Amerikaanse burgeroorlog generaal-majoor George Sykes

George Sykes werd op 9 oktober 1822 geboren in Dover, DE en was de kleinzoon van gouverneur James Sykes. Hij trouwde in een vooraanstaand gezin in Maryland en ontving in 1838 vanuit die staat een afspraak in West Point. Sykes arriveerde op de academie in de kamer bij de toekomstige Zuidelijke Daniel H. Hill. Detail- en discipline-georiënteerd ging hij snel in het militaire leven, hoewel hij een voetgangersstudent bleek te zijn. Afstuderen in 1842, Sykes gerangschikt 39e van 56 in de klasse van 1842 die ook James Longstreet, William Rosecrans en Abner Doubleday omvatte. In opdracht als tweede luitenant vertrok Sykes uit West Point en reisde onmiddellijk naar Florida voor dienst in de Tweede Seminole Oorlog. Met het einde van de gevechten trok hij door garnizoensplaatsen in Florida, Missouri en Louisiana.

Mexicaans-Amerikaanse oorlog

In 1845 kreeg Sykes opdracht om zich bij het leger van brigadegeneraal Zachary Taylor in Texas te voegen. Na het uitbreken van de Mexicaans-Amerikaanse oorlog het jaar daarop zag hij dienst bij de 3e Amerikaanse infanterie in de veldslagen van Palo Alto en Resaca de la Palma. Sykes vertrok later dat jaar naar het zuiden, nam deel aan de Slag om Monterrey in september en werd gepromoveerd tot 1e luitenant. Het volgende jaar overgedragen aan majoor-generaal Winfield Scott, nam Sykes deel aan het beleg van Veracruz. Terwijl het leger van Scott landinwaarts richting Mexico-stad kwam, ontving Sykes een beknopte promotie tot kapitein voor zijn optreden in de Slag om Cerro Gordo in april 1847. Sykes was een vaste en betrouwbare officier en zag verdere actie bij Contreras, Churubusco en Chapultepec. Met het einde van de oorlog in 1848 keerde hij terug naar garnizoensdienst bij Jefferson Barracks, MO.

De burgeroorlog nadert

Sykes werd in 1849 naar New Mexico gestuurd en diende een jaar aan de grens voordat hij opnieuw werd aangesteld voor de wervingsdienst. In 1852 keerde hij terug naar het westen, nam hij deel aan operaties tegen de Apaches en trok hij door posten in New Mexico en Colorado. Gepromoveerd tot kapitein op 30 september 1857, nam Sykes deel aan de Gila-expeditie. Toen de burgeroorlog in 1861 naderde, bleef hij aan de grens met een detachering in Fort Clark in Texas. Toen de Zuidelijken Fort Sumter aanvielen in april, werd hij in het Amerikaanse leger beschouwd als een solide, compromisloze soldaat, maar iemand die de bijnaam 'Tardy George' had verdiend vanwege zijn voorzichtige en methodische manier. Op 14 mei werd Sykes gepromoveerd tot majoor en toegewezen aan de 14e Amerikaanse infanterie. Naarmate de zomer vorderde, nam hij het bevel over een samengesteld bataljon dat volledig uit reguliere infanterie bestond. In deze rol nam Sykes deel aan de eerste Battle of Bull Run op 21 juli. Sterk in verdediging, zijn veteranen bleken de sleutel in het vertragen van de Zuidelijke opmars nadat de vrijwilligers van de Unie waren verslagen.

Registers van Sykes

Uitgaande van het bevel over de reguliere infanterie in Washington na de slag, ontving Sykes een promotie tot brigadegeneraal op 28 september 1861. In maart 1862 nam hij het bevel over de brigade die grotendeels uit reguliere legertroepen bestond. Naar het zuiden met majoor-generaal George B. McClellan van de Potomac, namen de mannen van Sykes in april deel aan het beleg van Yorktown. Met de oprichting van het Union V Corps eind mei kreeg Sykes het bevel over zijn 2e divisie. Net als in het verleden bestond deze formatie grotendeels uit US Regulars en werd al snel bekend als "Sykes 'Regulars." Langzaam op weg naar Richmond, stopte McClellan na de Battle of Seven Pines op 31 mei. Eind juni lanceerde Confederate General Robert E. Lee een tegenoffensief om de strijdkrachten van de stad terug te duwen. Op 26 juni werd V Corps zwaar aangevallen in de Slag bij Beaver Dam Creek. Hoewel zijn mannen grotendeels niet betrokken waren, speelde de divisie van Sykes de volgende dag een sleutelrol in de Battle of Gaines 'Mill. In de loop van de gevechten moest V Corps terugvallen met de mannen van Sykes die de terugtocht dekten.

Met het falen van McClellan's Peninsula Campaign werd V Corps naar het noorden overgebracht om te dienen met generaal-majoor John Pope's leger van Virginia. Deelname aan de Tweede Slag om Manassas eind augustus, werden de mannen van Sykes teruggedreven in zware gevechten nabij Henry House Hill. In de nasleep van de nederlaag keerde V Corps terug naar het leger van de Potomac en begon Lee's leger in noordelijke richting naar Maryland te achtervolgen. Hoewel aanwezig voor de Slag om Antietam op 17 september, bleven Sykes en zijn divisie gedurende de hele strijd in reserve. Op 29 november ontving Sykes een promotie tot majoor-generaal. De volgende maand trok zijn commando naar het zuiden naar Fredericksburg, VA, waar het deelnam aan de rampzalige slag om Fredericksburg. Sykes 'divisie ging vooruit om aanvallen tegen de Zuidelijke positie op Marye's Heights te ondersteunen en werd snel vastgepind door vijandelijk vuur.

De volgende mei, met majoor-generaal Joseph Hooker in bevel van het leger, leidde de divisie van Sykes de Unie vooruit in de zuidelijke achterhoede tijdens de openingsfasen van de Slag om Chancellorsville. Zijn mannen duwden de oranje turnpike omhoog en namen op 1 mei rond 11:20 AM om 11.20 uur deel aan geconfedereerde troepen onder leiding van majoor-generaal Lafayette McLaws. Hoewel hij erin slaagde de confederaten terug te duwen, werd Sykes gedwongen zich een beetje terug te trekken nadat hij majoor-generaal Robert Rodes was aangevallen. Bestellingen van Hooker maakten een einde aan de aanvalsbewegingen van Sykes en de divisie bleef de rest van de strijd licht betrokken. Na een prachtige overwinning te hebben behaald in Chancellorsville, begon Lee naar het noorden te trekken met het doel Pennsylvania binnen te vallen.

Gettysburg

Naar het noorden marcherend, werd Sykes verheven om V Corps op 28 juni te leiden ter vervanging van generaal-majoor George Meade die het bevel over het leger van de Potomac had overgenomen. Sykes bereikte op 1 juli Hanover, PA, bericht van Meade dat de Slag om Gettysburg was begonnen. In de nacht van 1 juli marcheerde V Corps even in Bonnaughtown voordat hij bij het aanbreken van de dag op Gettysburg drukte. Aangekomen was Meade aanvankelijk van plan om Sykes deel te laten nemen aan een offensief tegen de Zuidelijke linkerzijde, maar stuurde later V Corps zuidwaarts om majoor generaal Daniel Sickles 'III Corps te ondersteunen. Terwijl luitenant-generaal James Longstreet een aanval op III Corps opzette, beval Meade Sykes om Little Round Top te bezetten en koste wat kost de heuvel op te houden. Kolonel Strong Vincent's brigade, waaronder kolonel Joshua Lawrence Chamberlain's 20e Maine, naar de heuvel leiden, bracht Sykes de middag door met het improviseren van een verdediging op de Union links na de ineenstorting van III Corps. De vijand afhoudend, werd hij versterkt door het VI Corps van generaal-majoor John Sedgwick maar zag op 3 juli weinig vechten.

Later carrière

In de nasleep van de overwinning van de Unie leidde Sykes V Corps naar het zuiden om Lee's terugtrekkende leger te achtervolgen. Die herfst hield hij toezicht op het corps tijdens de campagnes van Brea en Mine Run van Meade. Tijdens de gevechten vond Meade dat Sykes agressie en reactievermogen ontbrak. In het voorjaar van 1864 kwam luitenant-generaal Ulysses S. Grant naar het oosten om toezicht te houden op de operaties van het leger. In samenwerking met Grant beoordeelde Meade zijn korpscommandanten en koos hij ervoor om Sykes op 23 maart te vervangen door majoor-generaal Gouverneur K. Warren. Op bevel van het ministerie van Kansas nam hij op 1 september het commando over van het district South Kansas. De aanval van Sterling Price, Sykes werd in oktober vervangen door brigadegeneraal James Blunt. Brevetted aan brigadegeneraal en belangrijke generaals in het Amerikaanse leger in maart 1865, Sykes wachtte op orders toen de oorlog eindigde. In 1866 keerde hij terug naar de rang van luitenant-kolonel en keerde hij terug naar de grens in New Mexico.

Gepromoveerd tot kolonel van de 20e Amerikaanse infanterie op 12 januari 1868, vervulde Sykes opdrachten tot 1877 in Baton Rouge, LA en Minnesota. In 1877 nam hij het bevel over het district Rio Grande. Op 8 februari 1880 stierf Sykes in Fort Brown, TX. Na een begrafenis werd zijn lichaam begraven op de begraafplaats van West Point. Sykes, een eenvoudige en grondige soldaat, werd door zijn collega's herinnerd als een heer van het hoogste karakter.