Amerikaanse Revolutieslag van Fort Washington

De Slag om Fort Washington werd gevochten op 16 november 1776, tijdens de Amerikaanse revolutie (1775-1783). Na de Britten te hebben verslagen tijdens het beleg van Boston in maart 1776, verplaatste generaal George Washington zijn leger naar het zuiden naar New York City. Verdediging van de stad in samenwerking met brigadegeneraal Nathanael Greene en kolonel Henry Knox, koos hij voor een fort aan de noordkant van Manhattan.

Gelegen nabij het hoogste punt op het eiland, begon het werk aan Fort Washington onder leiding van kolonel Rufus Putnam. Gemaakt van aarde, ontbrak het fort een omringende sloot omdat Amerikaanse troepen onvoldoende poeder hadden om de rotsachtige grond rond de site te vernietigen.

Een vijfzijdige structuur met bastions, Fort Washington, samen met Fort Lee aan de overkant van de Hudson, was bedoeld om de rivier te besturen en te voorkomen dat Britse oorlogsschepen naar het noorden zouden gaan. Om het fort verder te verdedigen, werden drie verdedigingslinies aangelegd naar het zuiden.

Terwijl de eerste twee werden voltooid, bleef de constructie op de derde achter. Ondersteunende werken en batterijen werden gebouwd op Jeffrey's Hook, Laurel Hill en op een heuvel met uitzicht op Spuyten Duyvil Creek in het noorden. Het werk ging door toen het leger van Washington eind augustus werd verslagen in de Slag om Long Island.

Amerikaanse commandanten

• Kolonel Robert Magaw
• 3.000 mannen

Britse commandanten

• Generaal William Howe
• Generaal Wilhelm von Kynphausen
• 8.000 mannen

Vasthouden of zich terugtrekken

Landend op Manhattan in september, dwongen Britse troepen Washington om New York City te verlaten en zich terug te trekken naar het noorden. Met een sterke positie behaalde hij een overwinning op Harlem Heights op 16 september. Onwillig om de Amerikaanse linies direct aan te vallen, koos generaal William Howe ervoor zijn leger naar het noorden naar Throg's Neck te verplaatsen en vervolgens naar Pell's Point. Met de Britten achter hem stak Washington het grootste deel van zijn leger over uit Manhattan, anders zou het op het eiland vast komen te zitten. Botsende met Howe op White Plains op 28 oktober, werd hij opnieuw gedwongen terug te vallen.

Washington stopte bij Dobb's Ferry en verkoos zijn leger te splitsen, waarbij majoor-generaal Charles Lee op de oostelijke oever van de Hudson bleef en majoor-generaal William Heath die werd opgedragen mannen naar de Hudson Highlands te brengen. Washington verhuisde vervolgens met 2.000 man naar Fort Lee. Vanwege zijn geïsoleerde positie in Manhattan, wilde hij kolonel Robert Magaw's 3.000 man garnizoen in Fort Washington evacueren, maar was ervan overtuigd het fort te behouden door Greene en Putnam. Terugkerend naar Manhattan begon Howe plannen te maken om het fort aan te vallen. Op 15 november stuurde hij luitenant-kolonel James Patterson met een bericht waarin hij de overgave van Magaw eiste.

Het Britse plan

Om het fort te veroveren, was Howe van plan om vanuit drie richtingen te slaan, terwijl hij vermoedde vanaf een vierde. Terwijl de Hessians van generaal Wilhelm von Kynphausen vanuit het noorden zouden aanvallen, moest Lord Hugh Percy vanuit het zuiden oprukken met een gemengde troepenmacht van Britse en Hessische troepen. Deze bewegingen zouden worden ondersteund door majoor-generaal Lord Charles Cornwallis en brigadegeneraal Edward Mathew die vanuit het noordoosten de Harlem-rivier aanvallen. De schijnbeweging zou uit het oosten komen, waar het 42e Regiment of Foot (Highlanders) de Harlem-rivier achter de Amerikaanse linies zou oversteken.

De aanval begint

Op 16 november gingen de mannen van Knyphausen de hele nacht over. Hun opmars moest worden gestopt omdat de mannen van Mathew werden vertraagd vanwege het tij. De Hessians openden het vuur op de Amerikaanse linies met artillerie en werden ondersteund door het fregat HMS Parel (32 kanonnen) die werkten om de Amerikaanse kanonnen het zwijgen op te leggen. In het zuiden sloot de artillerie van Percy zich ook aan bij de strijd. Rond het middaguur hervatte de Hessiaan toen de mannen van Mathew en Cornwallis onder zwaar vuur naar het oosten landden. Terwijl de Britten voet aan de grond kregen op Laurel Hill, namen Kolonel Johann Rall's Hessians de heuvel over bij Spuyten Duyvil Creek.

Nadat ze een positie hadden verworven op Manhattan, duwden de Hessians in zuidelijke richting naar Fort Washington. Hun opmars werd snel gestopt door zwaar vuur van luitenant-kolonel Moses Rawlings 'Maryland en Virginia Rifle Regiment. In het zuiden naderde Percy de eerste Amerikaanse linie die werd vastgehouden door de mannen van luitenant-kolonel Lambert Cadwalader. Hij stopte en wachtte op een teken dat de 42e was geland voordat hij naar voren duwde. Toen de 42e aan land kwam, begon Cadwalader mannen te sturen om zich ertegen te verzetten. Toen Percy het musketvuur hoorde, viel hij aan en begon hij al snel de verdedigers te overweldigen.

De Amerikaanse ineenstorting

Washington, Greene en brigadegeneraal Hugh Mercer waren overgestoken om de gevechten te bekijken en kozen ervoor terug te keren naar Fort Lee. Onder druk op twee fronten werden de mannen van Cadwalader al snel gedwongen de tweede verdedigingslinie te verlaten en trokken ze zich terug naar Fort Washington. In het noorden werden de mannen van Rawlings geleidelijk teruggeduwd door de Hessians voordat ze na hand-tot-hand gevechten overrompeld werden. De situatie verslechterde snel en Washington stuurde kapitein John Gooch een bericht met het verzoek aan Magaw om het uit te houden tot het donker werd. Hij hoopte dat het garnizoen in het donker geëvacueerd kon worden.

Terwijl Howe's troepen de strop rond Fort Washington strakker maakten, liet Knyphausen Rall eisen dat Magaw zich zou overgeven. Rall stuurde een officier om met Cadwalader te behandelen en gaf Magaw dertig minuten om het fort over te geven. Terwijl Magaw de situatie met zijn officieren besprak, arriveerde Gooch met de boodschap van Washington. Hoewel Magaw probeerde te kraken, moest hij capituleren en werd de Amerikaanse vlag om 16:00 uur neergelaten. Gooch wilde niet gevangen worden genomen, sprong over de muur van het fort en viel naar de kust. Hij was in staat om een ​​boot te vinden en ontsnapte naar Fort Lee.

De nasleep

Bij het innemen van Fort Washington leed Howe 84 doden en 374 gewonden. Amerikaanse verliezen telden 59 doden, 96 gewonden en 2.838 gevangen. Van die gevangengenomen soldaten overleefden slechts ongeveer 800 hun gevangenschap om het jaar daarop te worden geruild. Drie dagen na de val van Fort Washington moesten Amerikaanse troepen Fort Lee verlaten. Terugtrekkend over New Jersey stopten de overblijfselen van het leger van Washington eindelijk na het oversteken van de Delaware-rivier. Hergroeperend viel hij op 26 december de rivier over en versloeg Rall in Trenton. Deze overwinning werd opgevolgd op 3 januari 1777, toen Amerikaanse troepen de Slag om Princeton wonnen.