Een inleiding tot gratis verse poëzie

Gratis verspoëzie heeft geen rijmschema en geen vast metrisch patroon. Vaak een echo van de cadans van natuurlijke spraak, maakt een gratis gedicht gedicht artistiek gebruik van geluid, beeldspraak en een breed scala aan literaire apparaten.

• Gratis vers: Poëzie die geen rijmschema of een consistent metrisch patroon heeft.
• Vers libre: De Franse term voor gratis vers.
• Formeel vers: Poëzie die wordt gevormd door regels voor rijmschema, metrisch patroon of andere vaste structuren.

Soorten gratis verse poëzie

Gratis vers is een open vorm, wat betekent dat het geen vooraf bepaalde structuur en geen voorgeschreven lengte heeft. Aangezien er geen rijmschema en geen vast metrisch patroon zijn, zijn er geen specifieke regels voor regeleinden of strofe-indelingen. 

Sommige gratis gedichten zijn zo kort dat ze helemaal niet op gedichten lijken. In het begin van de 20e eeuw schreef een groep die zichzelf imagist noemde, reservepoëzie die zich concentreerde op concrete beelden. De dichters vermeden abstracte filosofieën en obscure symbolen. Soms lieten ze zelfs interpunctie achter. 'The Red Wheelbarrow', een gedicht uit 1923 van William Carlos Williams, is een gratis vers in de imagistische traditie. In slechts zestien woorden schetst Williams een nauwkeurig beeld en bevestigt hij het belang van kleine details:

zoveel hangt er van af

op

een rood wiel

grafheuvel

geglazuurd met regen

water

naast de witte

kippen.

Andere gratis versgedichten slagen erin krachtige emoties uit te drukken door middel van run-on zinnen, hyperbolische taal, zingende ritmes en dwalende uitweidingen. Misschien is het beste voorbeeld het gedicht "Howl" van Allen Ginsberg uit 1956. "Howl", geschreven in de traditie van de Beat Movement van de jaren 1950, is meer dan 2.900 woorden lang en kan worden gelezen als drie opvallend lange doorlopende zinnen. 

Sterk experimentele poëzie wordt ook vaak in een gratis tekst geschreven. De dichter kan zich richten op afbeeldingen of woordgeluiden zonder rekening te houden met logica of syntaxis. Tedere knoppen van Gertrude Stein (1874-1946) is een verzameling bewustzijnsstromen van poëtische fragmenten. Lijnen als "Een beetje genaamd alles vertoont huiveringen" hebben lezers al tientallen jaren verward. Stein's verrassende woordarrangementen nodigen uit tot debat, analyse en discussies over de aard van taal en perceptie. Het boek vraagt ​​lezers vaak om te vragen, Wat is een gedicht??

Het gratis vers is echter niet noodzakelijk experimenteel of moeilijk te ontcijferen. Veel hedendaagse dichters schrijven gratis versverhalen in de taal van de gewone taal. "What Did I Love" van Ellen Bass vertelt een persoonlijk verhaal over een bijbaantje. Als de regel niet wordt onderbroken, kan het gedicht doorgaan voor proza:

Wat vond ik leuk aan het doden van de kippen? Laat mij beginnen

met de rit naar de boerderij als duisternis

zakte terug in de aarde.

Gratis vers controverses

Met zoveel variatie en zoveel mogelijkheden, is het geen wonder dat vrij vers verwarring en controverse op literair gebied heeft opgeroepen. In de vroege jaren 1900, kritiek geuit tegen de stijgende populariteit van gratis vers. Ze noemden het chaotisch en ongedisciplineerd, de waanzinnige uitdrukking van een rottende samenleving. Zelfs toen het vrije vers de standaardmodus werd, verzetten de traditionalisten zich. Robert Frost, een meester in formeel gerijmd vers en metrisch leeg vers, merkte beroemd op dat het schrijven van gratis coupletten was als "tennissen met het net naar beneden".

Een moderne beweging genaamd Nieuw Formalisme, of Neo-Formalisme, bevordert een terugkeer naar metrisch rijmvers. Nieuwe formalisten geloven dat systematische regels dichters helpen om levendiger en muzikaler te schrijven. Formalistische dichters zeggen vaak dat schrijven binnen een structuur hen ertoe brengt voorbij het voor de hand liggende te reiken en verrassende woorden en onverwachte thema's te ontdekken.

Om dit argument tegen te gaan, beweren voorstanders van een vrij vers dat strikte naleving van traditionele regels creativiteit onderdrukt en leidt tot ingewikkelde en archaïsche taal. Een historische bloemlezing, Sommige imagistische dichters, 1915, onderschreef het vrije vers als een 'principe van vrijheid'. Vroege volgelingen geloofden dat "de individualiteit van een dichter kan vaak beter worden uitgedrukt in vrij vers "en" een nieuwe cadans betekent een nieuw idee. "

Op zijn beurt verzette T. S. Eliot (1888-1965) zich tegen classificatie. Gratis vers vermengt zich met rijmvers en blanco vers in het boekgedicht van Eliot, The Waste Land. Hij geloofde dat alle poëzie, ongeacht de vorm, een onderliggende eenheid bezit. In zijn vaak geciteerde essay uit 1917, "Reflections on Vers Libre", verklaarde Eliot dat "er alleen maar goed vers, slecht vers en chaos is".  

Oorsprong van Free Verse Poëzie

Gratis vers is een modern idee, maar de wortels ervan reiken tot in de oudheid. Van Egypte tot Amerika, vroege poëzie was samengesteld uit proza-achtige gezangen zonder rijm of rigide regels voor metrische geaccentueerde lettergrepen. De rijk poëtische taal in het Oude Testament volgde de retorische patronen van het oude Hebreeuws. Vertaald in het Engels, de Hooglied (ook wel genoemd Hooglied of Lied van Solomon) kan worden omschreven als gratis vers:

Laat hem mij kussen met de kussen van zijn mond - want uw liefde is beter dan wijn.
Uw zalven hebben een goede geur; uw naam is als zalf uitgestort; daarom houden de meisjes van u.

Bijbelse ritmes en syntaxis echo door Engelse literatuur. 18e-eeuwse dichter Christopher Smart schreef gedichten gevormd door anaphora in plaats van meter of rijm. Lezers bespotten zijn wild onconventionele Jubilate Agno (1759), die hij schreef terwijl hij zich beperkte tot een psychiatrisch asiel. Tegenwoordig lijken de gedichten speels en griezelig modern:

Want ik zal mijn Cat Jeoffry overwegen ...

Eerst kijkt hij op zijn voorpoten om te zien of ze schoon zijn.

Ten tweede trapt hij achter hem op om daar op te ruimen.

Want ten derde werkt hij het op rek met de voorpoten uitgestrekt.

De Amerikaanse essayist en dichter Walt Whitman leende soortgelijke retorische strategieën toen hij zijn regelbreuk schreef Bladeren van gras. Samengesteld uit lange, ongemeten lijnen, schokten de gedichten veel lezers, maar maakten Whitman uiteindelijk beroemd. Bladeren van gras de standaard gezet voor de radicale vorm die later bekend werd als vrij vers:

Ik VIER mezelf en zing mezelf,

En wat ik veronderstel dat je zult aannemen,

Want elk atoom dat mij toebehoort, is van jou.

Ondertussen ontmantelden Arthur Rimbaud en een groep symbolistische dichters in Frankrijk lang gevestigde tradities. In plaats van het aantal lettergrepen per regel te registeren, vormden ze hun gedichten volgens de ritmes van het gesproken Frans. Tegen het begin van de 20e eeuw verkenden dichters in heel Europa het potentieel van poëzie op basis van natuurlijke verbuigingen in plaats van formele structuur. 

Gratis vers in de moderne tijd

De nieuwe eeuw bood vruchtbare grond voor literaire innovaties. De technologie nam een ​​hoge vlucht en zorgde voor een krachtige vlucht, radio-uitzendingen en auto's. Einstein introduceerde zijn speciale relativiteitstheorie. Picasso en andere moderne kunstenaars deconstrueerden percepties van de wereld. Tegelijkertijd wekten de gruwelen van de Eerste Wereldoorlog, de wrede fabrieksomstandigheden, kinderarbeid en raciale onrechtvaardigheid de wens op om in opstand te komen tegen sociale normen. De nieuwe manieren om poëzie te schrijven maakten deel uit van een grotere beweging die persoonlijke expressie en experimenten aanmoedigde.

De Fransen noemden hun regelbrekende poëzie vers libre. Engelse dichters namen de Franse term over, maar de Engelse taal heeft zijn eigen ritmes en poëtische tradities. In 1915 stelde dichter Richard Aldington (1892-1962) de uitdrukking voor gratis vers om het werk van avant-garde dichters in het Engels te onderscheiden.

Aldington's vrouw Hilda Doolittle, beter bekend als H.D., pionierde met het Engelse gratis vers in minimalistische gedichten zoals 'Oread' uit 1914. Door suggestieve beeldtaal, H.D. daagde Oread, een bergnimf uit de oude Griekse mythologie, uit om de traditie te vernietigen:

Wervel omhoog, zee-

wervel je puntige dennen

HD's tijdgenoot, Ezra Pound (1885-1972), pleitte voor een vrij vers en geloofde: 'Er wordt nooit een goede poëzie geschreven op een manier die twintig jaar oud is, want op zo'n manier schrijven toont overtuigend aan dat de schrijver denkt uit boeken, conventie en cliché, en niet uit het leven. "Tussen 1915 en 1962 schreef Pound zijn uitgestrekte epos, De Cantos, meestal in vrij vers.

Voor lezers in de Verenigde Staten was het gratis vers bijzonder aantrekkelijk. Amerikaanse kranten vierden informele, democratische poëzie die het leven van gewone mensen beschreef. Carl Sandburg (1878-1967) werd een begrip. Edgar Lee Masters (1868-1950) won meteen faam voor de vrije coupletten in de zijne Spoon River Anthology. America's Poëzie magazine, opgericht in 1912, gepubliceerd en gepromoot gratis couplet door Amy Lowell (1874-1925) en andere toonaangevende dichters. 

Tegenwoordig domineert het gratis couplet de poëziescène. Eenentwintigste-eeuwse dichters die zijn gekozen als de dichterslaureate van de Verenigde Staten hebben voornamelijk in de vrije vers-modus gewerkt. Gratis couplet is ook de voorkeursvorm voor winnaars van de Pulitzer Prize for Poetry en de National Book Award for Poetry. 

In haar klassieke tekst, Een handboek over poëzie, Mary Oliver (1935-) noemt het vrije couplet 'de muziek van het gesprek' en 'tijd doorgebracht met een vriend'.

bronnen

• Beyers, Chris. Een geschiedenis van gratis vers. Universiteit van Arkansas Press. 1 januari 2001.
• Childress, William. "Is gratis vers dodende poëzie?" VQR (Virginia kwartaaloverzicht). 4 september 2012. https://www.vqronline.org/poetry/free-verse-killing-poetry. 
• Eliot, T.S. "Reflecties op Vers Libre." Nieuwe staatsman. 1917. http://world.std.com/~raparker/exploring/tseliot/works/essays/reflections_on_vers_libre.html. 
• Lowell, Amy, ed. Sommige imagistische dichters, 1915. Boston en New York: Houghton Mifflin. April 1915. http://www.gutenberg.org/files/30276/30276-h/30276-h.htm
• Lundberg, John. "Waarom rijmen gedichten niet meer?" Huffington Post. 28 apr 2008. Bijgewerkt 17 nov 2011. https://www.huffingtonpost.com/john-lundberg/why-dont-poems-rhyme-anym_b_97489.html. 
• Oliver, Mary. Een handboek over poëzie. New York: Houghton Mifflin Hartcourt Publishing Company. 1994. blz. 66-69.
• Warfel, Harry R. "A Rationale of Free Verse." Jahrbuch für Amerikastudien. Universitätsverlag WINTER Gmbh. 1968. blz. 228-235. https://www.jstor.org/stable/41155450.