Amerikaanse revolutie-generaal Sir William Howe

Generaal Sir William Howe was een centrale figuur tijdens de vroege jaren van de Amerikaanse revolutie (1775-1783) toen hij diende als commandant van Britse troepen in Noord-Amerika. Een voorname veteraan van de Franse en Indiase oorlog, nam hij deel aan veel van de campagnes van het conflict in Canada. Howe en zijn broer, admiraal Richard Howe, stonden in de jaren na de oorlog sympathiek tegenover de zorgen van de kolonisten. Desondanks accepteerde hij een post om tegen de Amerikanen te vechten in 1775. Howe nam het commando over in Noord-Amerika het volgende jaar en voerde succesvolle campagnes uit waarbij hij zowel New York City als Philadelphia veroverde. Hoewel overwinnaar op het slagveld, faalde hij consequent om het leger van generaal George Washington te vernietigen en vertrok in 1778 naar Groot-Brittannië.

Vroege leven

William Howe werd geboren op 10 augustus 1729 en was de derde zoon van Emanuel Howe, 2e burggraaf Howe en zijn vrouw Charlotte. Zijn grootmoeder was de minnares van koning George I en bijgevolg waren Howe en zijn drie broers de onwettige ooms van koning George III. Invloedrijk in de machtshallen, diende Emanuel Howe als gouverneur van Barbados terwijl zijn vrouw regelmatig de rechtbanken van koning George II en koning George III bijwoonde.

Bijwonend Eton, volgde de jongere Howe zijn twee oudere broers in het leger op 18 september 1746 toen hij een commissie als kroon kocht in Cumberland's Light Dragoons. Een snelle studie, hij werd gepromoveerd tot luitenant het volgende jaar en zag dienst in Vlaanderen tijdens de Oostenrijkse Successieoorlog. Verhoogd tot kapitein op 2 januari 1750, Howe overgebracht naar het 20e Regiment van Foot. Terwijl hij bij de eenheid was, raakte hij bevriend met majoor James Wolfe onder wie hij tijdens de Franse en Indiase oorlog in Noord-Amerika zou dienen.

Vechten in Noord-Amerika

Op 4 januari 1756 werd Howe benoemd tot majoor van het nieuw gevormde 60e Regiment (opnieuw aangewezen als 58e in 1757) en reisde met de eenheid naar Noord-Amerika voor operaties tegen de Fransen. Gepromoveerd tot luitenant-kolonel in december 1757, diende hij in het leger van generaal-majoor Jeffery Amherst tijdens zijn campagne om het eiland Cape Breton te veroveren. In deze rol nam hij deel aan Amherst's succesvolle belegering van Louisbourg die zomer waar hij het regiment leidde.

Tijdens de campagne verdiende Howe een lof voor het maken van een gewaagde amfibische landing terwijl hij onder vuur lag. Met de dood van zijn broer, brigadegeneraal George Howe in de Slag om Beiaard in juli, kreeg William een ​​zetel in het parlement dat Nottingham vertegenwoordigde. Dit werd geholpen door zijn moeder die namens hem campagne voerde terwijl hij in het buitenland was, omdat ze geloofde dat een zetel in het Parlement zou helpen bij het bevorderen van de militaire carrière van haar zoon.

Slag om Quebec

Howe bleef in Noord-Amerika in Wolfe's campagne tegen Quebec in 1759. Dit begon met een mislukte poging in Beauport op 31 juli waarin de Britten een bloedige nederlaag leden. Wolfe wilde de aanval op Beauport niet doorbreken en besloot de St. Lawrence-rivier over te steken en bij Anse-au-Foulon naar het zuidwesten te landen..

Dit plan werd uitgevoerd en op 13 september leidde Howe de aanvankelijke lichte infanterieaanval die de weg naar de vlaktes van Abraham veiligstelde. Buiten de stad verschenen de Britten later die dag de Slag om Quebec en wonnen een beslissende overwinning. Hij bleef in de regio en hielp Quebec de winter te verdedigen, inclusief deelname aan de Slag bij Sainte-Foy, voordat hij het volgende jaar assisteerde bij de verovering van Montreal door Amherst in Montreal.

Koloniale spanningen

Terugkerende naar Europa, nam Howe deel aan het beleg van Belle Île in 1762 en kreeg het militaire gouverneurschap van het eiland aangeboden. Hij bleef liever in actieve militaire dienst, maar weigerde deze functie en diende in plaats daarvan als adjudant-generaal van de strijdmacht die Havana, Cuba in 1763 aanviel. Met het einde van het conflict keerde Howe terug naar Engeland. Benoemd tot kolonel van het 46e Regiment van Voet in Ierland in 1764, werd hij vier jaar later verheven tot gouverneur van het Isle of Wight.

Howe werd erkend als een begaafd commandant en werd in 1772 gepromoveerd tot generaal-majoor. Korte tijd later nam hij de training over van de lichte infanterie-eenheden van het leger. Howe vertegenwoordigde een grotendeels Whig-kiesdistrict in het parlement, verzette zich tegen de onverdraaglijke wetten en predikte verzoening met de Amerikaanse kolonisten naarmate de spanningen toenamen in 1774 en begin 1775. Zijn gevoelens werden gedeeld door zijn broer, admiraal Richard Howe. Hoewel hij publiekelijk verklaarde dat hij zich tegen de Amerikanen zou verzetten, aanvaardde hij de positie als tweede bevelhebber van Britse troepen in Amerika.

Amerikaanse revolutie begint

Verklaarend dat "hij werd bevolen en niet kon weigeren", Howe zeilde naar Boston met majoor generaals Henry Clinton en John Burgoyne. Aangekomen op 15 mei bracht Howe versterkingen voor generaal Thomas Gage. Belegerd in de stad na de Amerikaanse overwinningen in Lexington en Concord, werden de Britten gedwongen om actie te ondernemen op 17 juni toen Amerikaanse troepen Breed's Hill versterkten op het schiereiland Charlestown met uitzicht op de stad.

Omdat ze geen gevoel van urgentie hadden, bespraken de Britse commandanten een groot deel van de ochtend met het bespreken van plannen en het voorbereiden van de Amerikanen, terwijl de Amerikanen werkten om hun positie te versterken. Terwijl Clinton de voorkeur gaf aan een amfibische aanval om de Amerikaanse terugtocht af te snijden, bepleitte Howe een meer conventionele frontale aanval. Gage volgde de conservatieve route en beval Howe om vooruit te gaan met een directe aanval.

Bunker Hill

In de resulterende Slag om Bunker Hill slaagden Howe's mannen erin de Amerikanen te verdrijven, maar liepen meer dan 1.000 slachtoffers op bij het veroveren van hun werken. Hoewel het een overwinning was, had de strijd een grote invloed op Howe en verpletterde hij zijn aanvankelijke overtuiging dat de rebellen slechts een klein deel van het Amerikaanse volk vertegenwoordigden. Een stormachtige, gedurfde commandant eerder in zijn carrière, de hoge verliezen bij Bunker Hill maakten Howe conservatiever en minder geneigd om sterke vijandelijke posities aan te vallen.

Slag bij Bunker Hill. Fotobron: Public Domain

Ridder in dat jaar, Howe werd tijdelijk benoemd tot opperbevelhebber op 10 oktober (het werd permanent gemaakt in april 1776) toen Gage terugkeerde naar Engeland. Howe en zijn superieuren in Londen beoordeelden de strategische situatie en wilden in 1776 bases in New York en Rhode Island vestigen met als doel de opstand te isoleren en in New England te houden. Gedwongen uit Boston op 17 maart 1776, nadat generaal George Washington wapens had neergelegd op Dorchester Heights, trok Howe zich met het leger terug naar Halifax, Nova Scotia.