Nasleep van het Olympisch bloedbad in München

De Olympische Spelen van 2012 in Londen markeerden de 40e verjaardag van het tragische bloedbad van Israëlische atleten tijdens de spelen in München in 1972. Een internationale ramp, de moord op de atleten door de Palestijnse extremistische groep Black September op 5 september 1972, heeft uiteraard geleid tot verhoogde veiligheidsmaatregelen bij alle volgende Olympische spelen. Het incident dwong de federale overheid van de Verenigde Staten, met name het ministerie van Buitenlandse Zaken, om de manier waarop zij omgaat met diplomatieke veiligheid te moderniseren.

Zwarte septemberaanval

Op 4 september braken acht Palestijnse terroristen het Olympische dorpsgebouw in waar het Israëlische team verbleef. Toen ze probeerden het team te gijzelen, brak er een gevecht uit. De terroristen hebben twee atleten vermoord en vervolgens negen anderen gegijzeld. Er volgde een wereldwijde televisie-impasse, waarbij de terroristen de vrijlating van meer dan 230 politieke gevangenen in Israël en Duitsland eisten.

Duitsland stond erop de crisis aan te pakken. Duitsland had sinds de Spelen van Berlijn in 1936 niet meer de Olympische Spelen georganiseerd, waarin Adolf Hitler in de jaren voor de Tweede Wereldoorlog probeerde de Duitse superioriteit te tonen. West-Duitsland zag de wedstrijden van 1972 als een kans om de wereld te laten zien dat het zijn nazi-verleden had geleefd. De terroristische aanslag op Israëlische Joden stond natuurlijk midden in de Duitse geschiedenis, omdat nazi's de uitroeiing van ongeveer zes miljoen Joden tijdens de Holocaust hebben gepleegd. (In feite lag het beruchte concentratiekamp Dachau op ongeveer 16 km van München.)

Duitse politie, met weinig training in terrorismebestrijding, mislukte hun reddingspogingen. Terroristen leerden via tv verslag uitbrengen van een Duitse poging om het Olympische dorp te haasten. Een poging om ze naar een nabijgelegen vliegveld te brengen, waar de terroristen dachten dat ze het land uit waren, stortte in een vuurgevecht. Toen het voorbij was, waren alle atleten dood.

Veranderingen in Amerikaanse gereedheid

Het bloedbad in München leidde tot duidelijke veranderingen in de beveiliging van de Olympische locaties. Het zou niet langer gemakkelijk zijn voor indringers om hekken van twee meter te springen en onbetwist de appartementen van atleten binnen te wandelen. Maar de terreuraanval veranderde ook de beveiligingsmaatregelen op een subtielere schaal.

Het Bureau voor diplomatieke veiligheid van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken meldt dat de Olympische Spelen in München, samen met andere spraakmakende terroristische incidenten in de late jaren 1960 en vroege jaren 1970, ervoor zorgden dat het bureau (toen bekend als het Office of Security, of SY) opnieuw evalueerde hoe het beschermt Amerikaanse diplomaten, afgezanten en andere vertegenwoordigers in het buitenland.

Het bureau meldt dat München drie belangrijke veranderingen heeft veroorzaakt in de manier waarop de VS omgaat met diplomatieke veiligheid. Het bloedbad:

• Zet diplomatieke veiligheid in de "voorhoede van zorgen van het Amerikaanse buitenlands beleid;"
• De focus van SY is veranderd van achtergrondcontroles en evaluaties tot het inzetten van het personeel en de technologie die nodig zijn om terreur te bestrijden;
• Zet het ministerie van Buitenlandse Zaken, het Witte Huis en het Congres allemaal in het proces van diplomatieke veiligheidsbeleid.

Uitvoerende maatregelen

De Amerikaanse president Richard Nixon bracht ook uitvoerende wijzigingen aan in de Amerikaanse paraatheid voor terreur. Nixon voorspelde de post-9/11 administratieve reorganisaties en beval dat Amerikaanse inlichtingendiensten effectiever met elkaar en buitenlandse instanties samenwerkten om informatie over terroristen te delen, en hij richtte een nieuwe commissie voor terrorisme op kabinetsniveau op, onder leiding van staatssecretaris William P Rogers.

In maatregelen die volgens de normen van vandaag vreemd lijken, beval Rogers dat alle buitenlandse bezoekers van de VS visa bij zich dragen, dat visumaanvragen nauwlettend worden gecontroleerd en lijsten van verdachte personen - codenaam voor geheimhouding - worden voorgelegd aan federale inlichtingendiensten.

Congres machtigde de president om de Amerikaanse luchtdienst af te snijden naar landen die kapers hielpen en aanvallen op buitenlandse diplomaten op Amerikaans grondgebied tot een federaal misdrijf maakten.

Kort na de aanval in München richtte Rogers zich tot de Verenigde Naties en maakte - in een andere tactiek die 9/11 voorzag - terrorisme een wereldwijde zorg, niet alleen die van enkele naties. "Het gaat niet om oorlog ... [of] het streven van mensen om zelfbeschikking en onafhankelijkheid te bereiken," zei Rogers, "het is of de kwetsbare lijnen van internationale communicatie ... door kunnen gaan, zonder verstoring, om naties en volkeren samen te brengen. "