Een inleiding tot uitroeptekens

In de Engelse grammatica, an uitroepende zin is een soort hoofdzin die sterke gevoelens uitdrukt in de vorm van een uitroepteken, in tegenstelling tot zinnen die een verklaring afleggen (verklarende zinnen), commando's uiten (gebiedende zinnen) of een vraag stellen (vragende zinnen). Wordt ook een exclamative of een uitroepclausule, een uitroepteken eindigt meestal met een uitroepteken. Met de juiste intonatie kunnen andere zinsoorten, vooral declaratieve zinnen, worden gebruikt om uitroepen te vormen. 

Bijvoeglijke naamwoorden in uitroeptekens en zinnen

Uitroeptekens kunnen soms op zichzelf staan ​​als zinnen. Als iemand bijvoorbeeld zegt: "Echt niet!" of gebruikt een tussenwerpsel zoals "Brrr!" Voor deze zinnen zijn geen onderwerp en werkwoord vereist, maar om in aanmerking te komen als uitroeptekst of zin moeten een onderwerp en een werkwoord aanwezig zijn.

Auteur Randolph Quirk en zijn collega's leggen uit hoe bijvoeglijke naamwoorden een rol spelen bij het maken van uitroepende zinnen en clausules:

"Bijvoeglijke naamwoorden (vooral die die complementair kunnen zijn wanneer het onderwerp gebeurtenis is, bijv .: Dat is geweldig!) kunnen uitroeptekens zijn, met of zonder een initiaal wh-element ...:  Uitstekend! (Hoe) prachtig!...

"Zulke bijvoeglijke naamwoorden hoeven niet afhankelijk te zijn van enige eerdere taalcontext, maar kunnen een commentaar zijn op een object of activiteit in de context van de situatie."
Uit "A Comprehensive Grammar of the English Language", Longman, 1985

Vragende clausules als uitroepingen

Naast zinnen die de typische verklarende onderwerp / werkwoordstructuur hebben, zijn er uitroepende zinnen die een positieve of negatieve ondervragingsstructuur hebben. Bekijk bijvoorbeeld de zinsstructuur hier: "Oh wow, was dat een geweldig concert!" Merk op dat het werkwoord was komt vóór het onderwerp concert.

Als u problemen ondervindt bij het ontleden van onderwerpen voor dit type zin, zoekt u eerst naar het werkwoord en zoekt u vervolgens het onderwerp door te beslissen welk onderwerp bij het werkwoord hoort. Hier is het concert, omdat je de zin in een volgorde van onderwerp / werkwoord zou kunnen plaatsen als: "Oh wow, dat concert was geweldig!" 

Er zijn ook uitroeptekens, zoals: "Is dit niet leuk!" of "Wel, wat weet je!" En er zijn retorische verrassingsvragen, zoals "Wat ?!" dat eindigt met zowel een vraagteken als een uitroepteken. 

Vermijd overmatig gebruik in uw schrijven

Exclamatieve zinnen verschijnen zelden in academische geschriften, behalve als ze deel uitmaken van geciteerd materiaal, wat waarschijnlijk zeldzaam zou zijn op dat gebied. Houd er rekening mee dat overmatig gebruik van uitroeptekens en uitroeptekens in essays, non-fictieartikelen of in fictie een teken is van amateuristisch schrijven. Gebruik uitroeptekens alleen wanneer dit absoluut noodzakelijk is, zoals in een directe quote of dialoog. Zelfs dan, bewerken wat niet absoluut noodzakelijk is.

Je mag nooit uitroeptekens (en uitroeptekens) toestaan ​​om een ​​kruk te worden om de emotie van een scène te dragen. In fictie moeten de woorden die karakters spreken en de spanning in de scène gedreven door het verhaal de emotie uitdrukken. De stem van de auteur moet de boodschap in een essay of non-fictieartikel bevatten. Uitroepingen moeten worden beperkt tot directe citaten die aan bronnen worden toegeschreven.

Een goede vuistregel voor elk stuk schrijven is om slechts één uitroepteken toe te staan ​​voor elke 2.000 woorden (of meer, indien mogelijk). Als je ze uit progressieve concepten bewerkt, wordt je algehele stuk sterker tegen de tijd dat het is voltooid.