Een overzicht van teledetectie

Teledetectie is het onderzoeken van een gebied vanaf een significante afstand. Het wordt gebruikt om op afstand informatie en beeldvorming te verzamelen. Deze oefening kan worden gedaan met behulp van apparaten zoals camera's op de grond, schepen, vliegtuigen, satellieten of zelfs ruimtevaartuigen.

Tegenwoordig worden gegevens verkregen via teledetectie meestal opgeslagen en gemanipuleerd met computers. De meest gebruikte softwareprogramma's hiervoor zijn ERDAS Imagine, ESRI, MapInfo en ERMapper.

Een korte geschiedenis van teledetectie

De wetenschap van teledetectie begon in 1858 toen Gaspard-Felix Tournachon voor het eerst luchtfoto's van Parijs maakte vanuit een luchtballon. Een van de eerste geplande toepassingen van teledetectie in zijn meest basale vorm was tijdens de burgeroorlog, toen koeriersduiven, vliegers en onbemande ballonnen over vijandelijk grondgebied werden gevlogen met camera's eraan bevestigd.

De eerste door de overheid georganiseerde missies voor luchtfotografie werden ontwikkeld voor militair toezicht tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog. Het was echter tijdens de Koude Oorlog dat teledetectie het meest werd gebruikt. Dit vakgebied heeft zich vanaf het begin ontwikkeld tot de uiterst geavanceerde methode voor het verkrijgen van indirecte informatie die het nu is.

Satellieten werden ontwikkeld in de late 20e eeuw en worden nog steeds gebruikt om informatie op wereldschaal te verkrijgen, zelfs over planeten in het zonnestelsel. De Magellan-sonde is bijvoorbeeld een satelliet die sinds 4 mei 1989 topografische kaarten van Venus maakt met behulp van teledetectietechnologieën..

Tegenwoordig worden kleine afstandssensoren zoals camera's en satellieten gebruikt door de politie en het leger op zowel bemande als onbemande platforms om informatie over een gebied te verkrijgen. Andere moderne methoden voor teledetectie zijn infrarood, conventionele luchtfotografie en Doppler-radarbeeldvorming.

Typen teledetectie

Elk type teledetectie is anders geschikt voor analyse - sommige zijn optimaal voor nader scannen en sommige zijn veel voordeliger vanaf grote afstanden. Misschien is het meest voorkomende type teledetectie radarbeeldvorming.

Radar

Radarbeeldvorming kan worden gebruikt voor belangrijke veiligheidsgerelateerde teledetectietaken. Een van de belangrijkste toepassingen is voor luchtverkeersleiding en weersdetectie. Dit kan analisten vertellen of er slecht weer op komst is, hoe stormen zich ontwikkelen en

Doppler-radar is een veelgebruikt type radar dat kan worden gebruikt om meteorologische gegevens te verzamelen en door de politie om verkeers- en rijsnelheden te controleren. Andere soorten radars kunnen digitale hoogtemodellen maken.

lasers

Een ander type teledetectie betreft lasers. Laserhoogtemeters op satellieten meten factoren zoals windsnelheid en de richting van oceaanstromingen. Hoogtemeters zijn ook handig voor het in kaart brengen van de zeebodem omdat ze in staat zijn om zwellingen van water te meten die worden veroorzaakt door zwaartekracht en topografie van de zeebodem. Gevarieerde oceaanhoogten kunnen worden gemeten en geanalyseerd om nauwkeurige zeebodemkaarten te maken.

Een bepaalde vorm van laser remote sensing heet LIDAR, Light Detection and Ranging. Deze methode meet afstanden met behulp van lichtreflectie en wordt het meest gebruikt voor wapens variërend. LIDAR kan ook chemicaliën in de atmosfeer en de hoogte van objecten op de grond meten.

anders

Andere soorten teledetectie zijn stereografische paren gemaakt op basis van meerdere luchtfoto's (vaak gebruikt om functies in 3D te bekijken en / of topografische kaarten te maken), radiometers en fotometers die uitgezonden straling van infraroodfoto's verzamelen en luchtfotogegevens verkregen door satellieten zoals die gevonden in het Landsat-programma.

Toepassingen van Remote Sensing

Gebruik voor teledetectie is divers, maar dit vakgebied wordt voornamelijk uitgevoerd voor beeldverwerking en interpretatie. Met beeldverwerking kunnen foto's worden gemanipuleerd, zodat kaarten kunnen worden gemaakt en belangrijke informatie over een gebied kan worden opgeslagen. Door beelden te interpreteren die zijn verkregen via teledetectie, kan een gebied nauwkeurig worden bestudeerd zonder dat iemand fysiek aanwezig hoeft te zijn, waardoor onderzoek naar gevaarlijke of onbereikbare gebieden mogelijk wordt.

Teledetectie kan worden toegepast op verschillende studiegebieden. Hierna volgen slechts enkele toepassingen van deze zich voortdurend ontwikkelende wetenschap.

• Geologie: Teledetectie kan grote, afgelegen gebieden in kaart brengen. Dit maakt het voor geologen mogelijk om de gesteentetypes van een gebied te classificeren, de geomorfologie te bestuderen en veranderingen te volgen die worden veroorzaakt door natuurlijke gebeurtenissen zoals overstromingen en aardverschuivingen.
• Landbouw: Teledetectie is ook nuttig bij het bestuderen van vegetatie. Met op afstand genomen foto's kunnen biogeografen, ecologen, landbouwers en bosbouwers eenvoudig detecteren welke vegetatie in een gebied aanwezig is, evenals het groeipotentieel en de optimale omstandigheden om te overleven.
• Landgebruiksplanning: Degenen die landontwikkeling bestuderen, kunnen teledetectie toepassen op het bestuderen en reguleren van landgebruik over grote vlaktes. De verkregen gegevens kunnen worden gebruikt voor stadsplanning en de aanpassing van de omgeving in het algemeen.
• Geografische informatiesysteemmapping (GIS): Teledetectiebeelden worden gebruikt als de invoergegevens voor op raster gebaseerde digitale hoogtemodellen of DEM's. Luchtfoto's die via GIS worden gebruikt, kunnen worden gedigitaliseerd in polygonen die later in shapefiles worden geplaatst voor het maken van kaarten.

Vanwege de gevarieerde toepassingen en de mogelijkheid om gebruikers gegevens van ontoegankelijke locaties te laten verzamelen, interpreteren en manipuleren, is teledetectie een nuttig hulpmiddel geworden voor alle onderzoekers, ongeacht de concentratie.