Amerikaanse revolutieslag in Quebec

De Slag om Quebec werd gevochten in de nacht van 30/31 december 1775 tijdens de Amerikaanse revolutie (1775-1783). Vanaf september 1775 was de invasie van Canada de eerste grote offensieve operatie uitgevoerd door Amerikaanse troepen tijdens de oorlog. Aanvankelijk geleid door generaal-majoor Philip Schuyler, vertrok de binnenvallende strijdmacht uit Fort Ticonderoga en begon een opmars langs de rivier de Richelieu naar Fort St. Jean.

Aanvankelijke pogingen om het fort te bereiken bleken mislukt en een steeds ziekere Schuyler werd gedwongen het commando over te dragen aan brigadegeneraal Richard Montgomery. Een voorname veteraan van de Franse en Indiase oorlog, Montgomery hervatte de opmars op 16 september met 1.700 milities. Toen hij drie dagen later in Fort St. Jean aankwam, legde hij het beleg en dwong het garnizoen zich op 3 november over te geven. Hoewel een overwinning, vertraagde de duur van het beleg de Amerikaanse invasie en zag velen lijden aan ziekte. Doorgaan op, de Amerikanen bezet Montreal zonder een gevecht op 28 november.

Legers & Commandanten:

Amerikanen

• Brigadegeneraal Richard Montgomery
• Kolonel Benedict Arnold
• Kolonel James Livingston
• 900 mannen

Brits

• Gouverneur Sir Guy Carleton
• 1.800 mannen

Arnold's expeditie

In het oosten vocht een tweede Amerikaanse expeditie zich een weg naar het noorden door de wildernis van Maine. Georganiseerd door kolonel Benedict Arnold, was deze kracht van 1.100 man geplukt uit de gelederen van het Continentale leger van generaal George Washington buiten Boston. Voortgaand vanuit Massachusetts naar de monding van de Kennebecrivier had Arnold verwacht dat de tocht naar het noorden door Maine ongeveer twintig dagen zou duren. Deze schatting was gebaseerd op een ruwe kaart van de route ontwikkeld door kapitein John Montresor in 1760/61.

Op weg naar het noorden leed de expeditie al snel onder de slechte constructie van hun boten en het gebrekkige karakter van de kaarten van Montresor. Bij gebrek aan voldoende voorraden, begon de honger en de mannen werden gereduceerd tot het eten van schoenleer en kaarsenwas. Van de oorspronkelijke kracht bereikten slechts 600 uiteindelijk de St. Lawrence. Bij het naderen van Quebec werd al snel duidelijk dat Arnold de mannen niet nodig had om de stad te nemen en dat de Britten zich bewust waren van hun nadering.

Britse voorbereidingen

Arnold trok zich terug naar Pointe aux Trembles en moest wachten op versterkingen en artillerie. Op 2 december daalde Montgomery de rivier af met ongeveer 700 man en verenigde zich met Arnold. Samen met versterkingen bracht Montgomery vier kanonnen, zes mortieren, extra munitie en winterkleding voor de mannen van Arnold. Terugkerend naar de omgeving van Quebec, belegerde de gecombineerde Amerikaanse troepen op 6 december de stad. Op dit moment gaf Montgomery de eerste van verschillende overleveringsverzoeken aan de gouverneur-generaal van Canada, Sir Guy Carleton. Deze werden uit de hand gelaten door Carleton, die in plaats daarvan de verdediging van de stad wilde verbeteren.

Buiten de stad heeft Montgomery geprobeerd om batterijen te bouwen, waarvan de grootste op 10 december werd voltooid. Vanwege de bevroren grond was het gebouwd van sneeuwblokken. Hoewel een bombardement begon, deed het weinig schade. Met het verstrijken van de dagen werd de situatie van Montgomery en Arnold steeds wanhopiger omdat ze niet over de zware artillerie beschikten om een ​​traditionele belegering uit te voeren, hun aanwervingen voor mannen binnenkort zouden aflopen en Britse versterkingen waarschijnlijk in de lente zouden aankomen.

Toen ze weinig alternatief zagen, begonnen de twee een aanval op de stad te plannen. Ze hoopten dat als ze tijdens een sneeuwstorm zouden oprukken, ze de muren van Quebec ongemerkt zouden kunnen beklimmen. Binnen zijn muren bezat Carleton een garnizoen van 1.800 stamgasten en milities. Zich bewust van Amerikaanse activiteiten in het gebied, heeft Carleton inspanningen geleverd om de formidabele verdedigingswerken van de stad te verbeteren door een reeks barricades op te richten.

De Amerikanen gaan vooruit

Om de stad aan te vallen, waren Montgomery en Arnold van plan om vanuit twee richtingen te komen. Montgomery zou vanuit het westen aanvallen, langs de waterkant van St. Lawrence, terwijl Arnold vanuit het noorden zou oprukken, marcherend langs de St. Charles River. De twee zouden herenigen op het punt waar de rivieren samenkwamen en zich vervolgens omdraaien om de stadsmuur aan te vallen.

Om de Britten af ​​te leiden, zouden twee militie-eenheden schijnbewegingen maken tegen de westelijke muren van Quebec. Op 30 december vertrok de aanval na middernacht op 31 december tijdens een sneeuwstorm. Voorbij het Cape Diamond Bastion drong de troepenmacht van Montgomery de Lower Town binnen waar ze de eerste barricade tegenkwamen. Ze vormden zich om de 30 verdedigers van de barricade aan te vallen en stonden versteld toen de eerste Britse volley Montgomery doodde.

Een Britse overwinning

Naast het vermoorden van Montgomery, sloeg het salvo zijn twee belangrijkste ondergeschikten neer. Met hun generaal neer, wankelde de Amerikaanse aanval en de resterende officieren beval een terugtrekking. Zich niet bewust van de dood van Montgomery en het falen van de aanval, drong Arnolds kolom door vanuit het noorden. Toen hij de Sault au Matelot bereikte, werd Arnold geraakt en gewond in de linker enkel. Niet in staat om te lopen, werd hij naar achteren gedragen en werd het commando overgedragen aan kapitein Daniel Morgan. Met succes de eerste barricade genomen die ze tegenkwamen, verhuisden Morgan's mannen de eigenlijke stad.