Amerikaanse revolutieslag bij Bunker Hill

De Slag om Bunker Hill werd gevochten op 17 juni 1775, tijdens de Amerikaanse revolutie (1775-1783).

Legers en commandanten

Amerikanen

• Generaal-majoor Israel Putnam
• Kolonel William Prescott
• ong. 2.400-3.200 mannen

Brits

• Luitenant-generaal Thomas Gage
• Generaal-majoor William Howe
• ong. 3.000 mannen

Achtergrond

Na de Britse terugtocht uit de veldslagen van Lexington en Concord, sloten Amerikaanse troepen zich en belegerden Boston. Gevangen in de stad vroeg de Britse commandant, luitenant-generaal Thomas Gage, om versterking om een ​​uitbraak te vergemakkelijken. Op 25 mei, HMS Cerberus arriveerde in Boston met generaal-majoor William Howe, Henry Clinton en John Burgoyne. Toen het garnizoen was versterkt tot ongeveer 6.000 man, begonnen de Britse generaals plannen te maken om de Amerikanen te bevrijden van de toegang tot de stad. Ze wilden daarvoor eerst Dorchester Heights naar het zuiden grijpen.

Vanuit deze positie zouden ze vervolgens de Amerikaanse verdediging op Roxbury Neck aanvallen. Met dit gedaan, zouden operaties naar het noorden verschuiven met Britse troepen die de hoogten op het schiereiland Charlestown bezetten en op Cambridge marcheren. Hun plan geformuleerd, de Britten waren van plan om op 18 juni aan te vallen. Over de linies ontving het Amerikaanse leiderschap informatie over de bedoelingen van Gage op 13 juni. bovenop Bunker Hill.

Versterking van de hoogten

Op de avond van 16 juni vertrok kolonel William Prescott uit Cambridge met een troepenmacht van 1200 man. Ze kruisten Charlestown Neck en gingen Bunker Hill op. Toen het werk aan vestingwerken begon, volgde een discussie tussen Putnam, Prescott en hun ingenieur, Captain Richard Gridley, over de site. Ze landden het landschap af en besloten dat de nabijgelegen Breed's Hill een betere positie bood. Toen het werk aan Bunker Hill werd stopgezet, ging het commando van Prescott verder naar dat van Breed en begon het te werken aan een vierkante redoute van ongeveer 130 voet per kant. Hoewel gespot door Britse schildwachten, werd geen actie ondernomen om de Amerikanen los te maken.

Rond 04:00 uur, HMS levendig (20 kanonnen) opende het vuur op de nieuwe redoute. Hoewel dit de Amerikanen even tot staan ​​bracht, levendig's vuur stopte al snel op bevel van vice-admiraal Samuel Graves. Toen de zon opkwam, werd Gage zich volledig bewust van de zich ontwikkelende situatie. Hij beval onmiddellijk de schepen van Graves om Breed's Hill te bombarderen, terwijl de Britse artillerie vanuit Boston meedeed. Dit vuur had weinig effect op de mannen van Prescott. Terwijl de zon opkwam, besefte de Amerikaanse commandant snel dat de positie van de Breed Hill op het noorden of het westen gemakkelijk kon worden geflankeerd.

De Britse wet

Omdat hij niet over de mankracht beschikte om deze kwestie volledig op te lossen, beval hij zijn mannen om te beginnen met het bouwen van een borstwerk dat zich uitstrekt ten noorden van de redoute. De Britse generaals ontmoetten elkaar in Boston over hun beste manier van handelen. Terwijl Clinton pleitte voor een staking tegen Charlestown Neck om de Amerikanen af ​​te snijden, kreeg hij veto van de andere drie die voorstander waren van een directe aanval op Breed's Hill. Omdat Howe senior was onder Gage's ondergeschikten, was hij belast met het leiden van de aanval. Crossing naar het schiereiland Charlestown met ongeveer 1500 man, landde op Moulton's Point aan de oostelijke rand (kaart).

Howe wilde voor de aanval rond de koloniale linkerflank rijden, terwijl kolonel Robert Pigot deed alsof hij tegen de redoute was. Landend merkte Howe extra Amerikaanse troepen op Bunker Hill op. In de overtuiging dat dit versterkingen waren, stopte hij zijn troepenmacht en vroeg hij extra mannen van Gage. Prescott was getuige van de voorbereidingen van de Britten en vroeg ook om versterking. Deze kwamen aan in de vorm van de mannen van kapitein Thomas Knowlton die achter een hek aan de linkerkant van de Amerikaan waren geplaatst. Ze werden al snel vergezeld door troepen uit New Hampshire onder leiding van kolonels John Stark en James Reed.

De Britse aanval

Met de Amerikaanse versterkingen die hun lijn ten noorden van de Mystic River uitstrekten, werd de route van Howe links geblokkeerd. Hoewel extra Massachusetts-troepen de Amerikaanse linies bereikten vóór het begin van de strijd, worstelde Putnam met het organiseren van extra troepen achterin. Dit werd verder gecompliceerd door brand van de Britse schepen in de haven. Tegen 15:00 uur was Howe klaar om zijn aanval te beginnen. Toen Pigots mannen zich nabij Charlestown vormden, werden ze lastiggevallen door Amerikaanse sluipschutters. Dit leidde ertoe dat Graven de stad beschoten en mannen aan land stuurden om het te verbranden.

Howe's mannen liepen tegen Starks positie langs de rivier met lichte infanterie en grenadiers in een lijn vier diep. Op strikte orders om hun vuur te houden totdat de Britten binnen handbereik waren, lieten Stark's mannen dodelijke salvo's los op de vijand. Hun vuur zorgde ervoor dat de Britse opmars haperde en viel terug na zware verliezen te hebben geleden. Toen Piges aanval ineenstortte, ging Pigot ook met pensioen (Kaart). Howe vormde Howe en beval Pigot om de redoute aan te vallen, terwijl hij optrad tegen het hek. Net als bij de eerste aanval werden deze afgeslagen met zware slachtoffers (Kaart).

Terwijl de troepen van Prescott succes hadden, bleef Putnam problemen in de Amerikaanse achterhoede hebben met slechts een straaltje mannen en materiaal dat het front bereikte. Wederom opnieuw vormend, werd Howe versterkt met extra mannen uit Boston en beval een derde aanval. Dit was om zich op de redoute te concentreren terwijl er een demonstratie werd gehouden tegen links van Amerika. Aanvallen de heuvel op, de Britten kwamen onder zwaar vuur van de mannen van Prescott. Tijdens de opmars werd majoor John Pitcairn, die een sleutelrol in Lexington had gespeeld, gedood. Het tij keerde toen de verdedigers geen munitie meer hadden. Terwijl de strijd zich ontwikkelde tot hand-tot-hand gevechten, grepen de met bajonet uitgeruste Britten snel de overhand (Kaart).