Een kaart stopt Cholera

In het midden van de jaren 1850 wisten artsen en wetenschappers dat er een dodelijke ziekte was die het 'choleragif' door Londen raasde, maar ze wisten niet zeker hoe het werd overgedragen. Dr. John Snow gebruikte kaarten en andere technieken die later bekend zouden worden als medische geografie om te bevestigen dat de overdracht van de ziekte plaatsvond door het inslikken van besmet water of voedsel. Het in kaart brengen van Dr. Snow van de cholera-epidemie in 1854 heeft talloze levens gered.

De mysterieuze ziekte

Hoewel we nu weten dat dit "cholera-gif" door de bacterie wordt verspreid Vibrio cholerae, wetenschappers in de vroege 19e eeuw dachten dat het werd verspreid door miasma ("slechte lucht"). Zonder te weten hoe een epidemie zich verspreidt, is er geen manier om het te stoppen.

Toen een cholera-epidemie plaatsvond, was deze dodelijk. Omdat cholera een infectie van de dunne darm is, resulteert dit in extreme diarree. Dit leidt vaak tot enorme uitdroging, wat verzonken ogen en een blauwe huid kan veroorzaken. De dood kan binnen enkele uren optreden. Als de behandeling snel genoeg wordt gegeven, kan de ziekte worden overwonnen door het slachtoffer veel vocht te geven, hetzij via de mond of intraveneus.

In de 19e eeuw waren er geen auto's of telefoons en dus was een snelle behandeling vaak moeilijk. Wat Londen nodig had was iemand om erachter te komen hoe deze dodelijke ziekte zich verspreidde.

De uitbraak van Londen in 1849

Hoewel Cholera al eeuwen in Noord-India bestaat (en het is vanuit deze regio dat regelmatig uitbraken worden verspreid), waren het de uitbraken in Londen die cholera onder de aandacht brachten van de Britse arts Dr. John Snow.

Bij een cholera-uitbraak in Londen in 1849 ontving een groot deel van de slachtoffers hun water van twee waterbedrijven. Beide waterbedrijven hadden de bron van hun water op de Theems, net stroomafwaarts van een rioolafvoer.

Ondanks dit toeval was de heersende overtuiging van die tijd dat het "slechte lucht" was dat de dood veroorzaakte. Dr. Snow voelde zich anders, omdat hij geloofde dat de ziekte werd veroorzaakt door iets ingenomen. Hij schreef zijn theorie op in het essay 'On the Mode of Communication of Cholera', maar noch het publiek, noch zijn collega's waren ervan overtuigd.

De uitbraak van Londen in 1854

Toen in 1854 een nieuwe uitbraak van cholera het Soho-gebied in Londen trof, vond Dr. Snow een manier om zijn inname-theorie te testen.

Dr. Snow heeft de verdeling van de doden in Londen op een kaart uitgezet. Hij stelde vast dat er een ongewoon hoog aantal doden plaatsvond bij een waterpomp op Broad Street (nu Broadwick Street). De bevindingen van Snow brachten hem ertoe een verzoekschrift in te dienen bij de lokale autoriteiten om de hendel van de pomp te verwijderen. Dit werd gedaan en het aantal sterfgevallen door cholera werd dramatisch verminderd.

De pomp was besmet door een vuile babyluier die de cholerabacteriën in de watertoevoer had gelekt.

Cholera is nog steeds dodelijk

Hoewel we nu weten hoe cholera wordt verspreid en een manier heeft gevonden om patiënten die het hebben te behandelen, is cholera nog steeds een zeer dodelijke ziekte. Snel opvallend, veel mensen met cholera realiseren zich pas hoe ernstig hun situatie is als het te laat is.

Ook hebben nieuwe uitvindingen zoals vliegtuigen de verspreiding van cholera bevorderd, waardoor het in delen van de wereld is opgedoken waar anders cholera is uitgeroeid.

Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie zijn er elk jaar tot 4,3 miljoen gevallen van cholera, met ongeveer 142.000 doden.

Medische geografie

Het werk van Dr. Snow valt op als een van de beroemdste en vroegste gevallen van medische geografie, waarbij geografie en kaarten worden gebruikt om de verspreiding van ziekten te begrijpen. Tegenwoordig gebruiken speciaal opgeleide medische geografen en artsen routinematig kaarten en geavanceerde technologie om de verspreiding en verspreiding van ziekten zoals aids en kanker te begrijpen..