Amerikaanse burgeroorlog generaal-majoor George H. Thomas
Share
Generaal-majoor George H. Thomas was een bekende commandant van de Unie tijdens de Amerikaanse burgeroorlog (1861-1865). Hoewel hij van geboorte Virginian was, koos Thomas ervoor om aan het begin van de burgeroorlog loyaal te blijven aan de Verenigde Staten. Een veteraan van de Mexicaans-Amerikaanse oorlog, hij zag een uitgebreide dienst in het westerse theater en diende onder leiding van oversten zoals majoor generaals Ulysses S. Grant en William T. Sherman. Thomas kreeg nationale bekendheid nadat zijn mannen een heroïsch standpunt innamen in de Slag om Chickamauga. Nagesynchroniseerd met de 'Rock of Chickamauga', voerde hij later het bevel over legers tijdens de campagne om Atlanta te veroveren en won een verbluffende overwinning in de Battle of Nashville .
Vroege leven
George Henry Thomas werd geboren op 31 juli 1816 in Newsom's Depot, VA. Thomas groeide op op een plantage en was een van de velen die de wet overtreden en de slaven van zijn familie leerde lezen. Twee jaar na de dood van zijn vader in 1829 brachten Thomas en zijn moeder zijn broers en zussen in veiligheid tijdens de bloedige slavenopstand van Nat Turner.
Achtervolgd door de mannen van Turner, werd de familie Thomas gedwongen hun rijtuig te verlaten en te voet door het bos te vluchten. Terwijl ze door Mill Swamp en de bodemlanden van de rivier de Nottoway snelden, vond de familie veiligheid op de provinciale zetel van Jeruzalem, VA. Kort daarna werd Thomas assistent van zijn oom James Rochelle, de plaatselijke griffier, met als doel advocaat te worden.
West punt
Na een korte tijd werd Thomas ongelukkig met zijn juridische studies en benaderde hij vertegenwoordiger van John Y. Mason met betrekking tot een afspraak bij West Point. Hoewel hij door Mason werd gewaarschuwd dat geen enkele student uit het district de studie van de academie ooit met succes had afgerond, aanvaardde Thomas de benoeming. Aangekomen op 19-jarige leeftijd deelde Thomas een kamer met William T. Sherman.
Door vriendelijke rivalen te worden, ontwikkelde Thomas al snel een reputatie bij de cadetten als opzettelijk en koelbloedig. Zijn klas omvatte ook de toekomstige zuidelijke commandant Richard S. Ewell. Thomas behaalde de 12e plaats in zijn klas en kreeg de opdracht als tweede luitenant en toegewezen aan de 3e Amerikaanse artillerie.
Vroege opdrachten
Thomas werd in 1840 in Fort Lauderdale, FL uitgezonden voor dienst in de Tweede Seminole Oorlog in Florida. Aanvankelijk dienden hij als infanterie en voerden hij en zijn mannen routinematige patrouilles uit in het gebied. Zijn optreden in deze rol leverde hem een brevet-promotie op tot eerste luitenant op 6 november 1841.
Terwijl in Florida, commandant van Thomas verklaarde: "Ik heb nooit geweten dat hij te laat of gehaast was. Al zijn bewegingen waren opzettelijk, zijn zelfbeheersing was oppermachtig en hij ontving en gaf bevelen met gelijke sereniteit." Thomas vertrok in 1841 uit Florida en zag vervolgens dienst in New Orleans, Fort Moultrie (Charleston, SC) en Fort McHenry (Baltimore, MD).
Generaal-majoor George H. Thomas
- Rang: Generaal-majoor
- Onderhoud: Amerikaanse leger
- Bijnamen): Rots van Chickamauga, oude langzame draf
- Geboren: 31 juli 1816 in Newsom's Deport, VA
- Ging dood: 28 maart 1870 in San Francisco, CA
- Ouders: John en Elizabeth Thomas
- Echtgenoot: Frances Lucretia Kellogg
- conflicten: Mexicaans-Amerikaanse oorlog, burgeroorlog
- Bekend om: Buena Vista, Mill Springs, Chickamauga, Chattanooga, Nashville
Mexico
Met het uitbreken van de Mexicaans-Amerikaanse oorlog in 1846 diende Thomas bij het leger van generaal-majoor Zachary Taylor in het noordoosten van Mexico. Nadat hij bewonderenswaardig had opgetreden in de veldslagen van Monterrey en Buena Vista, werd hij bekeerd tot kapitein en vervolgens majoor. Tijdens de gevechten diende Thomas nauw samen met toekomstige antagonist Braxton Bragg en verdiende hij veel lof van brigadegeneraal John E. Wool..
Met de beëindiging van het conflict keerde Thomas kort terug naar Florida voordat hij de functie van instructeur van artillerie in West Point kreeg in 1851. Thomas, die indruk maakte op de inspecteur van West Point, luitenant-kolonel Robert E. Lee, kreeg ook de taken van cavalerie-instructeur.
Generaal-majoor George H. Thomas. Bibliotheek van het congres Terug naar West Point
In deze rol verdiende Thomas de blijvende bijnaam "Old Slow Trot" vanwege zijn voortdurende terughoudendheid van de cadetten tegen het galopperen van de oudere paarden van de academie. Het jaar na aankomst trouwde hij met Frances Kellogg, de neef van een cadet uit Troy, NY. Tijdens zijn tijd op West Point instrueerde Thomas Zuidelijke ruiters J.E.B. Stuart en Fitzhugh Lee en stemden tegen het herstel van de toekomstige ondergeschikte John Schofield na zijn ontslag uit West Point.
Benoemd tot majoor in de 2e Amerikaanse cavalerie in 1855, werd Thomas toegewezen aan het zuidwesten. Thomas diende onder kolonel Albert Sidney Johnston en Lee en vocht de indianen voor de rest van het decennium. Op 26 augustus 1860 vermeed hij ternauwernood de dood toen een pijl van zijn kin keek en zijn borst raakte. Thomas trok de pijl eruit, kleedde de wond aan en keerde terug naar actie. Hoewel pijnlijk, was het de enige wond die hij gedurende zijn lange carrière zou oplopen.
De burgeroorlog
Thomas keerde met verlof terug naar huis en vroeg in november 1860 om een verlof van een jaar. Hij leed verder toen hij zijn rug tijdens een val van een perron in Lynchburg, VA zwaar verwondde. Toen hij herstelde, raakte Thomas bezorgd toen staten de Unie begonnen te verlaten na de verkiezing van Abraham Lincoln. Thomas weigerde het aanbod van gouverneur John Letcher om hoofd van de ordonnantie van Virginia te worden, en verklaarde dat hij loyaal aan de Verenigde Staten wilde blijven zolang het voor hem eervol was.
Op 12 april, de dag dat de Zuidelijken het vuur op Fort Sumter openden, liet hij zijn familie in Virginia weten dat hij van plan was in federale dienst te blijven. Onmiddellijk afzettend, draaiden ze zijn portret naar de muur en weigerden zijn bezittingen door te sturen. Sommige mannen uit het Zuiden, zoals Stuart, etiketteren een turnjas, dreigden hem op te hangen als een verrader als hij gevangen werd genomen.
Hoewel hij loyaal bleef, werd Thomas tijdens de oorlog gehinderd door zijn roots in Virginia, omdat sommigen in het noorden hem niet volledig vertrouwden en het hem ontbrak aan politieke steun in Washington. Al snel gepromoveerd tot luitenant-kolonel en vervolgens kolonel in mei 1861, leidde hij een brigade in de Shenandoah-vallei en won hij een kleine overwinning op troepen onder leiding van brigadegeneraal Thomas "Stonewall" Jackson.
Generaal-majoor George H. Thomas. Bibliotheek van het congres Reputatie opbouwen
In augustus, met officieren als Sherman die voor hem instaan, werd Thomas gepromoveerd tot brigadegeneraal. Gepost in het Western Theatre, voorzag hij de Unie van een eerste overwinning in januari 1862, toen hij Zuidelijke troepen onder majoor-generaal George Crittenden versloeg in de Battle of Mill Springs in het oosten van Kentucky. Omdat zijn commando deel uitmaakte van het leger van generaal-majoor Don Carlos Buell in Ohio, behoorde Thomas tot degenen die tijdens de slag om Shiloh in april 1862 naar majoor-generaal Ulysses S. Grant marcheerden..
Op 25 april gepromoveerd tot majoor-generaal kreeg Thomas het commando over de rechter vleugel van het leger van majoor-generaal Henry Halleck. Het grootste deel van dit commando bestond uit mannen van Grant's Army of the Tennessee. Grant, die door Halleck uit het veldbevel was verwijderd, was hier boos over en stoorde zich aan de positie van Thomas. Terwijl Thomas deze formatie leidde tijdens het beleg van Korinthe, voegde hij zich bij het leger van Buell in juni toen Grant terugkeerde naar actieve dienst. Toen in het najaar de geconfedereerde generaal Braxton Bragg Kentucky binnenviel, bood het leiderschap van de Unie Thomas het bevel over het leger van Ohio aan, omdat Buell te voorzichtig was.
Thomas steunde Buell en weigerde dit aanbod en diende als zijn tweede bevelhebber in de Slag om Perryville in oktober. Hoewel Buell Bragg dwong zich terug te trekken, kostte zijn langzame achtervolging hem zijn baan en kreeg generaal-majoor William Rosecrans het commando op 24 oktober. Dienend onder Rosecrans leidde Thomas het centrum van het nieuw benoemde Army of the Cumberland in de Battle of Stones River in december 31-januari 2. Met de Unionlinie tegen de aanvallen van Bragg voorkwam hij een Zuidelijke overwinning.
De rots van Chickamauga
Later dat jaar speelde het XIV-korps van Thomas een sleutelrol in de Tullahoma-campagne van Rosecrans, waarbij de troepen van de Unie het leger van Bragg uit centraal Tennessee manoeuvreerden. De campagne culmineerde in september in de Slag om Chickamauga. Bragg viel het leger van Rosecrans aan en wist de linies van de Unie te vernietigen.
Thomas vormde zijn korps op Horseshoe Ridge en Snodgrass Hill en zette een koppige verdediging op terwijl de rest van het leger zich terugtrok. Eindelijk met pensioen na het vallen van de avond, verdiende de actie Thomas de bijnaam "The Rock of Chickamauga." Zich terugtrekkend naar Chattanooga, werd het leger van Rosecrans effectief belegerd door de Zuidelijken.
Hoewel hij geen goede persoonlijke relaties had met Thomas, verloofde Grant, nu het bevel over het Western Theatre, Rosecrans en gaf hij het Army of the Cumberland aan de Virginian. Thomas kreeg de taak de stad te behouden totdat Grant arriveerde met extra troepen. Samen begonnen de twee commandanten Bragg terug te rijden tijdens de Slag om Chattanooga, 23-25 november, die culmineerde met de mannen van Thomas die Missionary Ridge gevangen namen.
Generaal-majoor George H. Thomas. Bibliotheek van het congres Atlanta en Nashville
Met zijn promotie tot algemeen directeur van de Unie in het voorjaar van 1864, wees Grant Sherman aan om de legers in het Westen te leiden met orders om Atlanta te veroveren. De troepen van Thomas bleven het bevel voeren over het leger van Cumberland en waren een van de drie legers die door Sherman werden gecontroleerd. Een aantal veldslagen door de zomer gevochten, slaagde Sherman erin om de stad op 2 september in te nemen.
Terwijl Sherman zich opmaakte voor zijn Mars naar de Zee, werden Thomas en zijn mannen teruggestuurd naar Nashville om te voorkomen dat Zuidelijke Generaal John B. Hood de aanvoerlijnen van de Unie aanviel. Thomas rende met een kleiner aantal mannen en racete om Hood naar Nashville te verslaan waar de versterkingen van de Unie op weg waren. Onderweg versloeg een detachement van Thomas 'troepen Hood in de Slag om Franklin op 30 november.
Thomas concentreerde zich in Nashville en aarzelde om zijn leger te organiseren, paarden te kopen voor zijn cavalerie en te wachten tot het ijs smelt. Omdat Thomas geloofde dat hij te voorzichtig was, dreigde Grant hem te ontlasten en stuurde generaal-majoor John Logan het bevel over. Op 15 december viel Thomas Hood aan en behaalde een verbluffende overwinning. De overwinning markeerde een van de weinige keren tijdens de oorlog dat een vijandelijk leger effectief werd vernietigd.
Later leven
Na de oorlog bekleedde Thomas verschillende militaire posten in het zuiden. President Andrew Johnson bood hem de rang van luitenant-generaal aan als opvolger van Grant, maar Thomas weigerde omdat hij de politiek van Washington wilde vermijden. Hij nam het bevel over de Divisie van de Stille Oceaan in 1869 en stierf in de Presidio aan een beroerte op 28 maart 1870.
