Battle of Big Bethel - Amerikaanse burgeroorlog

De Slag om Big Bethel werd gevochten 10 juni 1861, tijdens de Amerikaanse burgeroorlog (1861-1865). Na de zuidelijke aanval op fort Sumter op 12 april 1861 riep president Abraham Lincoln 75.000 mannen op om te helpen bij het neerhalen van de opstand. Omdat Virginia geen soldaten wilde leveren, koos ze ervoor om de Unie te verlaten en lid te worden van de Confederatie. Terwijl Virginia zijn staatstroepen mobiliseerde, bereidde kolonel Justin Dimick zich voor om Fort Monroe te verdedigen op het puntje van het schiereiland tussen de rivieren York en James Rivers. Gelegen aan Old Point Comfort, beval het fort Hampton Roads en een deel van de Chesapeake Bay.

Gemakkelijk opnieuw bevoorraad door water, bestond de landbenadering uit een smalle verhoogde weg en landengte die werden bedekt door de kanonnen van het fort. Na het weigeren van een verzoek tot overgave van de Virginia-militie, werd de situatie van Dimick sterker na 20 april, toen twee Massachusetts-militiesregimenten arriveerden als versterkingen. Deze strijdkrachten bleven de volgende maand toenemen en op 23 mei nam majoor-generaal Benjamin F. Butler het bevel over.

Terwijl het garnizoen opzwol, waren de gronden van het fort niet langer voldoende om de troepen van de Unie te kamperen. Terwijl Dimick Camp Hamilton buiten de muren van het fort had gevestigd, stuurde Butler op 27 mei achttien kilometer naar het noordwesten naar Newport News. Terwijl ze de stad namen, bouwden de troepen van de Unie vestingwerken die Camp Butler werden genoemd. Wapens werden snel geplaatst die de James-rivier en de monding van de Nansemond-rivier bedekten. In de daaropvolgende dagen werden zowel Camps Hamilton als Butler verder uitgebreid.

In Richmond raakte majoor-generaal Robert E. Lee, commandant van de Virginia-strijdkrachten, steeds meer bezorgd over de activiteit van Butler. In een poging de troepen van de Unie te bedwingen en terug te dringen, stuurde hij kolonel John B. Magruder troepen over het schiereiland nemen. Hij vestigde zijn hoofdkwartier in Yorktown op 24 mei en beval ongeveer 1500 mannen, waaronder enkele troepen uit North Carolina.

Legers & Commandanten:

Unie

• Generaal-majoor Benjamin Butler
• Brigadegeneraal Ebenezer Peirce

Verbonden

• Kolonel John B. Magruder
• Kolonel Daniel H. Hill

Magruder verplaatst zich naar het zuiden

Op 6 juni stuurde Magruder een troepenmacht onder kolonel D.H. Hill zuidwaarts naar de Big Bethel-kerk, die ongeveer acht mijl van de kampen van de Unie lag. Uitgaande van een positie op de hoogten ten noorden van de westtak van de Back River, begon hij met het bouwen van een reeks fortificaties over de weg tussen Yorktown en Hampton, waaronder een brug over de rivier.

Om deze positie te ondersteunen, bouwde Hill een redoute over de rivier aan zijn rechterkant, evenals werken die een doorwaadbare plaats aan zijn linkerkant bedekken. Terwijl de bouw op Big Bethel voortschreed, duwde hij een kleine groep van ongeveer 50 man ten zuiden van Little Bethel Church, waar een buitenpost was gevestigd. Nadat hij deze posities had ingenomen, begon Magruder Unionpatrouilles lastig te vallen.

Butler reageert

Zich ervan bewust dat Magruder een grote macht had op Big Bethel, nam Butler ten onrechte aan dat het garnizoen op Little Bethel van vergelijkbare grootte was. Verlangend de Zuidelijken terug te duwen, gaf hij majoor Theodore Winthrop van zijn staf opdracht een aanvalplan te bedenken. Winthrop riep op tot het samenbrengen van kolommen van Camps Butler en Hamilton en was van plan een nachtelijke aanval op Little Bethel op te zetten voordat hij doorging naar Big Bethel.

In de nacht van 9 op 10 juni bracht Butler 3.500 mannen in beweging onder het algemene bevel van brigadegeneraal Ebenezer W. Peirce van de militie van Massachusetts. Het plan riep kolonel Abram Duryee's 5de New York Volunteer Infantry op om Camp Hamilton te verlaten en de weg tussen Big en Little Bethel af te breken voordat hij de laatste aanviel. Ze zouden gevolgd worden door het 3de New York Volunteer Infantry Regiment van kolonel Frederick Townsend dat ondersteuning zou bieden.

Toen troepen Camp Hamilton verlieten, zouden detachementen van de 1e Vermont en de 4e Massachusetts Vrijwilligers Infanterie, onder luitenant-kolonel Peter T. Washburn, en kolonel John A. Bendix's 7e New York Vrijwilliger vanuit Camp Butler opschieten. Deze moesten het regiment van Townsend ontmoeten en een reserve vormen. Bezorgd over het groene karakter van zijn mannen en de verwarring 's nachts, gaf Butler opdracht dat troepen van de Unie een witte band om hun linkerarm droegen en het wachtwoord' Boston 'gebruikten.

Helaas heeft de boodschapper van Butler aan Camp Butler deze informatie niet doorgegeven. Rond 4:00 waren de mannen van Duryee in positie en veroverde kapitein Judson Kilpatrick de Zuidelijke piketten. Voordat het 5e New York kon aanvallen, hoorden ze geweervuur ​​in hun achterhoede. Dit bleken de mannen van Bendix te zijn die per ongeluk op het regiment van Townsend schoten toen ze naderden. Omdat de Unie haar uniformen nog niet had gestandaardiseerd, werd de situatie in toenemende mate verward omdat het 3e New York grijs werd.

Doorzetten

Duryee en Washburn hebben de bestelling geannuleerd om de bewerking te annuleren. Onwillig om dit te doen, koos Peirce ervoor om de opmars voort te zetten. Het vriendelijke vuurincident waarschuwde de mannen van Magruder voor de aanval in de Unie en de mannen op Little Bethel trokken zich terug. Peirce ging door met Duryee's Regiment aan de leiding en bezet en verbrandde de Little Bethel Church voordat hij noordwaarts marcheerde naar Big Bethel.

Toen de troepen van de Unie naderden, had Magruder net zijn mannen in hun linies neergelegd nadat hij een beweging tegen Hampton had afgebroken. Kilpatrick verloor het element van verrassing en waarschuwde de vijand verder voor de Union-aanpak toen hij op de Zuidelijke piketten schoot. Gedeeltelijk afgeschermd door bomen en gebouwen, begonnen de mannen van Peirce op het veld aan te komen. Het regiment van Duryee viel als eerste aan en werd teruggedraaid door zwaar vijandelijk vuur.

Union Failure

Peirce zette zijn troepen schrijlings op de Hampton Road op en bracht ook drie kanonnen onder toezicht van luitenant John T. Greble. Rond het middaguur schoof de 3e New York op en viel de voorwaartse Zuidelijke positie aan. Dit bleek niet succesvol en de mannen van Townsend zochten dekking voordat ze zich terugtrokken. In de grondwerken vreesde kolonel W.D. Stuart dat hij werd geflankeerd en trok hij zich terug naar de belangrijkste zuidelijke linie. Hierdoor kon het 5e New York, dat het regiment van Townsend had ondersteund, de redoute vangen.

Onwillig om deze positie af te staan, stuurde Magruder versterkingen naar voren. Zonder ondersteuning werd de 5e New York gedwongen zich terug te trekken. Met deze tegenslag regisseerde Peirce pogingen om de Zuidelijke flanken te keren. Ook deze bleken niet succesvol en Winthrop werd gedood. Nu de strijd een patstelling werd, bleven de troepen en de artillerie van de Unie op Magruder's mannen schieten vanuit de bouw aan de zuidkant van de kreek.

Toen een sortie om deze structuren te verbranden werd teruggedrongen, gaf hij zijn artillerie opdracht om ze te vernietigen. Succesvol, onthulde de inspanning Greble's kanonnen die bleven schieten. Terwijl de Zuidelijke artillerie zich op deze positie concentreerde, werd Greble neergeschoten. Toen hij zag dat er geen voordeel kon worden behaald, beval Peirce zijn mannen het veld te verlaten.

Nasleep

Hoewel achtervolgd door een kleine groep Zuidelijke cavalerie, bereikten de troepen van de Unie hun kampen om 17.00 uur. In de gevechten op Big Bethel, heeft Peirce 18 doden, 53 gewonden en 5 vermisten opgelopen, terwijl het commando van Magruder 1 gedood en 7 gewond raakte. Een van de eerste burgeroorloggevechten die in Virginia werden uitgevochten, leidde Big Bethel ertoe dat de troepen van de Unie hun opmars op het schiereiland stopzetten.

Hoewel overwinnaar, trok Magruder zich ook terug naar een nieuwe, sterkere lijn in de buurt van Yorktown. Na de nederlaag van de Unie bij First Bull Run de volgende maand, werden de troepen van Butler verminderd, wat de operaties verder bemoeilijkte. Dit zou de volgende lente veranderen wanneer generaal-majoor George B. McClellan met het leger van de Potomac aan het begin van de campagne op het schiereiland arriveerde. Terwijl de troepen van de Unie naar het noorden trokken, vertraagde Magruder hun opmars met verschillende trucs tijdens het beleg van Yorktown.