Een kritische studie van William Faulkner door Irving Howe

Als een van de belangrijkste figuren in de Amerikaanse literatuur van de 20e eeuw, omvatten de werken van William Faulkner Het geluid en de woede (1929), Terwijl ik lag te sterven (1930) en Absalom, Absalom (1936). Rekening houdend met de grootste werken en de thematische ontwikkeling van Faulkner, schrijft Irving Howe: "Het schema van mijn boek is eenvoudig." Hij wilde de 'sociale en morele thema's' in de boeken van Faulkner verkennen en vervolgens een analyse geven van de belangrijke werken van Faulkner.

Zoeken naar betekenis: morele en sociale thema's

Faulkner's geschriften gaan vaak over het zoeken naar betekenis, racisme, de verbinding tussen verleden en heden, en over sociale en morele lasten. Veel van zijn geschriften zijn afkomstig uit de geschiedenis van het Zuiden en zijn familie. Hij werd geboren en getogen in Mississippi, dus de verhalen van het Zuiden waren hem ingebakken en hij gebruikte dit materiaal in zijn grootste romans.

In tegenstelling tot eerdere Amerikaanse schrijvers, zoals Melville en Whitman, schreef Faulkner niet over een gevestigde Amerikaanse mythe. Hij schreef over de 'vervallen fragmenten van mythe', met de burgeroorlog, de slavernij en zoveel andere gebeurtenissen op de achtergrond. Irving legt uit dat deze dramatisch andere achtergrond "een reden is dat zijn taal zo vaak wordt gemarteld, gedwongen en zelfs onsamenhangend". Faulkner zocht naar een manier om het allemaal te begrijpen.

Mislukking: een unieke bijdrage

De eerste twee boeken van Faulkner waren mislukkingen, maar toen creëerde hij Het geluid en de woede, een werk waarvoor hij beroemd zou worden. Howe schrijft: "De buitengewone groei van de komende boeken zal voortkomen uit zijn ontdekking van zijn oorspronkelijke inzicht: de zuidelijke herinnering, de zuidelijke mythe, de zuidelijke realiteit." Faulkner was tenslotte uniek. Er is geen andere geweest zoals hij. Hij leek de wereld voor altijd op een nieuwe manier te zien, zoals Howe aangeeft. Nooit tevreden met 'de vertrouwde en versleten', schrijft Howe dat Faulkner iets deed dat geen andere schrijver behalve James Joyce heeft kunnen doen toen hij 'de bewustzijnsstroomtechniek exploiteerde'. Maar Faulkners benadering van literatuur was tragisch, terwijl hij "de kosten en het zware gewicht van het menselijk bestaan" onderzocht. Opoffering kan de sleutel tot redding zijn voor diegenen 'die klaarstaan ​​om de kosten te dragen en het gewicht te dragen'. Misschien was het alleen dat Faulkner de werkelijke kosten kon zien.