Abortusproblemen in de Verenigde Staten

Abortuskwesties komen aan de oppervlakte in bijna elke Amerikaanse verkiezing, of het nu gaat om een ​​lokale race voor schoolbestuur, een staatsrace voor gouverneur of een federale wedstrijd voor het Congres of het Witte Huis. Abortuskwesties hebben de Amerikaanse samenleving gepolariseerd sinds het Amerikaanse Hooggerechtshof de procedure legaliseerde. Aan de ene kant staan ​​degenen die geloven dat vrouwen niet het recht hebben om het leven van een ongeboren kind te beëindigen. Anderzijds zijn er die geloven dat vrouwen het recht hebben om te beslissen wat er met hun lichaam gebeurt. Vaak is er geen ruimte voor discussie tussen de partijen.

Gerelateerd verhaal: Is abortus het juiste om te doen?

Over het algemeen steunen de meeste Democraten het recht van een vrouw op abortus en de meeste Republikeinen verzetten zich ertegen. Er zijn echter opmerkelijke uitzonderingen, waaronder enkele politici die over deze kwestie twijfelen. Sommige democraten die conservatief zijn als het gaat om sociale kwesties, verzetten zich tegen abortusrechten, en sommige gematigde republikeinen staan ​​open voor het toestaan ​​van vrouwen om de procedure te volgen. Uit een Pew Research Survey uit 2016 bleek dat 59 procent van de Republikeinen gelooft dat abortus illegaal moet zijn, en 70 procent van de Democraten vindt dat de aanbesteding moet worden toegestaan.

Over het algemeen is echter een kleine meerderheid van de Amerikanen - 56 procent in de Pew-enquête - voorstander van gelegaliseerde abortus en 41 procent is ertegen. "In beide gevallen zijn deze cijfers relatief stabiel gebleven gedurende ten minste twee decennia", vonden de Pew Researchers.

Wanneer abortus legaal is in de Verenigde Staten

Abortus verwijst naar de vrijwillige beëindiging van een zwangerschap, resulterend in de dood van de foetus of het embryo. Abortussen uitgevoerd vóór het derde trimester zijn legaal in de Verenigde Staten.
Voorstanders van abortusrechten vinden dat een vrouw toegang moet hebben tot de gezondheidszorg die ze nodig heeft en dat ze controle moet hebben over haar eigen lichaam. Tegenstanders van abortusrechten geloven dat een embryo of foetus leeft en dat abortus dus neerkomt op moord. 

Huidige status

De meest controversiële van abortuskwesties is de zogenaamde "gedeeltelijke geboorte" abortus, een zeldzame procedure. Vanaf het midden van de jaren 90 introduceerden de Republikeinen in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden en de Amerikaanse Senaat wetgeving om abortussen met "gedeeltelijke geboorte" te verbieden. Eind 2003 ging het congres over en ondertekende president George W. Bush de wet op gedeeltelijke geboorte-abortus.
Deze wet werd opgesteld nadat het Hooggerechtshof de abortuswet "gedeeltelijke geboorte" van Nebraska als ongrondwettelijk oordeelde omdat het een arts niet toestond de procedure te gebruiken, zelfs als het de beste methode was om de gezondheid van de moeder te behouden. Het Congres probeerde deze uitspraak te omzeilen door te verklaren dat de procedure nooit medisch noodzakelijk is.

Geschiedenis

Abortus heeft in bijna elke samenleving bestaan ​​en was legaal volgens het Romeinse recht, dat ook kindermoord toestond. Tegenwoordig krijgt bijna tweederde van de vrouwen ter wereld een wettelijke abortus.
Toen Amerika werd opgericht, was abortus legaal. Wetten die abortus verbieden werden geïntroduceerd in het midden van de 19e eeuw en tegen 1900 waren de meeste verboden. Het verbieden van abortus heeft niets gedaan om zwangerschap te voorkomen, en sommige schattingen schatten het aantal jaarlijkse illegale abortussen van 200.000 tot 1,2 miljoen in de jaren vijftig en zestig.
Staten begonnen met het liberaliseren van abortuswetten in de jaren zestig, als gevolg van veranderde maatschappelijke mores en, misschien, het aantal illegale abortussen. In 1965 introduceerde het Hooggerechtshof het idee van een "recht op privacy" in Griswold v. Connecticut omdat het wetten uitschakelde die de verkoop van condooms aan getrouwde mensen verbood.
Abortus werd gelegaliseerd in 1973 toen het Amerikaanse Hooggerechtshof oordeelde Roe v. Wade dat een vrouw tijdens het eerste trimester het recht heeft om te beslissen wat er met haar lichaam gebeurt. Deze belangrijke beslissing rustte op het 'recht op privacy' dat in 1965 werd ingevoerd. Bovendien oordeelde het Hof dat de staat in het tweede trimester kon ingrijpen en abortussen in het derde trimester kon verbieden. Een centrale kwestie, die het Hof echter niet wilde behandelen, is of het menselijk leven begint bij de conceptie, bij de geboorte of ergens tussenin.
In 1992 in Gepland ouderschap v. Casey, de rechtbank vernietigde Roe's trimester aanpak en introduceerde het concept van levensvatbaarheid. Vandaag gebeurt ongeveer 90% van alle abortussen in de eerste 12 weken.
In de jaren tachtig en negentig keerde anti-abortusactivisme - aangewakkerd door oppositie van rooms-katholieken en conservatieve christelijke groepen - van juridische uitdagingen de straat op. De organisatie Operatie Rescue georganiseerde blokkades en protesten rond abortusklinieken. Veel van deze technieken waren verboden door de FACE (Act of Access to Clinic Entrances, 1994).

Pros

De meeste peilingen suggereren dat Amerikanen zich met een kleine meerderheid 'pro-keuze' noemen in plaats van 'pro-life'. Dat betekent echter niet dat iedereen die "pro-keuze" is, van mening is dat abortus onder alle omstandigheden acceptabel is. Een meerderheid steunt ten minste kleine beperkingen, die het Hof ook redelijk vond ree.
Dus de pro-choice factie bevat een reeks overtuigingen - van geen beperkingen (de klassieke positie) tot beperkingen voor minderjarigen (toestemming van de ouders) ... van ondersteuning wanneer het leven van een vrouw in gevaar is of wanneer de zwangerschap het gevolg is van verkrachting tot oppositie, gewoon omdat een vrouw arm of ongehuwd is.
Belangrijkste organisaties zijn onder meer het Centre for Reproductive Rights, The National Organisation for Women (NOW), National Abortion Rights Action League (NARAL), Planned Parenthood, and the Religious Coalition for Reproductive Choice.

Cons

De "pro-life" -beweging wordt gezien als meer zwart-wit in haar waaier van meningen dan de "pro-choice" factie. Degenen die 'het leven' ondersteunen, houden zich meer bezig met het embryo of de foetus en geloven dat abortus moord is. Gallup-peilingen die in 1975 beginnen, tonen consequent aan dat slechts een minderheid van de Amerikanen (12-19 procent) van mening is dat alle abortussen moeten worden verboden.
Desalniettemin hebben "pro-life" -groepen een strategische benadering van hun missie gevolgd, lobbyen voor verplichte wachttijden, verbod op openbare financiering en weigering van openbare voorzieningen.
Bovendien suggereren sommige sociologen dat abortus een symbool is geworden van de veranderende status van vrouwen in de samenleving en van veranderende seksuele mores. In deze context kunnen 'pro-life'-aanhangers een weerslag zijn van de vrouwenbeweging.
Belangrijkste organisaties zijn de Katholieke Kerk, Concerned Women for America, Focus on the Family en National Right to Life Committee.

Waar het staat

President George W. Bush steunde en ondertekende het grondwettelijk twijfelachtige "gedeeltelijke geboorte" abortusverbod en, als gouverneur van Texas, beloofde een einde te maken aan abortus. Direct na zijn aantreden heeft Bush de Amerikaanse financiering geëlimineerd voor elke internationale organisatie voor gezinsplanning die abortusadvisering of -diensten verleende - zelfs als ze dat met privéfondsen deden.
Er was geen gemakkelijk toegankelijke probleemstelling over abortus op de kandidaat-website van 2004. In een hoofdartikel getiteld "The War Against Women" the New York Times schreef:

• De steeds groter wordende reeks van anti-keuze executieve bevelen, voorschriften, juridische instructies, wetgevende manoeuvres en belangrijke benoemingen afkomstig van zijn administratie suggereert dat het ondermijnen van de reproductieve vrijheid die essentieel is voor de gezondheid, privacy en gelijkheid van vrouwen een belangrijk punt van zorg is voor zijn administratie - slechts tweede, misschien, aan de oorlog tegen het terrorisme.