Back to the Summer (Act One)

"Back to the Summer" is een gratis spel geschreven door Wade Bradford. Scholen en non-profitorganisaties kunnen dit werk uitvoeren zonder royalty's te betalen.

In het script zijn er aanwijzingen voor het podium die aangeven wanneer een nummer kan worden uitgevoerd. Regisseurs en leraren kunnen kiezen welk nummer / karaoke nummer ze geschikt vinden, of ze kunnen ervoor kiezen om eenvoudig het nummer van het nummer over te slaan en door te gaan met het script.

Voel je vrij om plezier te hebben: wees creatief, voeg grappen toe, breng wijzigingen aan. Vergeet niet om er een positieve theaterervaring van te maken voor de jonge artiesten en hun publiek.

Scene One:

Lichten gaan branden terwijl vrolijke zomermuziek speelt. Kinderen gaan heen en weer over het podium. Sommigen slaan over, vliegeren, springtouw, slow motion honkbal. Nadat het nummer vervaagt, komen twee vrienden, Scott en Liam binnen.

Scott: Dit is de beste zomer ooit.

Liam: Ik hoop dat het nooit eindigt.

Scott: Dat zal niet lukken. Deze vakantie zal eeuwig duren.

Een strenge, kale man komt binnen. (Deze rol kan worden gespeeld door een volwassene of een kind gekleed als schooldirecteur.)

Principal Finley: HA! Dat is wat je denkt!

Scott en Liam: Principal Finley!

Finley: Jullie hebben een goede zomer?

Scott en Liam: Ja.

Finley: Ik wed dat het lijkt alsof je nooit meer terug naar school gaat. Nou, raad eens wat de datum vandaag is.

Scott: Juni iets.

Liam: Begin juli?

Finley: 19 augustus. School begint over twee dagen. De zomer is voorbij kinderen. Ik zie je maandag.

Scott: Oh nee!

Liam: Hoe is dit gebeurd??

Finley: De tijd vliegt als je plezier hebt! (Verlaat het lachen.)

Hun vriend Shelley, een heel slimme jonge dame, komt binnen met een vreemd uitziend gadget en een cupcake.

Shelley: Hallo allemaal!

Scott en Liam: (Depressief.) Hallo.

Shelley: Je wilt een cupcake?

Scott en Liam: Nee.

Shelley: Wil je spelen met mijn nieuwe uitvinding? Het is een tijdmachine.

Liam: Sorry, Shelley, we zijn niet in de stemming.

Shelley: Wat is er mis?

Scott: We zijn depressief omdat onze hele zomer bijna voorbij is.

Liam: Ik wou dat er een manier was om helemaal terug naar begin juni te gaan. (Plotseling besef.) Hé, wacht even! Zei je "cupcake"?

Scott: Wacht, je hebt een tijdmachine gebouwd?

Shelley: Ja, ik heb vorige maand doorgebracht met het veranderen van de ipad van mijn moeder in een fluxcondensator. Wil je zien hoe het werkt?

Liam: Natuurlijk! Kunnen we het gebruiken om de zomervakantie helemaal opnieuw te beginnen? (Andere kinderen komen het podium op om te kijken wat er aan de hand is.)

Shelley: Natuurlijk!

Scott: Laten we dan gaan!

Shelley: Maar eerst moeten we onze veiligheidshelmen aantrekken. Onthoud altijd: veiligheid eerst.

Shelley: Oké, de coördinaten zijn vastgesteld voor 3 juni. De lichten knipperen; de knoppen werken, de fluxcondensator is ... fluxend. En we koppelen armen. Stamp met je voeten. Daar gaan we!

Liam: Terug naar de zomer!

Leuk, avontuurlijk instrumentaal als de kinderen in een cirkel rennen en dan het podium af rennen terwijl de lichten naar een jonge man gaan, genaamd Jeff. Hij rent het podium rond in een cape en doet zich voor als een superheld.

Lees verder: "Terug naar de zomer" scène twee

Mom's stem: (Off stage) Jeff? Jeffrey? Jeffrey Nathan Johnson, beantwoord je moeder.

Jeff: Mam, ik ben aan het oefenen om een ​​superheld te zijn!

Mom's stem: Nou, gebruik je superkrachten om de vuilnis buiten te zetten!

Jeff: Oké. (Stadiumeffecten aan de andere kant van het podium.) Whoa! De tijdreizende kinderen komen binnen.

Scott: Ik denk dat het werkte!

Liam: Hallo kinderen, wat is de datum vandaag?

Jeff: 3 juni.

Shelley: Het werkt! Mijn tijdmachine werkt!

Scott: Laten we nu het maximale uit deze zomer halen.

Liam: ja. Laten we tv kijken.

Shelley: Hé jongens, hebben jullie gemerkt hoe alles er vreemd uitziet?.

Scott: Ja, je tv ziet er anders uit. Het is groot en lelijk en oud.

Liam: Wat maakt het uit? Zet MTV aan. Laten we kijken naar Jersey Shore.

Scott: Jersey Shore is niet ingeschakeld. Het enige dat op MTV staat, zijn muziekvideo's.

Liam: Wat is er aan de hand??

Scott: Waar zijn we?

Liam: Wanneer zijn we?

Meisjes in vrolijke kleding uit de jaren 80 komen binnen.

Scott: Wie zijn die meisjes?

Shelley: En wat willen ze?

Muzikaal nummer: de meisjes zingen een lied uit de jaren 80.

Scott: Die meisjes zijn raar.

Shelley: Ze willen gewoon plezier hebben.

Liam: Jongens ... Ik denk niet dat we op de juiste plek zijn. ik denk dat we verdwaald zijn.

Scott: Alsof we in de verkeerde buurt zijn?

Shelley: Ik denk dat we in het verkeerde decennium zitten.

Liam: Hoe weet je dat zeker?.

Principal Finley (met een volle haardos): Heb een goede zomermeisjes. Vergeet niet, de tijd vliegt als je plezier hebt.

Liam: Oh mijn god, we zijn in de jaren 80.

Scott: Breng ons terug! Breng ons nu terug!

Shelley: Ik kan het niet meer inschakelen. Het werkt niet!

Liam: Oh nee!

Jeff: Hé, ik hoorde jullie zeggen dat je hulp nodig had?

Liam: Je gaat dit niet geloven, jochie, maar we zijn verloren in de tijd.

Jeff: Klinkt alsof je een held nodig hebt.

Liam: Ja, denk ik.

Jeff: Nou, je hebt geluk. Omdat ik train om een ​​superheld te zijn!

Muzikaal nummer: een heroïsch lied ... misschien zoiets als "I Need a Hero."

Jeff: Wat denk je ervan??

Liam: Kid, stop niet met je dagelijkse werk.

Jeff: Ik heb geen dagtaak.

Liam: Wat ik bedoel is, je hebt niet echt superkrachten, dus misschien moet je proberen iets anders te doen met je tijd.

Jeff: (Pijn.) Oh, ik begrijp het.

Shelley: Liam, wees aardig. Liam: Ik bedoel, kijk, jochie ... Je komt me bekend voor. Wat is je naam?

Jeff: Jeff.

Liam: Hé, coole naam. Mijn vader heet Jeff. (Denk even na.) Nah. Jeff, we willen graag je hulp, zelfs als je geen superkrachten hebt. Shelley, laten we wat nieuwe batterijen zoeken of zo.

Shelley: En misschien moeten we proberen wat nieuwe kleren te vinden of zoiets. Ik heb het gevoel dat ik hier niet thuis hoor.

Muzikaal nummer: Nog een nummer uit de jaren 1980 met behulp van het ensemble. Aan het einde van het nummer verdwijnt het podium en komt Jeff zelf binnen. Hij houdt de Time Machine vast.

Jeff: Hé jongens ... jongens? Ik denk dat ik heb ontdekt wat er mis is met je machine. Je hoefde alleen maar op deze knop te drukken.

Shelley: Wacht! Raak het niet aan!

(Geluidseffect - Jeff verdwijnt achter een druppel.)

Scott: Oh nee! Wat hebben we gedaan?

Liam: Wat gaan we doen??

Mom: (Off stage.) Jeff!

Shelley: Hij is bezig! (Pauze.) Reizen door de tijd ...

Mom: (off stage.) Jeff Nathan Johnson! Kom binnen!

Liam: Jeff Nathan Johnson! Dat is mijn vader! Dat kind is mijn vader!

Shelley: Correctie. Dat kind was je vader. Nu is hij ergens terug in de tijd gegaan.

Liam: Maar waar ging hij heen??

Lichten veranderen om Jeff te onthullen omringd door verschillende oude Egyptenaren die voor hem buigen.

Jeff: Uh, hoi. Ik heet Jeff.

Egyptenaren: Gegroet, Jeff!

Jeff: Uh-oh.

Een dramatisch lied wordt uitgevoerd door de Egyptische koningin en de hele cast. (Overweeg een cool nummer zoals 'We Belong' van Pat Benatar.)

Jeff: Ik hoor hier niet thuis!

Koningin: Natuurlijk, mijn toekomstige echtgenoot. Toen je uit het niets verscheen en ons liedjes van Pat Benatar leerde, wisten we dat het een teken was, dat je onze uitverkorene was, en dat je ons naar grootheid zou leiden.

Jeff: Wat moet ik doen??

Egyptian Guy # 1: De profetie heeft verordend dat je klaar bent met het bouwen van de Grote Piramides.

Jeff: De grote piramides? Waar?

Egyptian Guy # 1: (Punten naar stappen.) Precies daar.

Jeff: (Ga op de trap staan.) Dit zijn de grote piramides?

Egyptian Guy: Nou, we zijn net begonnen.

Jeff: Ik wil hier niet zijn. Ik begrijp niet wat er aan de hand is. Ik wil mijn mama!

Een mummie wankelt langzaam het podium op.

Jeff: Ik zei mama.

De mummie wankelt langzaam het podium af.

Koningin: Wees niet bang, man om te zijn. Het enige dat u hoeft te doen, is uw bedienden bevelen terwijl zij zwoegen en voor u bouwen. U zult ontdekken dat ons koninkrijk een paradijs is.

Jeff: Heb je videogames?

Koningin: Ik weet niet eens wat dat betekent.

Jeff en de koningin verlaten. Hij heeft per ongeluk zijn Time Machine op het podium achtergelaten. Twee uitgeputte Egyptische arbeiders komen binnen.

Egyptian Girl # 1: Ik ben moe van het zwoegen en bouwen onder het bevel van deze nieuwe farao.

Egyptian Girl # 2: Ja, wat maakt hem zo geweldig? Deze stomme doos van hem? Ik snap niet wat het probleem is?

Egyptian Girl # 1: Wat doet deze knop??

Jeff: Nee, raak dat niet aan!!!

De meisjes draaien rond en reizen door de tijd ...

Nieuwe scène: New York City, eind 1800

Egyptian Girl # 2: Wauw! Waar zijn we?!

Egyptian Girl # 1: Wat is deze vreemde plek met een nog vreemdere geur?

Hot Dog Man: Dat is de geur van New York!

Egyptian Girl # 2: We zijn niet in Egypte?

Hot Dog Man: NEE, jij bent rond de eeuwwisseling Amerika!

Egyptian Girl # 2: Amerika?

Hot Dog Man: Weet je, het land van het vrije huis van de dapperen?

Egyptian Girl # 1: Gratis? Zoals in vrijheid? We hoeven nooit meer te werken of zwoegen! (Ze springen opgewonden op en neer.)

Krantenman: Hallo allemaal, stop met rondhangen en bezorg deze kranten!

Newsie: Kom op, Newsies, laten we aan het werk gaan!

De twee Egyptische meisjes kreunen en sluiten zich aan bij de newsies.

Muzikaal nummer: een soort lied uit New York / newsie.

Alexander Bell komt binnen. Hij benadert twee jonge vrouwen.

Alexander: Goedemiddag dames.

Young Lady: Hebben we elkaar ontmoet? Je ziet er bekend uit.

Alexander: Waarom, ik durf te zeggen dat je waarschijnlijk van mij hebt gehoord. Mijn naam is Alexander Graham Bell, de uitvinder van de telefoon.

Young Lady: Mijn woord. Hoe heb je ooit aan zo'n geweldig apparaat gedacht.

Alexander: Simpel. Ik heb de telefoon uitgevonden zodat ik de eerste persoon kon zijn die deze vraag stelde: Mag ik je nummer??

Young Lady: Goedendag, Mr. Bell.

Alexander: Maar ik wilde het gewoon--

Young Lady # 2: Ze zei goede dag!

De jonge dames stormen weg, waardoor Alexander neerslachtig wordt.

Alexander: Ik hoop dat mijn volgende uitvinding een gebroken hart kan herstellen.

Alexander Bell ziet de tijdmachine op de grond liggen.

Alexander: Wat een vreemd apparaat. Wat doet deze knop?

Egyptische meisjes: raak het niet aan!

Alexander tijd reist, draaiend over het podium. Hij komt terecht voor een piraat.

Alexander: Gad zooks! Een piraat!

Piraat: Arg, wat doet deze knop?

Alexander: Raak het niet aan!

De tijd van de piraat reist, ronddraaiend totdat hij een cowboy tegen het lijf loopt.

Piraat: Arg! Waar ben ik Deze plek ziet eruit als een soort woestijn. Is er iemand?!

Goede, slechte, lelijk gestileerde cowboymuziek speelt. Een stoere cowboy slentert het podium op.

Cowboy: Nou, nou, nou, het lijkt erop dat we een eenogige, chique geklede, stadsflikker hebben in de stad Deadwood. En wat is dat mooie kleine ding dat je in je hand hebt? (Probeert tijdmachine te nemen.)

Piraat: Arg! Blijf van mijn buit af.

Cowboy: Ik wil je buit niet; Ik wil dit dingamabob hier.

Pirate: Hoe durf je zo tegen de grote kapitein McFly te praten?!

Cowboy: Oh ja? Nou, ik ben Biff the Kid.

Piraat: nog nooit van je gehoord.

Cowboy: (Tik op het hoofd van de piraten.) Hallo McFly, is daar iemand? Geef me nu dit dingamajig!

Ze vechten om de tijdmachine en drukken dan plotseling tegelijkertijd op de knop, waardoor ze allebei door de tijd worden gestuurd.

Nieuwe scène: Hollywood, 1932

Hollywood-regisseur: oke dames, in de rij voor de auditie. Nu weet ik dat we allemaal geïntimideerd zijn om hier te zijn, ik een grote filmregisseur, en jij - kleine kleine mensen, jullie allemaal voor het eerst hier in Hollywood. Nu is er geen druk. We gaan gewoon zingen en dansen, net zoals de choreograaf je dat heeft verteld, en dan gaan we een van jullie kiezen om een ​​grote naam te zijn, wereldberoemde filmster. De rest van jullie gaat terug naar huis en blijft genieten van de grote depressie. Klinkt dat goed?

Shirley: Dat is het zeker, meneer de directeur!

Hollywood-regisseur: jij bent schattig. Hoe heet je, jochie??

Shirley: Waarom, mijn naam is Shirley Temple.

Hollywood-regisseur: ik vind het leuk. Het klinkt mooi. Oké, kinderen, laten we eens oefenen. Klaar? En vijf, zes, zeven acht!

Muzikaal nummer: ze zingen een soort "good ship lollipop".

Hollywood-regisseur: goed, nu wil ik het nog een keer zien, maar deze keer ... wat ter wereld?

The Pirate and Cowboy komen binnen vanuit hun time warp.

Hollywood-regisseur: Hallo jullie! Ben je hier voor de auditie?

Piraat: Arg?

Hollywood-regisseur: schiet op, ga in de rij staan. Ik heb niet de hele dag. Oke. Vijf, zes, zeven, acht.

Korte muzikale herhaling met piraat en cowboy.

Hollywood-regisseur: briljant. Cowboy. Piraat. Jij bent aangenomen! (De cowboy en piraat springen op en neer alsof ze net een schoonheidswedstrijd hebben gewonnen.)

Shirley Temple: (De tijdmachine oppakken.) Shirley Temple zal wraak nemen!

Pirate and Cowboy: Raak die knop niet aan!

Shirley Temple drukt op de knop. Black Out.

Optie Muzikaal nummer met het ensemble.

In het publiek gaat een telefoon over. Volwassen Jeff Johnson zit in het publiek als zijn mobiele telefoon luid overgaat.

Volwassen Jeff: wat? Oh, man, ik dacht dat ik dit op trillen had gezet. Het spijt me mensen, dit is beschamend. Oh, het is van mijn kind, Liam. Ik kan dit beter nemen. Liam?

Lichten op het podium. Liam, Scott en Shelley praten in een nieuw uitgevonden Time Phone.

Liam: Papa? Kan je me horen?

Shelley: Het werkt! My Time Phone werkt!

Volwassen Jeff: Waar ben je?

Liam: We reisden per ongeluk naar de jaren tachtig!

Volwassen Jeff: En je belde mijn mobiel? De telefoonrekening is duur zoals het is! Ik hoop dat je het continuüm van de ruimtetijd niet hebt verstoord, omdat ik je zal aarden-

Liam: Papa, daarom bellen we. Is alles normaal daar?

Volwassen Jeff: denk ik. Dingen zijn zoals ze altijd zijn geweest. Gasprijzen zijn hoog. Pizza smaakt goed. Koningin Shirley Temple regeert de wereld met een ijzeren vuist.

Liam: Oh nee! Het is erger dan ik dacht! Wat gaan we doen?

Volwassen Jeff: Nou, je kunt er maar beter achter komen. Ik wil je zo snel mogelijk terug! Hoor je me, jongeman, ik wil je terug. Net als dat lied gezongen door de Jackson Eight.

Liam: Ik denk dat je Jackson Five bedoelt, papa.

Volwassen Jeff: Tjonge, je hebt het ruimtetijdcontinuüm echt verprutst.

Lip-sync / dansnummer met een Jackson Five-nummer.

Black Out.

De toekomst. Het is het jaar 2072.

Een oude man loopt naar een cryogene kamer. (Dat kan al dan niet een kartonnen doos zijn.)

OUDE MAN: Wat is dit? Een cryogene kamer uit de jaren 80? Er staat: niet ontdooien totdat iemand een tijdmachine heeft uitgevonden. Oh mijn, ik moet deze arme jonge mensen onmiddellijk ontdooien. Hij opent de kamer. Shelley, Scott en Liam stappen uit - erg koud.

Shelley: Brr!

Scott: Zo koud.

OUDE MAN: Welkom in de toekomst! Het jaar is tweeduizend tweeënzeventig!

Shelley: Oh schat. Ik neem aan dat je geen tijdmachine hebt die we kunnen lenen.

OUDE MAN: Je hebt geluk, mijn vrienden. Dit brengt je waar je heen moet.

SHELLEY: Cool! Heb je het zelf gebouwd??

OUDE MAN: Nee. Ik heb het gekocht. Ik ben de rijkste persoon op aarde!

LIAM: Heel erg bedankt, meneer uh ...

OUDE MAN: Mr. Bieber. Maar je kunt me Justin noemen.

De oude man danst weg op het geluid van Justin Bieber-muziek.

SCOTT: Oké, laten we naar huis gaan!

LIAM: Maar eerst moeten we een paar dingen oplossen. (Ze starten de auto uit. Trouwens: de auto is misschien gewoon een stuurwiel - het kan een cit-out zijn van een Deloriaan ... het hangt ervan af wat het beste werkt voor het nummer.)

SONG: DRIVE MY CAR, of een ander rijgerelateerd nummer.

Terwijl de meisjes dit lied zingen, "rijden" Liam, Shelley en Scott heen en weer en verzamelen ze elke persoon die verloren is in de tijd: de Egyptische meisjes, de verliefde Alexander Bell (die ze samenwerken met de Egyptische koningin) , de piraat, de cowboy en Shirley Temple, en natuurlijk de jonge Jeff Johnson.

De show kan hier eindigen. Of kan doorgaan met deze optionele add-on:

LIAM: Nou, mijn vader is terug in de jaren tachtig waar hij thuishoort. En iedereen is waar ze moeten zijn. Ik denk dat alles weer normaal is.

SCOTT: Ja. Maar nu moeten we terug naar school.

SHELLEY: Ik wou dat er een manier was waarop we dit geheel opnieuw konden beginnen. Wacht ... Ik weet het ... Laten we de Time Warp opnieuw doen!

Het finale muzikale nummer moet iets leuks en vrolijks zijn, waarbij de hele cast betrokken is. (In onze productie gebruikten we een grappige parodie op een Broadway-nummer, waarbij we de teksten veranderden om het specifiek te maken voor onze show (om nog maar te zwijgen over kindvriendelijk.)

Het einde.