Foutnaam:
Argumentum ad Populum
Alternatieve namen:
Oproep aan het volk
Oproep aan de meerderheid
Doe een beroep op de galerij
Beroep doen op populaire vooroordelen
Oproep aan de Mob
Doe een beroep op de veelheid
Argument van consensus
Argumentum ad Numerum
Categorie:
Relevantiefouten> Beroep op autoriteit
Deze misvatting treedt op wanneer het grote aantal mensen dat het ergens mee eens is, als reden wordt gebruikt om ervoor te zorgen dat u ermee instemt en de algemene vorm aanneemt:
Deze misvatting kan de direct benadering, waarbij een spreker een menigte toespreekt en een opzettelijke poging doet om hun emoties en passies op te wekken in een poging hen te laten accepteren wat hij zegt. Wat we hier zien is de ontwikkeling van een soort 'mob mentaliteit' die mensen meegaan met wat ze horen, omdat ze ervaren dat anderen er ook mee meegaan. Dit is duidelijk genoeg een gemeenschappelijke tactiek in politieke toespraken.
Deze misvatting kan ook een indirect benadering, waarbij de spreker zich richt tot een enkele persoon, terwijl hij zich richt op een relatie die persoon heeft met grotere groepen of menigten.
Een veel voorkomende manier waarop deze misvatting wordt gebruikt, staat bekend als het "Bandwagon-argument". Hier vertrouwt de argumenteerder expliciet op de wens van mensen om in te passen en door anderen geliked te worden om hen "mee te laten gaan" met de aangeboden conclusie. Het is natuurlijk een veel voorkomende tactiek in reclame:
In alle bovenstaande gevallen wordt u verteld dat heel veel andere mensen de voorkeur geven aan een bepaald product. In voorbeeld # 2 wordt u zelfs verteld in welke mate het de voorkeur geniet boven de dichtstbijzijnde concurrent. Voorbeeld # 5 doet een openlijke oproep aan u om de menigte te volgen, en bij de anderen is deze oproep impliciet.
We vinden dit argument ook gebruikt in religie:
Nogmaals, we vinden het argument dat het aantal mensen dat een claim accepteert, een goede basis is om die claim te geloven. Maar we weten nu dat zo'n oproep misleidend is. Honderden miljoenen mensen kunnen het mis hebben. Zelfs een christen die het bovenstaande argument gebruikt, moet dat erkennen, omdat althans dat veel mensen vroom andere religies hebben gevolgd.
De enige keer dat een dergelijk argument niet misleidend is, is wanneer de consensus er een is van individuele autoriteiten en dus voldoet het argument aan dezelfde basisnormen die vereist zijn voor het algemene argument van autoriteit. Een argument over de aard van longkanker op basis van de gepubliceerde meningen van de meeste kankeronderzoekers zou bijvoorbeeld zwaar wegen en zou niet misleidend zijn als een afhankelijkheid van irrelevante autoriteit.
Meestal is dit echter niet het geval, waardoor het argument misleidend is. In het beste geval kan het als een kleine, aanvullende functie in een argument dienen, maar het kan niet als vervanging voor echte feiten en gegevens dienen.
Een andere veel voorkomende methode wordt de Appeal to Vanity genoemd. Hierin wordt een product of idee geassocieerd met een persoon of groep die door anderen wordt bewonderd. Het doel is om mensen het product of idee te laten adopteren omdat ook zij willen zijn zoals die persoon of groep. Dit is gebruikelijk in advertenties, maar het kan ook worden gevonden in de politiek:
De derde vorm die deze indirecte benadering aanneemt, is een beroep op de Elite. Veel mensen willen op een of andere manier als 'elite' worden beschouwd, zij het in termen van wat ze weten, wie ze kennen of wat ze hebben. Wanneer een argument een beroep doet op deze wens, komt dit neer op een beroep op de Elite, ook bekend als Snob-beroep.
Dit wordt vaak gebruikt in advertenties wanneer een bedrijf u probeert iets te kopen op basis van het idee dat het product of de service het product is dat wordt gebruikt door een bepaald en elitair deel van de samenleving. De implicatie is dat, als je het ook gebruikt, je jezelf misschien als een deel van diezelfde klasse kunt beschouwen: