Amerikaanse burgeroorlog generaal-majoor George G. Meade

George Gordon Meade, geboren op 31 december 1815 in Cádiz, Spanje, was de achtste van elf kinderen van Richard Worsam Meade en Margaret Coats Butler. Meade, een koopman uit Philadelphia die in Spanje woont, was tijdens de Napoleontische oorlogen financieel verlamd en diende een marine-agent voor de Amerikaanse regering in Cádiz. Kort na zijn dood in 1928 keerde het gezin terug naar de Verenigde Staten en werd de jonge George naar school gestuurd op Mount Hope College in Baltimore, MD.

West punt

De tijd van Meade op Mount Hope bleek kort vanwege de steeds moeilijker wordende financiële situatie van zijn familie. Meade wilde zijn opleiding voortzetten en zijn gezin helpen, en zocht een afspraak bij de Militaire Academie van de Verenigde Staten. Hij verzekerde toelating en ging West Point in 1831 binnen. Daar waren zijn klasgenoten George W. Morell, Marsena Patrick, Herman Haupt en toekomstige Amerikaanse postmaster-generaal Montgomery Blair. Meade studeerde 19e af in een klas van 56, en werd in 1835 in dienst gesteld als tweede luitenant en toegewezen aan de 3e Amerikaanse artillerie.

Vroege carriere

Verzonden naar Florida om tegen de Seminoles te vechten, werd Meade snel ziek met koorts en werd overgebracht naar het Watertown Arsenal in Massachusetts. Omdat hij nooit van het leger zijn carrière wilde maken, nam hij eind 1836 ontslag nadat hij was hersteld van zijn ziekte. Meade ging het civiele leven binnen, zocht werk als ingenieur en had enig succes bij het onderzoeken van nieuwe lijnen voor spoorwegmaatschappijen en bij het ministerie van oorlog. In 1840 trouwde Meade met Margaretta Sergeant, de dochter van de prominente politicus John Sergeant in Pennsylvania. Het echtpaar zou uiteindelijk zeven kinderen krijgen. Na zijn huwelijk vond Meade vast werk steeds moeilijker te krijgen. In 1842 koos hij ervoor om het Amerikaanse leger weer in te voeren en werd hij luitenant van topografische ingenieurs.

Mexicaans-Amerikaanse oorlog

Toegewezen aan Texas in 1845, diende Meade als stafofficier in het leger van generaal-majoor Zachary Taylor na het uitbreken van de Mexicaans-Amerikaanse oorlog het jaar daarop. Aanwezig in Palo Alto en Resaca de la Palma, werd hij bekraakt tot eerste luitenant voor dapperheid in de Slag om Monterrey. Meade diende ook op het personeel van brigadegeneraal William J. Worth en majoor-generaal Robert Patterson.

1850s

Na het conflict keerde Meade terug naar Philadelphia en besteedde het grootste deel van het volgende decennium aan het ontwerpen van vuurtorens en het uitvoeren van kustonderzoeken aan de oostkust. Onder die vuurtorens die hij ontwierp, waren die in Cape May (NJ), Absecon (NJ), Long Beach Island (NJ), Barnegat (NJ) en Jupiter Inlet (FL). Gedurende deze tijd bedacht Meade ook een hydraulische lamp die werd geaccepteerd voor gebruik door de Lighthouse Board. Gepromoveerd tot kapitein in 1856, kreeg hij het volgende jaar het bevel om toezicht te houden op de grote meren. Nadat hij zijn rapport in 1860 had gepubliceerd, bleef hij op de Grote Meren tot het uitbreken van de burgeroorlog in april 1861.

De burgeroorlog begint

Terugkerend naar het oosten, werd Meade op 31 augustus gepromoveerd tot brigadegeneraal van vrijwilligers op aanbeveling van de gouverneur van Pennsylvania, Andrew Curtin, en kreeg hij het bevel over de 2e brigade, Pennsylvania Reserves. Aanvankelijk toegewezen aan Washington, DC, bouwden zijn mannen vestingwerken rond de stad totdat ze werden toegewezen aan majoor generaal George McClellan's nieuw gevormde leger van de Potomac. Meade vertrok in het voorjaar van 1862 naar het zuiden en nam deel aan McClellan's Peninsula Campaign totdat hij driemaal gewond raakte in de Battle of Glendale op 30 juni. Snel herstellend, vervoegde hij zich op tijd voor de tweede Battle of Manassas eind augustus.

Rijzen door het leger

In de loop van de gevechten nam de brigade van Meade deel aan de vitale verdediging van Henry House Hill waardoor de rest van het leger kon ontsnappen na de nederlaag. Kort na de strijd kreeg hij het bevel over de 3e divisie, I Corps. Toen hij aan het begin van de Maryland-campagne naar het noorden trok, verdiende hij lof voor zijn inspanningen in de Slag om South Mountain en opnieuw drie dagen later in Antietam. Toen zijn korpscommandant, generaal-majoor Joseph Hooker, gewond raakte, werd Meade door McClellan gekozen om het over te nemen. Hij leidde I Corps voor de rest van de strijd en raakte gewond in de dij.

Terugkerend naar zijn divisie behaalde Meade het enige Union-succes tijdens de Slag om Fredericksburg in december, toen zijn mannen de troepen van luitenant-generaal Thomas "Stonewall" Jackson terugdreven. Zijn succes werd niet uitgebuit en zijn divisie werd gedwongen terug te vallen. Als erkenning voor zijn acties werd hij gepromoveerd tot generaal-majoor. Hij kreeg het commando over V Corps op 25 december en hij beval het tijdens de Slag om Chancellorsville in mei 1863. In de loop van de strijd smeekte hij Hooker, nu de bevelhebber van het leger, agressiever maar tevergeefs.

Commando nemen

Na zijn overwinning in Chancellorsville, begon generaal Robert E. Lee naar het noorden te trekken om Pennsylvania binnen te vallen met Hooker in achtervolging. Ruzie met zijn superieuren in Washington werd Hooker op 28 juni afgelost en het commando werd aangeboden aan generaal-majoor John Reynolds. Toen Reynolds weigerde, werd het aangeboden aan Meade die het accepteerde. Aannemende het bevel van het leger van de Potomac in Prospect Hall in de buurt van Frederick, MD, bleef Meade achter Lee aan lopen. Bekend bij zijn mannen als 'The Old Snapping Turtle', had Meade een reputatie voor een kort humeur en bezat hij weinig geduld voor de pers of burgers.

Gettysburg

Drie dagen na het bevel kwamen twee van Meade's korps, Reynolds 'I en majoor generaal Oliver O. Howard's XI, de Confederaten in Gettysburg tegen. Bij het openen van de Slag om Gettysburg werden ze verscheurd, maar slaagden erin om gunstige grond te behouden voor het leger. Meade haastte zijn mannen naar de stad, behaalde een beslissende overwinning in de komende twee dagen en keerde effectief het tij van de oorlog in het oosten. Hoewel triomfantelijk werd hij al snel bekritiseerd omdat hij faalde in het agressief achtervolgen van Lee's gehavende leger en het leveren van een oorlogsbeëindigende slag. Na de vijand terug naar Virginia voerde Meade die herfst ineffectieve campagnes bij Bristoe en Mine Run.

Onder Grant

In maart 1864 werd luitenant-generaal Ulysses S. Grant aangesteld als leider van alle legers van de Unie. In de wetenschap dat Grant naar het oosten zou komen en het belang van het winnen van de oorlog aanhaalde, bood Meade aan af te treden van zijn legercommando als de nieuwe commandant liever iemand anders zou benoemen. Onder de indruk van het gebaar van Meade weigerde Grant het aanbod. Hoewel Meade het bevel over het leger van de Potomac behield, vestigde Grant zijn hoofdkwartier bij het leger voor de rest van de oorlog. Deze nabijheid leidde tot een ietwat lastige relatie en commandostructuur.

Overlandcampagne

In mei begon het leger van de Potomac aan de campagne Overland waarbij Grant bevelen uitvaardigde aan Meade, die deze op zijn beurt aan het leger uitvaardigde. Meade presteerde grotendeels goed terwijl de gevechten vorderden door het Wilderness and Spotsylvania Court House, maar wuifde over de bemoeienis van Grant met de zaken van het leger. Hij betwistte ook de vermeende voorkeur van Grant voor officieren die met hem in het westen hadden gediend, evenals zijn bereidheid om zware verliezen op te vangen. Omgekeerd vonden sommigen in het kamp van Grant dat Meade te traag en voorzichtig was. Toen de gevechten Cold Harbor en Petersburg bereikten, begon Meade's optreden te slippen omdat hij zijn mannen niet de opdracht gaf om voorafgaand aan de vorige strijd goed te scouten en zijn korps niet goed coördineerde in de openingsfase van de laatste.

Tijdens het beleg van Petersburg vergiste Meade opnieuw het aanvalsplan voor de Slag om de Krater om politieke redenen. Hij bleef tijdens het beleg het bevel voeren en werd ziek aan de vooravond van de definitieve doorbraak in april 1865. Onwillig om de laatste veldslagen van het leger te missen, leidde hij het leger van de Potomac vanuit een legerambulance tijdens de Appomattox-campagne. Hoewel hij zijn hoofdkwartier in de buurt van Grant's vestigde, vergezelde hij hem niet naar de overleveringsgesprekken op 9 april.

Later leven

Met het einde van de oorlog bleef Meade in dienst en trok hij door verschillende afdelingsopdrachten aan de oostkust. In 1868 nam hij het Derde Militaire District in Atlanta over en hield hij toezicht op de wederopbouwinspanningen in Georgia, Florida en Alabama. Vier jaar later werd hij getroffen door een scherpe pijn in zijn zij terwijl hij in Philadelphia was. Een verergering van de wond opgelopen in Glendale, hij daalde snel en kreeg longontsteking. Na een kort gevecht bezweek hij op 7 november 1872 en werd begraven op de Laurel Hill Cemetery in Philadelphia.