Amerikaanse revolutie Yorktown & Victory

Vorige: Oorlog in het zuiden | Amerikaanse revolutie 101

De oorlog in het westen

Terwijl grote legers in het oosten vochten, vochten kleine groepen mannen over grote gebieden in het westen. Terwijl de commandanten van Britse buitenposten, zoals Forten Detroit en Niagara, lokale indianen aanmoedigden om koloniale nederzettingen aan te vallen, begonnen de grensbewoners zich samen te binden om terug te vechten. De meest opvallende campagne ten westen van de bergen werd geleid door kolonel George Rogers Clark, die midden 1778 met 175 man vanuit Pittsburgh aan boord ging. Ze liepen over de Ohio-rivier, veroverden Fort Massac aan de monding van de Tennessee-rivier voordat ze over land trokken om Kaskaskia (Illinois) op 4 juli te veroveren. Cahokia werd vijf dagen later gevangen genomen toen Clark terug naar het oosten verhuisde en een detachement werd gestuurd om Vincennes te bezetten op de Wabash-rivier.

Bezorgd door de vooruitgang van Clark, vertrok de luitenant-gouverneur van Canada, Henry Hamilton, Detroit met 500 man om de Amerikanen te verslaan. Hij ging de Wabash af en haalde gemakkelijk Vincennes terug, die werd omgedoopt tot Fort Sackville. Met het naderen van de winter liet Hamilton veel van zijn mannen vrij en vestigde zich met een garnizoen van 90. Clark voelde dat er dringende actie nodig was en begon aan een wintercampagne om de buitenpost te heroveren. Met 127 man marcheerden ze een zware mars voordat ze Fort Sackville aanvielen op 23 februari 1780. Hamilton moest zich de volgende dag overgeven.

In het oosten vielen Loyalistische en Iroquois troepen Amerikaanse nederzettingen in het westen van New York en het noordoosten van Pennsylvania aan, en wonnen op 3 juli 1778 een overwinning op kolonel Zebulon Butler en de militie van Nathan Denison in Wyoming Valley. Generaal George Washington stuurde generaal-majoor John Sullivan naar de regio met een troepenmacht van ongeveer 4.000 man. Opgaand door de Wyoming Valley, ging hij over tot systematische vernietiging van de steden en dorpen van de Iroquois in de zomer van 1779, en beschadigde hun militaire potentieel ernstig.

Acties in het noorden

Na de Slag om Monmouth vestigde het leger van Washington zich in posities in de buurt van New York City om de troepen van luitenant-generaal Sir Henry Clinton te bekijken. Opererend vanuit de Hudson Highlands vielen elementen van het leger van Washington Britse buitenposten in de regio aan. Op 16 juli 1779 veroverden troepen onder brigadegeneraal Anthony Wayne Stony Point en een maand later viel majoor Henry "Light Horse Harry" Lee met succes Paulus Hook aan. Hoewel deze operaties overwinningen bleken, leden Amerikaanse troepen een beschamende nederlaag in Penobscot Bay in augustus 1779, toen een expeditie vanuit Massachusetts effectief werd vernietigd. Een ander dieptepunt vond plaats in september 1780, toen generaal-majoor Benedict Arnold, een van de helden van Saratoga, overviel naar de Britten. Het complot werd onthuld na de verovering van majoor John Andre die als tussenpersoon voor Arnold en Clinton had gediend.

Artikelen van Confederatie

Op 1 maart 1781 ratificeerde het Continentale Congres de artikelen van de Confederatie die officieel een nieuwe regering voor de voormalige koloniën vestigde. Oorspronkelijk opgesteld in het midden van 1777, werkte het Congres sinds die tijd aan de artikelen. Ontworpen om de samenwerking tussen de staten te vergroten, stelden de artikelen het Congres in staat om oorlog te voeren, munten te slaan, problemen met de westelijke gebieden op te lossen en diplomatieke overeenkomsten te sluiten. Het nieuwe systeem stond het Congres niet toe belastingen te heffen of handel te reguleren. Dit heeft ertoe geleid dat het Congres verzoeken om geld moet uitgeven aan de staten, die vaak werden genegeerd. Als gevolg hiervan had het Continentale leger te kampen met een gebrek aan middelen en voorraden. De problemen met de artikelen werden na de oorlog meer uitgesproken en resulteerden in het bijeenroepen van het Constitutioneel Verdrag van 1787.

De Yorktown-campagne

Nadat majoor Lord Charles Cornwallis naar het noorden was verhuisd, wilde hij zijn gehavende leger nieuw leven inblazen en Virginia veiligstellen voor Groot-Brittannië. Versterkt door de zomer van 1781, plunderde Cornwallis rond de kolonie en bijna gouverneur Thomas Jefferson gevangen genomen. Gedurende deze tijd werd zijn leger in de gaten gehouden door een kleine continentale strijdmacht onder leiding van de markies de Lafayette. In het noorden sloot Washington zich aan bij het Franse leger van luitenant-generaal Jean-Baptiste Ponton de Rochambeau. In de overtuiging dat hij op het punt stond door deze gecombineerde strijdmacht te worden aangevallen, beval Clinton Cornwallis naar een diepwaterhaven te gaan waar zijn mannen naar New York konden worden gebracht. In overeenstemming hiermee verhuisde Cornwall zijn leger naar Yorktown om op transport te wachten. Na de Britten, Lafayette, nu met 5.000, namen mannen een positie in Williamsburg in.

Hoewel Washington wanhopig New York wilde aanvallen, werd hij van dit verlangen afgeschrikt nadat hij nieuws had ontvangen dat admiraal Comte de Grasse van plan was een Franse vloot naar de Chesapeake te brengen. Washington en Rochambeau zagen een kans en lieten een kleine blokkerende macht achter in de buurt van New York en gingen op geheime mars met het grootste deel van het leger. Op 5 september werd de hoop van Cornwallis op een snel vertrek over zee beëindigd na de Franse marineoverwinning in de Slag om de Chesapeake. Door deze actie konden de Fransen de monding van de baai blokkeren, waardoor Cornwallis niet per schip kon ontsnappen.

Het gecombineerde Frans-Amerikaanse leger, verenigd in Williamsburg, arriveerde op 28 september buiten Yorktown. In de stad begonnen ze op 5 en 6 oktober belegeringslijnen te bouwen. Een tweede, kleinere troepenmacht werd naar Gloucester Point, tegenover Yorktown, gestuurd om in een Brits garnizoen onder leiding van luitenant-kolonel Banastre Tarleton te pennen. Meer dan 2 op 1 overtrof Cornwallis in de hoop dat Clinton hulp zou sturen. De geallieerden bezetten de Britse linies met artillerie en begonnen een tweede belegeringslinie te bouwen dichter bij de positie van Cornwallis. Dit werd voltooid na het veroveren van twee belangrijke twijfels door geallieerde troepen. Na opnieuw Clinton om hulp te hebben gestuurd, probeerde Cornwall op 16 oktober zonder succes uit te breken. Die nacht begonnen de Britten mannen naar Gloucester te verplaatsen met het doel naar het noorden te ontsnappen, maar een storm verspreidde hun boten en de operatie eindigde in een mislukking. De volgende dag, zonder andere keuze, begon Cornwallis de onderhandelingen over te geven, die twee dagen later werden afgesloten.

Vorige: Oorlog in het zuiden | Amerikaanse revolutie 101

Vorige: Oorlog in het zuiden | Amerikaanse revolutie 101

Het verdrag van Parijs

Met de nederlaag in Yorktown daalde de steun voor de oorlog in Groot-Brittannië aanzienlijk en dwong uiteindelijk premier Lord North af te treden in maart 1782. In dat jaar ging de Britse regering vredesonderhandelingen aan met de Verenigde Staten. De Amerikaanse commissarissen waren Benjamin Franklin, John Adams, Henry Laurens en John Jay. Hoewel de eerste gesprekken niet doorslaggevend waren, werd in september een doorbraak bereikt en eind november werd een voorlopig verdrag afgerond. Hoewel het Parlement ongelukkig was met sommige voorwaarden, werd het definitieve document, het Verdrag van Parijs, op 3 september 1783 ondertekend. Groot-Brittannië ondertekende ook afzonderlijke verdragen met Spanje, Frankrijk en Nederland.

Volgens de bepalingen van het verdrag erkende Groot-Brittannië de dertien voormalige koloniën als vrije en onafhankelijke staten, en stemde het ermee in alle krijgsgevangenen vrij te laten. Bovendien werden grens- en visserijkwesties aangepakt en kwamen beide partijen overeen om vrije toegang tot de rivier de Mississippi te krijgen. In de Verenigde Staten vertrokken de laatste Britse troepen op 25 november 1783 uit New York City en het verdrag werd op 14 januari 1784 geratificeerd door het Congres. Na bijna negen jaar conflict was de Amerikaanse revolutie ten einde nieuwe natie was geboren.

Vorige: Oorlog in het zuiden | Amerikaanse revolutie 101