'A Midsummer Night's Dream' Karakterbeschrijvingen en analyse

In de komedie van William Shakespeare Een Midzomernachtdroom, personages doen talloze mislukte pogingen om het lot te beheersen. Veel van de mannelijke personages, waaronder Egeus, Oberon en Theseus, zijn onzeker en worden gekenmerkt door een behoefte aan vrouwelijke gehoorzaamheid. De vrouwelijke personages vertonen ook onzekerheid, maar weerstaan ​​het gehoorzamen van hun mannelijke tegenhangers. Deze verschillen benadrukken het centrale thema van het stuk van orde versus chaos.

Hermia

Hermia is een pittige, zelfverzekerde jonge vrouw uit Athene. Ze is verliefd op een man genaamd Lysander, maar haar vader, Egeus, beveelt haar in plaats daarvan met Demetrius te trouwen. Hermia weigert, vol zelfvertrouwen tegen haar vader. Ondanks haar eigen bezit, wordt Hermia nog steeds beïnvloed door de grillen van het lot tijdens het spel. Hermia verliest met name haar zelfvertrouwen wanneer Lysander, die betoverd is door een liefdesdrankje, haar in de steek laat ten gunste van haar vriendin Helena. Hermia heeft ook onzekerheden, met name haar korte gestalte in tegenstelling tot de langere Helena. Op een gegeven moment wordt ze zo jaloers dat ze Helena uitdaagt voor een gevecht. Niettemin toont Hermia respect voor de regels van fatsoen, zoals wanneer ze erop staat dat haar geliefde, Lysander, apart van haar slaapt.

Helena

Helena is een jonge vrouw uit Athene en een vriendin van Hermia. Ze was verloofd met Demetrius totdat hij haar voor Hermia verliet, en ze blijft wanhopig verliefd op hem. Tijdens het spel worden zowel Demetrius als Lysander verliefd op Helena vanwege het liefdesdrankje. Deze gebeurtenis onthult de diepte van Helena's minderwaardigheidscomplex. Helena kan niet geloven dat beide mannen daadwerkelijk verliefd op haar zijn; in plaats daarvan neemt ze aan dat ze haar bespotten. Wanneer Hermia Helena uitdaagt voor een gevecht, impliceert Helena dat haar eigen angst een aantrekkelijk meisjesattribuut is; ze geeft echter ook toe dat ze een stereotiep mannelijke rol speelt door Demetrius na te streven. Helena is zich net als Hermia bewust van de regels van fatsoen, maar is bereid ze te overtreden om haar romantische doelen te bereiken.

Lysander

Lysander is een jonge man uit Athene die bij het begin van het stuk verliefd is op Hermia. Egeus, Hermia's vader, beschuldigt Lysander ervan "de boezem van [zijn] kind te betoveren" en negerend dat Hermia met een andere man is verloofd. Ondanks de vermeende toewijding van Lysander aan Hermia, is hij geen partij voor het magische liefdesdrankje van Puck. Puck past het drankje per ongeluk op de ogen van Lysander toe, en als gevolg hiervan laat Lysander zijn oorspronkelijke liefde achter zich en wordt verliefd op Helena. Lysander wil zich graag voor Helena bewijzen en is bereid om Demetrius te duelleren voor haar liefde.

Demetrius

Demetrius, een jonge man uit Athene, was eerder verloofd met Helena, maar verliet haar om Hermia te achtervolgen. Hij kan brutaal, onbeleefd en zelfs gewelddadig zijn, zoals wanneer hij Helena beledigt en bedreigt en Lysander uitdaagt tot een duel. Demetrius was oorspronkelijk dol op Helena en tegen het einde van het stuk houdt hij weer van haar, wat resulteert in een harmonieus einde. Het is echter opmerkelijk dat de liefde van Demetrius alleen door magie opnieuw wordt ontstoken.

puck

Puck is de ondeugende en vrolijke nar van Oberon. Technisch gezien is hij Oberons dienaar, maar hij is niet in staat en niet bereid zijn meester te gehoorzamen. Puck vertegenwoordigt de krachten van chaos en wanorde en daagt het vermogen van mensen en feeën uit om hun wil uit te voeren. Inderdaad, Puck zelf is geen partij voor de kracht van chaos. Zijn poging om een ​​magisch liefdesdrankje te gebruiken om Hermia, Helena, Demetrius en Lysander te helpen romantische harmonie te bereiken, leidt tot de centrale misverstanden van het stuk. Wanneer hij zijn fout probeert ongedaan te maken, veroorzaakt hij een nog grotere chaos. Puck's mislukte pogingen om het lot te beheersen, brengen veel van de actie van het stuk teweeg.

Oberon

Oberon is de koning der feeën. Na getuige te zijn geweest van de slechte behandeling van Helena door Demetrius, beveelt Oberon Puck de situatie te herstellen door het gebruik van een liefdesdrankje. Op deze manier toont Oberon vriendelijkheid, maar hij is. Hij eist gehoorzaamheid van zijn vrouw, Titania, en hij spreekt woedende jaloezie uit over de goedkeuring en liefde van Titania voor een jonge veranderlijke jongen. Wanneer Titania weigert de jongen op te geven, beveelt Oberon Puck om Titania verliefd te laten worden op een dier, omdat hij Titania in verlegenheid wil brengen. Aldus toont Oberon zich kwetsbaar voor dezelfde onzekerheden die de menselijke personages tot actie uitlokken.

Titania

Titania is de koningin van de feeën. Ze is onlangs teruggekeerd van een reis naar India, waar ze een jonge, veranderende jongen adopteerde wiens moeder stierf in het kraambed. Titania is dol op de jongen en besteedt aandacht aan hem, waardoor Oberon jaloers wordt. Wanneer Oberon Titania beveelt de jongen op te geven, weigert ze, maar ze is niet opgewassen tegen de magische betovering die haar verliefd maakt op de ezelhoofdige bodem. Hoewel we niet getuige zijn van de uiteindelijke beslissing van Titania om de jongen over te dragen, meldt Oberon dat Titania dit heeft gedaan.

Theseus

Theseus is de koning van Athene en een kracht van orde en gerechtigheid. Aan het begin van het stuk herinnert Theseus zijn nederlaag van de Amazones, een samenleving van oorlogszuchtige vrouwen die traditioneel een bedreiging vormen voor de patriarchale samenleving. Theseus is trots op zijn kracht. Hij vertelt koningin Hippolyta van de Amazones dat hij "haar [woo] met het zwaard", die Hippolyta's claim op mannelijke macht wist. Theseus verschijnt alleen aan het begin en einde van het stuk; als koning van Athene is hij echter de tegenhanger van Oberon en versterkt hij het contrast tussen mens en fee, rede en emotie, en uiteindelijk orde en chaos. Deze balans wordt gedurende het hele spel onderzocht en bekritiseerd.

Hippolyta

Hippolyta is de koningin van de Amazones en de bruid van Theseus. De Amazones zijn een machtige stam onder leiding van angstaanjagende vrouwelijke krijgers en als hun koningin vormt Hippolyta een bedreiging voor de patriarchale samenleving van Athene. Wanneer we Hippolyta voor het eerst ontmoeten, zijn de Amazones verslagen door Theseus, en het stuk begint met het huwelijk van Theseus en Hippolyta, een gebeurtenis die de overwinning van "orde" (patriarchale samenleving) over "chaos" (de Amazones) vertegenwoordigt. Dat gevoel van orde wordt echter onmiddellijk aangevochten door Hermia's latere ongehoorzaamheid aan haar vader.

Egeus

Egeus is Hermia's vader. Aan het begin van het stuk is Egeus woedend dat zijn dochter zijn wensen om met Demetrius te trouwen niet zal gehoorzamen. Hij wendt zich tot koning Theseus en moedigt Theseus aan de wet in te roepen dat een dochter moet trouwen met de keuze van haar vader voor de echtgenoot, op straffe van de dood. Egeus is een veeleisende vader die prioriteit geeft aan de gehoorzaamheid van zijn dochter boven zijn eigen leven. Net als veel andere personages van het stuk, zorgen de onzekerheden van Egeus voor de actie van het stuk. Hij probeert zijn misschien oncontroleerbare emoties te verbinden met de ordelijkheid van de wet, maar deze afhankelijkheid van de wet maakt hem een ​​onmenselijke vader.

Bodem

Misschien wel de meest dwaze van de spelers, raakt Nick Bottom verwikkeld in het drama tussen Oberon en Titania. Puck kiest Bottom als het object van Titania's magisch geïnduceerde liefde, volgens Oberons bevel dat ze verliefd wordt op een bosdier om haar in verlegenheid te brengen. Puck verandert ondeugend zijn hoofd in dat van een ezel, terwijl hij besluit dat Bottoms naam verwijst naar een ezel.

spelers

De groep reizende spelers omvat Peter Quince, Nick Bottom, Francis Flute, Robin Starveling, Tom Snout en Snug. Ze repeteren het stuk Pyramus en Thisbe in de bossen buiten Athene, in de hoop het uit te voeren voor het aanstaande huwelijk van de koning. Aan het einde van het stuk geven ze de uitvoering, maar ze zijn zo dwaas en hun uitvoering zo absurd dat de tragedie als komedie eindigt.