A Simple Heart door Gustave Flaubert Study Guide

'A Simple Heart' van Gustave Flaubert beschrijft het leven, de genegenheden en de fantasieën van een ijverige, goedhartige dienaar genaamd Félicité. Dit gedetailleerde verhaal begint met een overzicht van het werkzame leven van Félicité, waarvan het grootste deel is besteed aan het dienen van een weduwe uit de middenklasse met de naam Madame Aubain, "die, zoals gezegd, niet de gemakkelijkste was om mee om te gaan" (3) . Tijdens haar vijftig jaar bij Madame Aubain heeft Félicité echter bewezen een uitstekende huishoudster te zijn. Zoals de verteller van "A Simple Heart" van de derde persoon verklaart: "Niemand had persistenter kunnen zijn als het ging om onderhandelen over prijzen en, wat betreft netheid, de vlekkeloze staat van haar steelpannen was de wanhoop van alle andere dienstmeisjes "(4).

Hoewel een modeldienaar, moest Félicité al vroeg in het leven ontberingen en hartzeer doorstaan. Ze verloor haar ouders op jonge leeftijd en had een paar brutale werkgevers voordat ze Madame Aubain ontmoette. In haar tienerjaren sloeg Félicité ook een romance op met een 'redelijk welgestelde' jongeman genaamd Théodore-only om zichzelf in pijn te voelen toen Théodore haar in de steek liet voor een oudere, rijkere vrouw (5-7). Kort daarna werd Félicité ingehuurd om te zorgen voor Madame Aubain en de twee jonge Aubain-kinderen, Paul en Virginie.

Félicité vormde een reeks diepe gehechtheden tijdens haar vijftig jaar dienst. Ze werd toegewijd aan Virginie en volgde nauw de kerkactiviteiten van Virginie: "Ze kopieerde de religieuze voorschriften van Virginie, vastte toen ze vastte en ging biechten wanneer ze dat deed" (15). Ze werd ook dol op haar neef Victor, een zeeman wiens reizen "hem naar Morlaix, naar Duinkerken en naar Brighton bracht en na elke reis bracht hij een cadeau terug voor Félicité" (18). Toch sterft Victor aan gele koorts tijdens een reis naar Cuba, en de gevoelige en ziekelijke Virginie sterft ook jong. De jaren verstrijken, 'de een heel erg zoals de ander, alleen gekenmerkt door de jaarlijkse herhaling van de kerkelijke feesten', totdat Félicité een nieuwe uitlaatklep vindt voor haar 'natuurlijke goedhartigheid' (26-28). Een bezoekende edelvrouw geeft Madame Aubain een papegaai - een lawaaierige, koppige papegaai genaamd Loulou - en Félicité begint van ganser harte voor de vogel te zorgen.

Félicité begint doof te worden en lijdt aan "denkbeeldige zoemende geluiden in haar hoofd" naarmate ze ouder wordt, maar de papegaai is een grote troost - "bijna een zoon voor haar; ze zag hem gewoon aan '(31). Wanneer Loulou sterft, stuurt Félicité hem naar een taxidermist en is hij verheugd over de "vrij magnifieke" resultaten (33). Maar de komende jaren zijn eenzaam; Madame Aubain sterft en verlaat Félicité een pensioen en (in feite) het Aubain-huis, omdat "niemand het huis kwam huren en niemand het kwam kopen" (37). De gezondheid van Félicité verslechtert, hoewel ze nog steeds op de hoogte blijft van religieuze ceremonies. Kort voor haar dood draagt ​​ze de opgezette Loulou bij aan een plaatselijke kerkdisplay. Ze sterft terwijl een kerkprocessie onderweg is en stelt zich op haar laatste momenten voor: 'een enorme papegaai zweeft boven haar hoofd terwijl de hemel uiteengaat om haar te ontvangen' (40).

Achtergrond en contexten

Flaubert's Inspirations: Door zijn eigen verhaal werd Flaubert geïnspireerd om “A Simple Heart” te schrijven door zijn vriend en vertrouwelinge, de romanschrijver George Sand. Sand had Flaubert aangespoord af te zien van zijn typisch harde en satirische behandeling van zijn personages voor een meer meedogende manier van schrijven over lijden, en het verhaal van Félicité is blijkbaar het resultaat van deze inspanning. Félicité zelf was gebaseerd op de jarenlange dienstmeid Julie van de Flaubert-familie. En om het karakter van Loulou onder de knie te krijgen, installeerde Flaubert een gevulde papegaai op zijn bureau. Zoals hij opmerkte tijdens de compositie van "A Simple Heart", begint de aanblik van de taxidermiepapegaai me te irriteren. Maar ik houd hem daar, om mijn gedachten te vullen met het idee van parochie. '

Sommige van deze bronnen en motivaties helpen bij het verklaren van de thema's lijden en verlies die zo vaak voorkomen in "A Simple Heart". Het verhaal begon rond 1875 en verscheen in boekvorm in 1877. In de tussentijd had Flaubert tegen financiële moeilijkheden aangelopen, had toegekeken hoe Julie was gereduceerd tot blind oud en had George Sand verloren (die stierf in 1875). Flaubert zou uiteindelijk aan Sand's zoon schrijven en de rol beschrijven die Sand had gespeeld in de compositie van "A Simple Heart": "Ik was" A Simple Heart "begonnen met haar in gedachten en uitsluitend om haar te plezieren. Ze stierf toen ik midden in mijn werk zat. "Voor Flaubert had het vroegtijdige verlies van Sand een grotere melancholieboodschap:" Zo is het ook met al onze dromen. "

Realisme in de 19e eeuw: Flaubert was niet de enige grote 19e-eeuwse auteur die zich concentreerde op eenvoudige, alledaagse en vaak machteloze personages. Flaubert was de opvolger van twee Franse romanschrijvers - Stendhal en Balzac - die uitblonken in het portretteren van karakters uit de midden- en hogere middenklasse op een onopgesmukte, brutaal eerlijke manier. In Engeland schilderde George Eliot hardwerkende maar verre heroïsche boeren en handelaars in landelijke romans zoals Adam Bede, Silas Marner, en Middlemarch; terwijl Charles Dickens de onderdrukte, verarmde inwoners van steden en industriële steden in de romans afbeeldde Bleek huis en Moeilijke tijden. In Rusland waren de onderwerpen van keuze misschien meer ongewoon: kinderen, dieren en gekken waren enkele van de personages afgebeeld door schrijvers als Gogol, Turgenev en Tolstoy.

Hoewel de alledaagse, hedendaagse instellingen een sleutelelement waren van de realistische roman uit de 19e eeuw, waren er belangrijke realistische werken - waaronder enkele van Flaubert's - die exotische locaties en vreemde gebeurtenissen afbeeldden. "A Simple Heart" zelf werd gepubliceerd in de collectie Drie verhalen, en Flaubert's andere twee verhalen zijn heel verschillend: "The Legend of St. Julien the Hospitaller", die rijk is aan groteske beschrijving en een verhaal vertelt van avontuur, tragedie en verlossing; en "Herodias", die een weelderige Midden-Oosterse setting verandert in een theater voor grootse religieuze debatten. Flauberts realisme was grotendeels gebaseerd op het onderwerp, maar op het gebruik van minutieus weergegeven details, op een aura van historische nauwkeurigheid en op de psychologische plausibiliteit van zijn plots en karakters. Die plots en personages kunnen een eenvoudige dienaar, een gerenommeerde middeleeuwse heilige of aristocraten uit de oudheid omvatten.

Hoofdonderwerpen

Flaubert's Depiction of Félicité: Naar eigen zeggen ontwierp Flaubert "A Simple Heart" als "eenvoudigweg het verhaal van het obscure leven van een arm plattelandsmeisje, vroom maar niet toegewijd aan mystiek" en koos hij voor een grondige, ongecompliceerde benadering van zijn materiaal: "Het is in geen manier ironisch (hoewel je zou kunnen veronderstellen dat het zo is) maar integendeel heel serieus en heel verdrietig. Ik wil mijn lezers ontfermen over medelijden, ik wil gevoelige zielen laten huilen, zelf één zijn. ”Félicité is inderdaad een loyale dienaar en een vrome vrouw, en Flaubert houdt een kroniek bij van haar reacties op grote verliezen en teleurstellingen. Maar het is nog steeds mogelijk om de tekst van Flaubert te lezen als een ironisch commentaar op het leven van Félicité.

Félicité wordt bijvoorbeeld in het begin beschreven in de volgende bewoordingen: 'Haar gezicht was dun en haar stem was schril. Toen ze vijfentwintig was, namen mensen haar zo oud als veertig. Na haar vijftigste verjaardag werd het onmogelijk om te zeggen hoe oud ze was. Ze sprak bijna nooit en haar rechtopstaande houding en opzettelijke bewegingen gaven haar het uiterlijk van een vrouw gemaakt van hout, aangedreven door uurwerk ”(4-5). Hoewel de onaantrekkelijke verschijning van Félicité het medelijden van de lezer kan verdienen, is er ook een vleugje donkere humor in de beschrijving van Flaubert over hoe vreemd Félicité is verouderd. Flaubert geeft ook een aardse, komische uitstraling aan een van de grote objecten van de toewijding en bewondering van Félicité, de papegaai Loulou: “Helaas had hij de vermoeiende gewoonte om zijn zitstok te kauwen en hij plukte zijn veren, strooide overal zijn uitwerpselen en spetterde het water uit zijn bad ”(29). Hoewel Flaubert ons uitnodigt om medelijden te hebben met Félicité, verleidt hij ons ook om haar gehechtheden en haar waarden als onverstandig, zo niet absurd te beschouwen.

Reizen, avontuur, verbeelding: Hoewel Félicité nooit te ver reist, en hoewel Félicité's kennis van geografie extreem beperkt is, komen afbeeldingen van reizen en verwijzingen naar exotische locaties prominent voor in "A Simple Heart". Wanneer haar neef Victor op zee is, stelt Félicité zich levendig zijn avonturen voor: "Gevraagd door haar herinnering aan de foto's in het aardrijkskundeboek, stelde ze zich voor dat hij werd opgegeten door wilden, gevangen door apen in een bos of stierf op een verlaten strand" (20 ). Naarmate ze ouder wordt, raakt Félicité gefascineerd door Loulou de papegaai - die 'uit Amerika kwam' - en siert haar kamer zodat het lijkt op "iets halverwege tussen een kapel en een bazaar" (28, 34). Félicité is duidelijk geïntrigeerd door de wereld buiten de sociale kring van Aubains, maar ze is niet in staat om zich erin te wagen. Zelfs reizen die haar iets buiten haar vertrouwde instellingen brengen - haar inspanningen om Victor op zijn reis (18-19) te zien, haar reis naar Honfleur (32-33) - haar aanzienlijk.

Enkele discussievragen

1) In hoeverre volgt "A Simple Heart" de principes van het 19e-eeuwse realisme? Kun je paragrafen of passages vinden die uitstekende voorbeelden zijn van een 'realistische' manier van schrijven? Kun je plaatsen vinden waar Flaubert afwijkt van het traditionele realisme?

2) Denk aan je eerste reacties op “A Simple Heart” en op Félicité zelf. Heb je het karakter van Félicité als bewonderenswaardig of onwetend ervaren, als moeilijk leesbaar of volkomen eenvoudig? Hoe denk je dat Flaubert wil dat we op dit personage reageren - en wat denk je dat Flaubert zelf van Félicité dacht?

3) Félicité verliest veel van de mensen die het dichtst bij haar staan, van Victor tot Virginie tot Madame Aubain. Waarom is het thema van verlies zo gangbaar in "A Simple Heart"? Is het verhaal bedoeld om te worden gelezen als een tragedie, als een verklaring van hoe het leven echt is, of als iets anders helemaal?

4) Welke rol spelen verwijzingen naar reizen en avontuur in "A Simple Heart"? Zijn deze referenties bedoeld om aan te tonen hoe weinig Félicité echt weet over de wereld, of geven ze haar bestaan ​​een speciale sfeer van opwinding en waardigheid? Overweeg een paar specifieke passages en wat ze zeggen over het leven dat Félicité leidt.