Antigone's Monologue in the Classic Play van Sophocles

Geschreven door Sophocles rond 440 voor Christus, het titelpersonage in Antigone vertegenwoordigt een van de krachtigste vrouwelijke protagonisten in de theatrale geschiedenis. Haar conflict is eenvoudig maar aangrijpend. Ze geeft haar overleden broer een juiste begrafenis tegen de wensen van haar oom, Creon, de nieuw gekroonde koning van Thebe. Antigone tart gewillig de wet, want ze gelooft vroom dat ze de wil van de goden doet.

Een samenvatting van Antigone

In deze monoloog staat de hoofdpersoon op het punt om in een grot te worden begraven. Hoewel ze gelooft dat ze naar haar dood gaat, beweert ze dat ze gerechtvaardigd was om haar broer zijn begrafenisrituelen aan te bieden. Toch is ze vanwege haar straf onzeker over het uiteindelijke doel van de goden hierboven. Toch vertrouwt ze erop dat ze in het hiernamaals van haar zonden zal leren. Als Creon echter in gebreke is gebleven, zal het lot hem zeker wraak brengen.

Antigone is de heldin van het stuk. Eigenwijs en volhardend, steunt Antigone's sterke en vrouwelijke karakter haar familieplicht en stelt haar in staat om te vechten voor haar overtuigingen. Het verhaal van Antigone omringt de gevaren van tirannie evenals loyaliteit aan familie.

Wie Sophocles was en wat hij deed

Sophocles werd in 496 voor Christus geboren in Colonus, Griekenland en wordt beschouwd als een van de drie grote toneelschrijvers in het klassieke Athene onder Aeschylus en Euripides. Beroemd om de evolutie van drama in theater, voegde Sophocles een derde acteur toe en verminderde het belang van het koor bij de uitvoering van het plot. Hij richtte zich ook op karakterontwikkeling, in tegenstelling tot andere toneelschrijvers destijds. Sophocles stierf rond 406 v.Chr.

De Oedipus-trilogie van Sophocles bevat drie toneelstukken: Antigone, Oedipus de koning, en Oedipus bij Colonus. Hoewel ze niet als een echte trilogie worden beschouwd, zijn de drie toneelstukken allemaal gebaseerd op Theban-mythen en vaak samen gepubliceerd. Het is wel verstaan ​​dat Sophocles meer dan 100 drama's heeft geschreven, hoewel bekend is dat slechts zeven volledige toneelstukken vandaag hebben overleefd.

Een fragment van Antigone

Het volgende fragment uit Antigone is herdrukt van Griekse drama's.

Graf, bruidskamer, eeuwige gevangenis in de holle rots, waar ik ook ga om de mijne te vinden, de velen die zijn omgekomen en die Persephone heeft ontvangen onder de doden! Ten slotte zal ik daarheen gaan, en het meest ellendig van allemaal, voordat de termijn van mijn leven is doorgebracht. Maar ik koester goede hoop dat mijn komst welkom zal zijn voor mijn vader, en aangenaam voor jou, mijn moeder, en welkom, broeder, voor jou; want toen u stierf, waste en kleedde ik u met mijn eigen handen en schonk u drankoffers in uw graven; en nu, Polyneices, om uw lijk te verzorgen, dat ik een dergelijke beloning als deze win. En toch eerde ik u, zoals de wijzen het terecht zullen achten. Nooit was ik een moeder van kinderen geweest, of als een echtgenoot in de dood was verveld, zou ik deze taak in de stad op me hebben genomen ondanks.

Welke wet, vraagt ​​u, is mijn rechtvaardiging voor dat woord? De man verloor, misschien was er een ander gevonden en een kind van een ander om de eerstgeborene te vervangen; maar vader en moeder verborgen met Hades, het leven van geen enkele broer zou ooit meer voor mij kunnen bloeien. Zo was de wet waardoor ik u eerst eerde; maar Creon achtte mij schuldig aan dwaling daarin, en aan verontwaardiging, ah mijn broer! En nu leidt hij mij aldus, een gevangene in zijn handen; geen bruidsbed, geen bruidslied is van mij geweest, geen vreugde in het huwelijk, geen deel in de opvoeding van kinderen; maar aldus, verloren vrienden, ongelukkige, ga ik leven naar de gewelven van de dood. En welke wet van de hemel heb ik overtreden?

Waarom, ongelukkiger, zou ik meer naar de goden moeten kijken - welke bondgenoot zou ik moeten aanroepen - wanneer ik door vroomheid de naam van de goddeloze heb verdiend? Neen, dan, als deze dingen de goden behagen, wanneer ik mijn ondergang heb ondergaan, zal ik mijn zonde leren kennen; maar als de zonde bij mijn rechters is, zou ik hen geen grotere mate van kwaad kunnen wensen dan zij van hun kant onrecht aan mij doen.

Bron: Green Dramas. Ed. Bernadotte Perrin. New York: D. Appleton and Company, 1904