Achtergrond en betekenis van de emancipatieproclamatie

De emancipatie-proclamatie was een document dat op 1 januari 1863 door president Abraham Lincoln in de wet is ondertekend en de slaven bevrijdde die vervolgens in opstand werden gehouden tegen de Verenigde Staten.

De ondertekening van de emancipatieproclamatie heeft praktisch niet veel slaven bevrijd, omdat het niet kon worden afgedwongen in gebieden waar de troepen van de Unie geen controle over hadden. Het betekende echter een belangrijke verduidelijking van het beleid van de federale overheid ten aanzien van slaven, die zich sinds het uitbreken van de burgeroorlog had ontwikkeld..

En natuurlijk, door de Emancipatie Proclamatie uit te geven, verduidelijkte Lincoln een positie die tijdens het eerste jaar van de oorlog omstreden was geworden. Toen hij in 1860 president werd, was de positie van de Republikeinse Partij dat het tegen de verspreiding van slavernij naar nieuwe staten en gebieden was.

En toen de slavenstaten van het Zuiden weigerden de resultaten van de verkiezingen te accepteren en de afscheidscrisis en de oorlog in gang zetten, leek het standpunt van Lincoln over slavernij voor veel Amerikanen verward. Zou de oorlog de slaven bevrijden? Horace Greeley, de prominente redacteur van de New York Tribune, daagde Lincoln in augustus 1862 publiekelijk uit over deze kwestie, toen de oorlog al meer dan een jaar aan de gang was.

Achtergrond van de emancipatieproclamatie

Toen de oorlog in het voorjaar van 1861 begon, was het verklaarde doel van president Abraham Lincoln om de Unie bijeen te houden, die was gesplitst door de afscheidscrisis. Het verklaarde doel van de oorlog, op dat moment, was niet om de slavernij te beëindigen.

Gebeurtenissen in de zomer van 1861 maakten echter een beleid inzake slavernij noodzakelijk. Terwijl de troepen van de Unie naar het grondgebied in het zuiden trokken, zouden slaven ontsnappen en hun weg naar de linies van de Unie vinden. De Union-generaal Benjamin Butler improviseerde een beleid, de voortvluchtige slaven "contrabands" noemend en hen vaak aan het werk zetten in de kampen van de Unie als arbeiders en kamphanden.

Eind 1861 en begin 1862 keurde het Amerikaanse congres wetten goed die de status van de voortvluchtige slaven moesten bepalen, en in juni 1862 schafte het congres de slavernij in de westelijke gebieden af ​​(wat opmerkelijk was gezien de controverse in "Bloeding Kansas" minder dan een decennium eerder). De slavernij werd ook afgeschaft in het District of Columbia.

Abraham Lincoln was altijd tegen slavernij geweest en zijn politieke opkomst was gebaseerd op zijn verzet tegen de verspreiding van slavernij. Hij had die positie uitgesproken in de Lincoln-Douglas-debatten van 1858 en tijdens zijn toespraak in Cooper Union in New York City begin 1860. In de zomer van 1862 overwoog Lincoln in het Witte Huis een verklaring die de slaven zou bevrijden. En het leek erop dat de natie enige vorm van duidelijkheid over de kwestie eiste.

De timing van de emancipatie Proclamatie

Lincoln was van mening dat als het leger van de Unie een overwinning op het slagveld wist te behalen, hij een dergelijke proclamatie kon uitbrengen. En de epische Slag om Antietam gaf hem de kans. Op 22 september 1862, vijf dagen na Antietam, kondigde Lincoln een voorlopige emancipatieproclamatie aan.

De definitieve Emancipatie Proclamatie werd ondertekend en uitgegeven op 1 januari 1863.

De emancipatieproclamatie heeft niet veel slaven onmiddellijk bevrijd

Zoals vaak het geval was, werd Lincoln geconfronteerd met zeer gecompliceerde politieke overwegingen. Er waren grensstaten waar slavernij legaal was, maar die de Unie steunden. En Lincoln wilde hen niet in de armen van de Confederatie drijven. Dus de grensstaten (Delaware, Maryland, Kentucky en Missouri, en het westelijke deel van Virginia, dat binnenkort de staat West Virginia zou worden), waren vrijgesteld.

En in de praktijk waren de slaven in de Confederatie niet vrij totdat het Unieleger bezit nam van een regio. Wat typisch zou gebeuren tijdens de latere oorlogsjaren, was dat slaven zich bij de opmars van de Unie in wezen zouden bevrijden en zich een weg banen naar de linies van de Unie.

De emancipatieproclamatie werd uitgegeven als onderdeel van de rol van de president als opperbevelhebber in oorlogstijd en was geen wet in de zin van goedkeuring door het Amerikaanse Congres.

De geest van de emancipatie-proclamatie werd volledig in de wet omgezet door de ratificatie van het 13e amendement op de Amerikaanse grondwet in december 1865.