentisme en haar relatie met menselijke keuzevrijheid.
Illustratie van Paus's Villa uit 1871. Het huis werd gesloopt, maar een groot deel van de grot bleef. whitemay / Getty Images Tijdens de periode van beroering na de dood van koningin Anne in 1714 en de Jacobitische opstand van 1715, bleef paus neutraal, ondanks zijn katholieke opvoeding. Hij werkte ook aan een vertaling van Homer's Ilias gedurende deze periode. Hij woonde een paar jaar in het huis van zijn ouders in Chiswick, maar in 1719 kon hij dankzij de opbrengst van zijn vertaling van Homer zijn eigen huis kopen, een villa in Twickenham. De villa, later eenvoudigweg bekend als 'Villa van paus', werd een rustige plek voor paus, waar hij een tuin en grot creëerde. De grot staat nog steeds, ondanks het feit dat veel van de rest van de villa is vernietigd of herbouwd.
Carrière als satiricus
Naarmate Paus 'carrière doorging, werden zijn satirische geschriften steeds puntiger. De Dunciad, voor het eerst anoniem gepubliceerd in 1728, zou worden beschouwd als een meesterlijk stuk poëzie maar leverde hem een enorme hoeveelheid vijandigheid op. Het gedicht is een nep-heroïsch verhaal dat een denkbeeldige godin en haar menselijke agenten viert die ruïne naar Groot-Brittannië brengen. De toespelingen in het gedicht waren gericht op vele prominente en aristocratische figuren van de dag, evenals de Whig-geleide regering.
De satire van Paus verdiende hem zoveel vijanden dat hij een tijdje telkens wanneer hij het huis verliet zijn Great Dane bij zich had en pistolen droeg, in geval van een verrassingsaanval door een van zijn doelen of hun aanhangers. In tegenstelling, zijn Een essay over de mens was meer filosofisch, reflecteerde op de natuurlijke orde van het universum en suggereerde dat zelfs de imperfecties in de wereld deel uitmaken van een rationele orde.
Een essay over de mens verschilt van veel van het werk van Paus in zijn optimisme. Het beweert dat het leven functioneert volgens een goddelijke en rationele orde, zelfs als dingen verwarrend lijken vanuit het oog van de storm, om zo te zeggen. Hij keerde echter terug naar zijn satirische wortels met Imitaties van Horatius, een satire van wat Paus beschouwde als de corruptie en de slechte culturele smaak tijdens het bewind van George II.
Pope's poëzie heeft standgehouden, ondanks dat hij een tijdje uit de mode is geraakt. Getty Images Laatste jaren en erfenis
Na 1738 stopte paus meestal met het produceren van nieuw werk. Hij begon te werken aan toevoegingen en herzieningen van de Dunciad, het publiceren van een nieuw "boek" in 1742 en een volledige herziening in 1743. In de nieuwe versie satireerde en pauste Horace Walpole duidelijker, een Whig-politicus die aan de macht was en die paus de schuld gaf voor veel van de problemen in de Britse samenleving.
Maar op dat moment begon zijn levenslange slechte gezondheid hem in te halen. Hij leed aan chronische pijn, ademhalingsproblemen, een gebochelde, frequente hoge koorts en andere problemen sinds zijn kindertijd. In 1744 stelde zijn arts hem gerust dat het beter met hem ging, maar paus maakte alleen een grapje en aanvaardde zijn lot. Hij ontving de laatste riten van de katholieke kerk op 29 mei 1744 en stierf in zijn villa, omringd door zijn vrienden, de volgende dag. Hij werd begraven in de St. Mary's Church in Twickenham.
In de decennia na zijn dood raakte de poëzie van Paus een tijdje uit de mode. Terwijl Lord Byron de poëzie van Paus als inspiratie noemde, bekritiseerden anderen, zoals William Wordsworth, het omdat het te elegant of decadent was. In de 20e eeuw kwam de belangstelling voor de poëzie van Paus echter weer op en zijn reputatie werd samen met deze nieuwe golf van belangstelling verhoogd. In deze recente decennia heeft zijn reputatie zich hersteld tot een van de grootste Engelse dichters aller tijden, dankzij zijn doordachte, altijd citeerbare schrijven.
bronnen
- Butt, John Everett. "Alexander Pope." Encyclopaedia Britannica, https://www.britannica.com/biography/Alexander-Pope-English-author.
- Mack, Maynard. Alexander Pope: A Life. New Haven: Yale University Press, 1985.
- Rogers, Pat. De Cambridge Companion to Alexander Pope. Cambridge, Massachusetts: Cambridge University Press, 2007.
