Abortus in de oude en premoderne wereld

Hoewel moderne technologie historisch gezien vrij nieuw is, is de praktijk van abortus en menstruatie "regulering" al oud. Traditionele methoden zijn al honderden generaties bekend en kruiden- en andere methoden hebben wortels in het verre verleden. Opgemerkt moet worden dat veel oude en middeleeuwse methoden en voorbereidingen uiterst riskant zijn en veel helemaal niet effectief, dus experimenteren is helemaal onverstandig.

We weten dat abortus werd beoefend in bijbelse tijden uit de passage in Numbers, waar vermeende ontrouw wordt getest door een abortifief drankje te geven aan een beschuldigde zwangere vrouw. Het "bittere water" dat wordt gebruikt om "de vloek te veroorzaken" kan kinine zijn of een aantal andere kruiden- en natuurlijke brouwsels die als emmenagogen worden beschouwd, of medicijnen die menstruatie veroorzaken.

Dergelijke kruiden en andere brouwsels zijn in werkelijkheid vaak implantatieremmers of abortifaciënten. Volgens het bijbelverhaal zou het medicijn niet werken als de vrouw niet ontrouw was geweest en werd aangenomen dat de zwangerschap het kind van de echtgenoot was. Als ze een miskraam had, werd ze schuldig bevonden aan overspel en ontstond er geen twijfelachtige afkomst.

Abortus werd opgenomen in 1550 v.Chr. in Egypte, opgenomen in wat de wordt genoemd Ebers Papyrus en in het oude China ongeveer 500 v.Chr. ook. In China dateert folklore het gebruik van kwik om abortussen te veroorzaken tot ongeveer 5000 jaar geleden. Kwik is natuurlijk uiterst giftig.

Hippocrates bood ook abortus aan zijn patiënten aan ondanks pessaria en drankjes die hij te gevaarlijk vond. Van hem wordt gezegd dat hij een prostituee heeft geïnstrueerd om abortus te veroorzaken door op en neer te springen. Dit is zeker veiliger dan sommige andere methoden, maar eerder ondoeltreffend. Men gelooft ook dat hij verwijding en curettage gebruikte om ook abortussen te veroorzaken. Tegenstanders van abortus gebruiken vaak de Hippocratische eed van artsen als argument tegen abortus per se, maar de oppositie had alleen te maken met patiëntveiligheid.

Kruidenmethoden kwamen waarschijnlijk vaker voor en veel van de traditionele kruiden en mengsels worden zelfs vandaag nog gebruikt. Pennyroyal dateert al sinds de jaren 1200, wanneer manuscripten laten zien dat kruidendokters het bereiden, maar de olie is extreem gevaarlijk en moderne kruidendokters vermijden het. Sterfgevallen door het gebruik ervan werden in de jaren 1990 in de VS geregistreerd.

Een middeleeuwse kruidenreferentie genoemd De Viribus Herbarum verwees naar kruiden om abortus te veroorzaken, zelfs eerder in de 11e eeuw. Pennyroyal was een van de genoemde kruiden, maar catnip ook, rue. Salie, hartig, cipres en helleborus. Sommige van de medicijnen worden vermeld als emmenagogen in plaats van expliciet als abortifaciënten, maar omdat de meest voorkomende oorzaak van een late menstruatie zwangerschap is, is er weinig twijfel waarom ze zijn voorgeschreven en gebruikt. Hildegard van Bingen noemt het gebruik van tansy om menstruatie teweeg te brengen.

Sommige kruiden worden al eeuwen genoemd. Een daarvan is een plant genaamd de wormvaren waarvan de wortel wordt gebruikt om een ​​abortus te veroorzaken. Het vertelt dat het in het verleden ook wel 'de wortel van de prostituee' werd genoemd. Ook gebruikt in hetzelfde gebied van Europa waren tijm, peterselie, lavendel en savin jeneverbes. Zelfs brouwsels van kameelspeeksel en hertenhaar werden gebruikt.

Het recht van vrouwen om abortus te zoeken werd tot vrij recent op veel plaatsen niet beperkt, waarbij de meeste beperkingen verband hielden met de tijd van "versnelling" of foetale beweging. Zelfs Plato verkondigde het recht van vrouwen om vroegtijdige beëindiging van zwangerschappen in "Theaetetus" te zoeken, maar specifiek sprak hij over het recht van verloskundigen om de procedure aan te bieden. In de vroege tijden werden de meeste zwangerschappen niet beheerd door artsen, dus het was logisch dat abortus door verloskundigen en kruidkundigen werd gegeven.

Andere maatregelen om abortussen te veroorzaken zijn ijzersulfaten en chloriden, hysop, dittany, opium, meekrap in bier, waterkerszaden en zelfs gemalen mieren. Waarschijnlijk waren de kruiden die het meest worden genoemd tansy en pennyroyal. We weten dat tansy al vanaf de middeleeuwen werd gebruikt. Een van de meest brutale methoden werd in de oudheid in de oudheid toegepast door gewelddadig kneden of de buik slaan om abortus te veroorzaken, een procedure met groot gevaar voor de vrouw die het gebruikte. Zelfs in de 20e eeuw probeerden vrouwen nog steeds de op en neer springende methode van Hippocrates, waarschijnlijk met even weinig succes als hun oude zussen.

Wijze vrouwen hebben kruiden en andere preparaten gevonden en gebruikt om hun vruchtbaarheid generaties lang te beheren. Sommige brouwsels waren contraceptief van aard en anderen waren abortifaciënten of aangewezen emmenagogen. Men denkt dat deze laatste nu hebben gewerkt om implantatie te voorkomen, een soort oude morning-afterpil. Wat we zeker weten, is dat zowel in het verleden als nu vrouwen manieren hebben gevonden om ongewenste zwangerschappen te beheersen.

Opgemerkt moet worden dat veel oude en middeleeuwse methoden en voorbereidingen extreem riskant zijn en veel helemaal niet effectief, dus experimenteren is helemaal onverstandig. Er zijn moderne beoefenaars die de folkremedies kennen die zowel effectief als veilig zijn en waarop moet worden vertrouwd voordat ze dergelijke methoden zelfs overwegen. Moderne vrouwen hebben ook meer bekende medische procedures om uit te kiezen in plaats van oude remedies.

bronnen

• Konstaninos Kapparis, universitair docent klassiekers, Universiteit van Florida. Abortus in de oude wereld (Duckworth Classical Essays). Duckworth Publishers (mei 2003).
• John M. Riddle (voorzitter van de afdeling Geschiedenis en Alumni Distinguished Professor, North Carolina State University. Anticonceptie en abortus van de Oude Wereld tot de Renaissance. Harvard University Press (april 1994).