apologia (retoriek)

Definitie:

In klassieke retoriek, communicatiewetenschappen en public relations, een apologie is een toespraak die een actie of bewering verdedigt, rechtvaardigt en / of verontschuldigt. Meervoud: apologie. Bijvoeglijk naamwoord: verontschuldigend. Ook bekend als een speech van zelfverdediging.

In een artikel * in de Driemaandelijks Journal of Speech (1973), B.L. Ware en W.A. Linkugel identificeerden vier gemeenschappelijke strategieën in een verontschuldigend discours:

1. ontkenning (direct of indirect de inhoud, bedoeling of consequentie van de dubieuze handeling afwijzen)
2. bolstering (probeert het beeld van de aangevallen persoon te verbeteren)
3. differentiatie (onderscheid maken tussen de dubieuze handeling en meer ernstige of schadelijke acties)
4. transcendentie (de handeling in een andere context plaatsen)

* "Ze spraken zichzelf ter verdediging: op de generieke kritiek op Apologia"

Zie voorbeelden en opmerkingen hieronder. Zie ook:

• retorica
• Overtuiging
• Retoriek
• Wat zijn de drie takken van retoriek?

Etymologie
Uit het Grieks, "weg van" + "spraak"

Voorbeelden en observaties

• "Er kunnen verschillende doeleinden voor zijn apologie retoriek, inclusief om het gedrag of de uitspraak in een positief licht uit te leggen, het gedrag te rechtvaardigen om schade aan beeld en karakter te minimaliseren, of het onderwerp uit de publieke discussie verwijderen zodat andere kwesties kunnen worden besproken. "
  (Colleen E. Kelley, De retoriek van First Lady Hillary Rodham Clinton: Crisis Management Discourse. Praeger, 2001)
• The Rhetoric of Damage Control
  "Sommige genres zijn zo complex en 'high stakes' dat ze een speciaal soort retorisch manoeuvreren en kritische beoordeling vereisen. Een dergelijk dier is wat Aristoteles een apologie--of wat we vandaag labelen als de retoriek van zelfverdediging, schadebeheersing, beeldherstel of crisisbeheer ...
  "Zijn schuld aan alle drie genres [deliberatief, gerechtelijk en epideictisch], maar zijn trouw aan niets, maakt de apologia tot een uitdagende retorische hybride om te creëren en te bekritiseren (Campbell & Huxman, 2003, pp. 293-294) ...
  "Het genre [van verontschuldigingen] is een openbare zuivering van zonden en een herbevestiging van de ethische normen van de samenleving die 'in theatrale verhoudingen' zijn verkleed om toeschouwers plezier te brengen; het is de meest intieme vorm van seculier discours. Succes in deze arena vereist een 'laat het allemaal rondhangen (wroeging, trots, verontwaardiging)'. De visuele media zijn speciaal uitgerust om de overdaad en overdrijving te bieden die dit soort theater vereist. "
  (Susan Schultz Huxman, "Eisen, verklaringen en uitvoeringen: op weg naar een dynamische theorie van het Crisis Communications Genre." Reageren op crisis: een retorische benadering van crisiscommunicatie, ed. door Dan P. Millar en Robert L. Heath. Lawrence Erlbaum, 2004)
• BP's verontschuldiging voor de Gulf Oil Spill (31 mei 2010)
  "Het eerste wat ik moet zeggen is dat het me spijt ... Het spijt ons voor de enorme verstoring die hun leven heeft veroorzaakt. Niemand wil dit meer dan ik. Ik wil mijn leven graag terug."
  (Tony Hayward, toespraak op televisie in Venetië, Louisiana, 31 mei 2010)
• Bill Clinton's Apologia: The Monica Lewinsky Affair (17 augustus 1998)
  Goedenavond.
  Vanmiddag in deze kamer, vanuit deze stoel, getuigde ik voor het Office of Independent Counsel en de grand jury.
  Ik beantwoordde hun vragen naar waarheid, inclusief vragen over mijn privéleven, vragen die geen Amerikaanse burger ooit zou willen beantwoorden.
  Toch moet ik de volledige verantwoordelijkheid nemen voor al mijn acties, zowel openbaar als privé. En daarom spreek ik vanavond tot u.
  Zoals u weet, werden mij in een verklaring in januari vragen gesteld over mijn relatie met Monica Lewinsky. Hoewel mijn antwoorden juridisch correct waren, bood ik geen informatie aan.
  Ik had inderdaad een relatie met Miss Lewinsky die niet gepast was. In feite was het verkeerd. Het vormde een kritieke beoordelingsfout en een persoonlijk falen van mijn kant waarvoor ik alleen en volledig verantwoordelijk ben.
  Maar ik heb het vandaag aan de grote jury verteld en ik zeg nu dat ik nooit iemand heb gevraagd te liegen, bewijsmateriaal te verbergen of te vernietigen of enige andere onwettige actie te ondernemen.
  Ik weet dat mijn publieke opmerkingen en mijn zwijgen over deze kwestie een valse indruk gaven. Ik misleidde mensen, zelfs mijn vrouw. Daar heb ik diep spijt van.
  Ik kan je alleen maar vertellen dat ik door veel factoren werd gemotiveerd. Ten eerste door een verlangen om mezelf te beschermen tegen de schaamte van mijn eigen gedrag.
  Ik was ook erg bezorgd over het beschermen van mijn gezin. Het feit dat deze vragen werden gesteld in een politiek geïnspireerde rechtszaak, die inmiddels is afgewezen, was ook een overweging.
  Daarnaast had ik echte en serieuze zorgen over een onafhankelijk onderzoek van de raadsman dat 20 jaar geleden begon met transacties in privézaken, transacties die ik zou kunnen toevoegen waaraan een onafhankelijk federaal agentschap meer dan twee jaar geleden geen bewijs vond van wangedrag door mij of mijn vrouw..
  Het onderzoek van de onafhankelijke raadsman ging verder naar mijn personeel en vrienden en vervolgens naar mijn privéleven. En nu wordt het onderzoek zelf onderzocht.
  Dit heeft te lang geduurd, te veel gekost en te veel onschuldige mensen pijn gedaan.
  Nu, deze zaak is tussen mij, de twee mensen van wie ik het meest hou - mijn vrouw en onze dochter - en onze God. Ik moet het rechtzetten en ben bereid om te doen wat nodig is om dat te doen.
  Niets is belangrijker voor mij persoonlijk. Maar het is privé en ik ben van plan mijn gezinsleven terug te vorderen voor mijn gezin. Het is niemand anders dan de onze.
  Zelfs presidenten hebben een privéleven. Het is tijd om te stoppen met het nastreven van persoonlijke vernietiging en het nieuwsgierige leven en doorgaan met ons nationale leven.
  Ons land is door deze zaak te lang afgeleid en ik neem hier mijn verantwoordelijkheid voor. Dat is alles wat ik kan doen.
  Nu is het tijd - in feite is het verleden tijd om verder te gaan.
  We hebben belangrijk werk te doen - echte kansen om te grijpen, echte problemen om op te lossen, echte beveiligingskwesties die onder ogen moeten worden gezien.
  En dus vraag ik je vanavond om je af te wenden van het spektakel van de afgelopen zeven maanden, de structuur van ons nationale discours te herstellen en onze aandacht te richten op alle uitdagingen en alle beloften van de volgende Amerikaanse eeuw.
  Bedankt voor het kijken. En welterusten.
  (President Bill Clinton, toespraak op televisie voor het Amerikaanse publiek, 17 augustus 1998)

Uitspraak: AP-eh-LOW-je-eh