Amerikaanse Revolutieslag om Brandywine

De Slag om Brandywine werd gevochten op 11 september 1777, tijdens de Amerikaanse revolutie (1775-1783). Brandywine, een van de grootste veldslagen van het conflict, zag generaal George Washington proberen de Amerikaanse hoofdstad in Philadelphia te verdedigen. De campagne begon toen Britse troepen onder leiding van generaal Sir William Howe New York City verlieten en de Chesapeake Bay op zeilden. Landend in het noorden van Maryland, trokken de Britten naar het noordoosten richting het leger van Washington. Howe probeerde langs de Brandywine-rivier te botsen en probeerde de Amerikaanse positie te flankeren. Het resulterende gevecht was een van de langste eendaagse veldslagen van de oorlog en zag de Britse mannen van Washington dwingen zich terug te trekken. Hoewel geslagen, bleef het Amerikaanse leger klaar voor een nieuw gevecht. In de dagen na Brandywine voerden beide legers een manoeuvrecampagne uit die resulteerde in het nemen van Philadelphia door Howe.    

Achtergrond

In de zomer van 1777, met majoor-generaal John Burgoyne's leger ten zuiden van Canada, bereidde de algemene commandant van Britse troepen, Howe, zijn eigen campagne voor het veroveren van de Amerikaanse hoofdstad in Philadelphia. Hij liet een kleine troepenmacht achter onder generaal-majoor Henry Clinton in New York, trok 13.000 man aan boord en voer naar het zuiden. Het binnengaan van de Chesapeake, de vloot reisde naar het noorden en het leger landde op Head of Elk, MD op 25 augustus 1777. Vanwege de ondiepe en modderige omstandigheden daar volgden vertragingen toen Howe zijn manschappen en voorraden ontschepen.

Nadat ze vanuit posities rond New York naar het zuiden waren getrokken, concentreerden Amerikaanse troepen onder generaal George Washington zich ten westen van Philadelphia in afwachting van Howe's opmars. De Amerikanen stuurden schermutselingen naar voren en vochten een gevecht met Howe's column in Elkton, MD. Op 3 september ging het gevecht door met een schermutseling bij Cooch's Bridge, DE. Na deze verloving verhuisde Washington van een verdedigingslinie achter Red Clay Creek, DE noord naar een nieuwe linie achter de Brandywine River in Pennsylvania. Aangekomen op 9 september zette hij zijn mannen in om de rivierovergangen te bedekken.

Legers & Commandanten:

Amerikanen

• Generaal George Washington
• 14.600 mannen

Brits

• Generaal Sir William Howe
• 15.500 mannen

De Amerikaanse positie

Ongeveer halverwege Philadelphia lag de focus van de Amerikaanse linie op Chadd's Ford, schrijlings op de hoofdweg naar de stad. Hier plaatste Washington troepen onder generaal-majoor Nathanael Greene en brigadegeneraal Anthony Wayne. Links van hen, die Pyle's Ford bedekten, waren ongeveer 1.000 milities uit Pennsylvania onder leiding van generaal-majoor John Armstrong. Rechts van hen bezetten majoor-generaal John Sullivan de hoge grond langs de rivier en Brinton's Ford met de mannen van majoor-generaal Adam Stephen naar het noorden.

Voorbij Stephen's divisie, was die van generaal-majoor Lord Stirling die Painter's Ford vasthield. Helemaal rechts van de Amerikaanse linie, los van Stirling, bevond zich een brigade onder kolonel Moses Hazen die was toegewezen om de Fords van Wistar en Buffington te bekijken. Washington had zijn leger gevormd en had er alle vertrouwen in dat hij de weg naar Philadelphia had versperd. Aangekomen op Kennett Square in het zuidwesten, concentreerde Howe zijn leger en beoordeelde de Amerikaanse positie. In plaats van een directe aanval op de linies van Washington uit te voeren, koos Howe ervoor om hetzelfde plan te gebruiken dat het jaar ervoor de overwinning op Long Island had behaald (kaart).

Howe's Plan

Dit hield in dat een troepenmacht moest worden gestuurd om Washington op zijn plaats te houden terwijl hij marcheerde met het grootste deel van het leger rond de Amerikaanse flank. Dienovereenkomstig beval Howe op 11 september luitenant-generaal Wilhelm von Knyphausen om met 5.000 man door te gaan naar Chadds Ford, terwijl generaal majoor Lord Charles Cornwallis met de rest van het leger naar het noorden trok. Rond 5:00 uur vertrok de kolom van Cornwallis de West Branch van de Brandywine bij Trimble's Ford, draaide toen naar het oosten en stak de East Branch over bij Jeffrie's Ford. Toen ze naar het zuiden gingen, trokken ze naar hoog terrein op Osborne's Hill en konden ze de Amerikaanse achterhoede raken.

Schoten openen

Rond 5.30 uur vertrokken de mannen van Knyphausen over de weg naar Chadd's Ford en duwden Amerikaanse schermutselingen onder leiding van brigadegeneraal William Maxwell terug. De eerste schoten van de strijd werden afgevuurd op Welch's Tavern ongeveer vier mijl ten westen van Chadd's Ford. Halverwege de ochtend namen de Hessians een grotere continentale strijdmacht in Old Kennett Meetinghouse in dienst.  

Eindelijk aangekomen op de tegenovergestelde oever van de Amerikaanse positie, begonnen de mannen van Knyphausen aan een verwoestend artilleriebombardement. Gedurende de dag ontving Washington verschillende berichten dat Howe een flankerende mars probeerde. Hoewel dit ertoe leidde dat de Amerikaanse commandant een staking op Knyphausen overwoog, verzuchtte hij toen hij een rapport ontving dat hem ervan overtuigde dat de eerdere onjuist waren. Rond 14:00 uur werden de mannen van Howe opgemerkt toen ze aankwamen op Osborne's Hill.

Flanked (Again)

Met wat geluk voor Washington stopte Howe op de heuvel en rustte ongeveer twee uur. Door deze pauze konden Sullivan, Stephen en Stirling haastig een nieuwe lijn vormen voor de dreiging. Deze nieuwe lijn stond onder toezicht van Sullivan en het bevel over zijn divisie werd overgedragen aan brigadegeneraal Preudhomme de Borre. Terwijl de situatie bij Chadd's Ford stabiel leek, liet Washington Greene weten dat hij onmiddellijk klaar was om naar het noorden te marcheren.

Rond 16:00 begon Howe zijn aanval op de nieuwe Amerikaanse linie. De aanval stortte snel in en verbrijzelde snel een van de brigades van Sullivan waardoor deze op de vlucht sloeg. Dit kwam doordat het uit positie was vanwege een reeks bizarre bevelen van de Borre. Washington had weinig keus en riep Greene op. Ongeveer negentig minuten lang wervelden zware gevechten rond het Birmingham Meeting House en wat nu bekend staat als Battle Hill waarbij de Britten de Amerikanen langzaam terugduwen. 

Washington trekt zich terug

Een indrukwekkende vier mijl marcheren in vijfenveertig minuten, de troepen van Greene sloot zich om 18.00 uur aan bij de strijd. Gesteund door de overblijfselen van de linie van Sullivan en de artillerie van kolonel Henry Knox, vertraagden Washington en Greene de Britse opmars en lieten de rest van het leger zich terugtrekken. Rond 18.45 uur werd het gevecht stil en werd brigade van brigadegeneraal George Weedon belast met het afdekken van de Amerikaanse terugtocht uit het gebied. Toen hij de gevechten hoorde, begon Knyphausen zijn eigen aanval op Chadd's Ford met artillerie en zuilen die over de rivier aanvielen.

Toen hij Wayne's Pennsylvanians en Maxwell's lichte infanterie ontmoette, kon hij de in aantal overtroffen Amerikanen langzaam terugduwen. Halverwege elke stenen muur en schutting bloedden Wayne's mannen langzaam de oprukkende vijand af en konden ze de terugtocht van de militie van Armstrong dekken die niet bij de gevechten betrokken was geweest. Wayne bleef terugvallen op de weg naar Chester en handelde vakkundig met zijn mannen totdat het gevecht rond 19:00 uitbrak..

Nasleep

De Slag om Brandywine kostte Washington ongeveer 1.000 doden, gewonden en gevangen genomen, evenals het grootste deel van zijn artillerie, terwijl Britse verliezen 93 werden gedood, 488 gewonden en 6 vermisten. Onder de Amerikaanse gewonden bevond zich de pas aangekomen markies de Lafayette. Zich terugtrekkend van Brandywine, viel het leger van Washington terug op Chester met het gevoel dat het slechts een gevecht had verloren en verlangde het naar een ander gevecht.

Hoewel Howe een overwinning had behaald, slaagde hij er niet in het leger van Washington te vernietigen of zijn succes onmiddellijk uit te buiten. In de loop van de volgende weken voerden de twee legers een manoeuvreercampagne uit waarbij de legers probeerden te vechten op 16 september nabij Malvern en Wayne op 20/21 september te Paoli versloeg. Vijf dagen later manoeuvreerde Howe zich eindelijk uit Washington en marcheerde Philadelphia ongehinderd in. De twee legers ontmoetten elkaar vervolgens in de Battle of Germantown op 4 oktober.