Een korte samenvatting van de Perzische oorlogen

Men denkt dat de term Grieks-Perzische oorlogen minder bevooroordeeld is tegen de Perzen dan de meer algemene naam "Perzische oorlogen", maar het grootste deel van onze informatie over de oorlogen komt van de winnaars, de Griekse kant - het conflict was blijkbaar niet belangrijk genoeg, of te pijnlijk voor de Perzen om op te nemen.

Voor de Grieken was het echter kritisch. Zoals de Britse classicus Peter Green het heeft gekenmerkt, was het een David en Goliath-strijd met David die opkwam voor politieke en intellectuele vrijheid tegen de monolithische theocratische Perzische oorlogsmachine. Het waren niet alleen Grieken tegen Perzen, noch waren alle Grieken altijd aan de Griekse kant.

Samenvatting

• locaties: Diverse. Vooral Griekenland, Thracië, Macedonië, Klein-Azië
• data: c. 492-449 / 8 BCE
• Winnaar: Griekenland
• Verliezer: Perzië (onder koningen Darius en Xerxes)

Eerder dan de (meestal mislukte) pogingen van de Perzische koningen Darius en Xerxes om Griekenland te beheersen, was het Achaemenidische rijk enorm en had de Perzische koning Cambyses het Perzische rijk rond de Middellandse Zeekust uitgebreid door Griekse kolonies op te nemen.

Sommige Griekse poleis (Thessalië, Boeotië, Thebe en Macedonië) waren lid geworden van Perzië, net als andere niet-Grieken, waaronder Fenicië en Egypte. Er was oppositie: veel Griekse poleis onder leiding van Sparta op het land, en onder de dominantie van Athene op zee, verzetten zich tegen de Perzische strijdkrachten. Vóór hun invasie in Griekenland hadden Perzen opstanden op hun eigen grondgebied meegemaakt.

Tijdens de Perzische oorlogen bleven opstanden in Perzische gebieden voortduren. Toen Egypte in opstand kwam, hielpen de Grieken hen.

Toen waren de Grieks-Perzische oorlogen?

De Perzische oorlogen zijn traditioneel gedateerd 492-449 / 448 v.Chr. Er ontstond echter vóór 499 v.Chr. Een conflict tussen de Griekse poleis in Ionië en het Perzische rijk. Er waren twee invasies op het vasteland van Griekenland, in 490 (onder koning Darius) en 480-479 v.Chr (onder koning Xerxes). De Perzische oorlogen eindigden met de Peace of Callias van 449, maar tegen die tijd, en als gevolg van acties die werden ondernomen in veldslagen van de Perzische oorlog, had Athene haar eigen imperium ontwikkeld. Er ontstond een conflict tussen de Atheners en de bondgenoten van Sparta. Dit conflict zou leiden tot de Peloponnesische oorlog waarin de Perzen hun diepe zakken openden voor de Spartanen.

Medize

Thucydides (3.61-67) zegt dat de Plataeërs de enige Boeotiërs waren die niet 'mediseerden'. Mediseren was zich onderwerpen aan de Perzische koning als heer. De Grieken noemden de Perzische troepen gezamenlijk Medes, geen onderscheid tussen Medes en Perzen. Evenzo maken we vandaag geen onderscheid tussen de Grieken (Hellenen), maar de Hellenen waren geen verenigde kracht vóór de Perzische invasies. Individuele poleis kunnen hun eigen politieke beslissingen nemen. Panhellenisme (verenigde Grieken) werd belangrijk tijdens de Perzische oorlogen.

"Vervolgens, toen de barbaar Hellas binnenviel, zeggen ze dat zij de enige Boeotiërs waren die niet mediseerden; en dit is waar ze zichzelf het meest verheerlijken en misbruiken. We zeggen dat als ze niet mediseerden, het was omdat de Atheners niet doe dat ook; net zoals later, toen de Atheners de Hellenen aanvielen, waren zij, de Plataeërs, weer de enige Boeotiërs die Atticized. " ~ Thucydides

Individuele veldslagen tijdens de Perzische oorlogen

De Perzische oorlog werd uitgevochten in een reeks gevechten tussen de vroegste in Naxos (502 v.Chr.), Toen Naxos de Perzen afsloeg naar de laatste slag bij Prosopitis, waar Griekse troepen werden belegerd door de Perzen, in 456 v.Chr. De belangrijkste veldslagen van de oorlog waren ongetwijfeld Sardis, die door de Grieken in 498 v.Chr. Werd verbrand; Marathon in 490 v.Chr., De eerste Perzische invasie van Griekenland; Thermopylae (480), de tweede invasie waarna de Perzen Athene innamen; Salami, toen de gecombineerde Griekse marine de Perzen beslist versloeg in 480; en Plataea, waar de Grieken effectief de tweede Perzische invasie in 479 beëindigden.

In 478 werd de Delian League gevormd uit verschillende Griekse stadstaten verenigd om inspanningen onder leiding van Athene te combineren. Beschouwd als het begin van het Atheense rijk, voerde de Deliaanse Liga verschillende veldslagen gericht op de verdrijving van de Perzen uit Aziatische nederzettingen, gedurende een periode van twintig jaar. De belangrijkste veldslagen van de Perzische oorlogen waren:

• Conflictoorsprong: 1e Naxos, Sardis
• Ionische opstand: Efeze, Lade
• Eerste invasie: 2e Naxos, Eretria, Marathon
• Tweede invasie: Thermopylae, Artemisium, Salami, Plataea, Mycale
• Griekse tegenaanval: Mycale, Ionia, Sestos, Cyprus, Byzantium
• Delian League: Eion, Doriskos, Eurymedon, Prosopitis

Einde van de oorlog

De laatste oorlogsslag had geleid tot de dood van de Atheense leider Cimon en de nederlaag van de Perzische troepen in het gebied, maar het gaf de beslissende macht in de Egeïsche Zee niet de ene of de andere kant. De Perzen en Atheners waren allebei moe en na Perzische ouvertures stuurde Pericles Callias naar de Perzische hoofdstad Susa voor onderhandelingen. Volgens Diodorus gaven de voorwaarden de Griekse poleis in Ionië hun autonomie en de Atheners kwamen overeen geen campagne te voeren tegen de Perzische koning. Het verdrag staat bekend als de vrede van Callias.

Historische bronnen

• Herodotus is de belangrijkste bron van de Perzische oorlogen, van de verovering van Croesus van Lydia op de Ionische poleis tot de val van Sestus (479 v.Chr.).
• Thucydides levert een deel van het latere materiaal.

Er zijn ook latere historische schrijvers, waaronder

• Ephorus in de 4e eeuw v.Chr., Wiens werk verloren is gegaan, behalve fragmenten, maar werd gebruikt door
• Diodorus Siculus, in de 1e eeuw CE.

Aanvullend op deze zijn

• Justin (onder Augustus) in zijn "Epitome of Pompeius Trogus,"
• Plutarch (2e eeuw CE) Biografieën en
• Pausanias (2e eeuw CE) Geografie.

Naast historische bronnen is er het stuk 'The Persians' van Aeschylus.

Sleutel figuren

Grieks

• Miltiades (versloeg de Perzen op Marathon, 490)
• Themistocles (hoogopgeleide Griekse militaire leider tijdens de Perzische oorlogen)
• Eurybiades (Spartaanse leider in commando van de Griekse marine)
• Leonidas (koning van Sparta, die stierf met zijn mannen in Thermopylae in 480)
• Pausanias (Spartaanse leider in Plataea)
• Cimon (Atheense leider na de oorlogen ter ondersteuning van Sparta)
• Pericles (Atheense leider verantwoordelijk voor de wederopbouw van Athene)

Perzisch

• Darius I (vierde Perzische koning van de Achmaeniden, regeerde 522 tot 486 v.Chr.)
• Mardonius (militaire commandant die stierf in de Slag om Plataea)
• Datis (mediane admiraal bij Naxos en Eretria, en leider van de aanvalsmacht bij Marathon)
• Artaphernes (Perzische satraap in Sardis, verantwoordelijk voor het onderdrukken van de Ionische opstand)
• Xerxes (heerser van het Perzische rijk, 486-465)
• Artabazus (Perzische generaal in de tweede Perzische invasie)
• Megabyzus (Perzische generaal in de tweede Perzische invasie)

Er waren later veldslagen tussen Romeinen en Perzen, en zelfs een andere oorlog die zou kunnen worden gezien als Grieks-Perzisch, de Byzantijns-Sassanidische oorlog, in de 6e en vroege 7e eeuw CE.

Bronnen en verder lezen

• Aeschylus. 'De Perzen: zeven tegen Thebe. Suppliants. Prometheus gebonden.' Ed. Sommerstein, Alan H. Cambridge: Harvard University Press, 2009.
• Groen, Peter. "De Grieks-Perzische oorlogen." Berkeley CA: University of California Press, 1996.
• Herodotus. "The Landmark Herodotus: The Histories." Ed. Strassler, Robert B .; trans. Purvis, Andrea L. New York: Pantheon Books, 2007.
• Lenfant, Dominique. "Griekse historici van Perzië." Een aanvulling op de Griekse en Romeinse geschiedschrijving. Ed. Marincola, John. Vol. 1. Malden MA: Blackwell Publishing, 2007. 200-09.
• Rung, Edward. "Athene en het Perzische rijk van Achaemenidië in 508/7 v.Chr.: Proloog van het conflict." Mediterranean Journal of Social Sciences 6 (2015): 257-62.
• Wardman, A. E. "Herodotus over de oorzaak van de Grieks-Perzische oorlogen: (Herodotus, I, 5)." The American Journal of Philology 82.2 (1961): 133-50.