Een korte geschiedenis van het tijdperk van exploratie

Het tijdperk dat bekend staat als het tijdperk van verkenning, soms het tijdperk van ontdekking genoemd, begon officieel in het begin van de 15e eeuw en duurde tot de 17e eeuw. De periode wordt gekenmerkt als een tijd waarin Europeanen de wereld over zee begonnen te verkennen op zoek naar nieuwe handelsroutes, rijkdom en kennis. De impact van het tijdperk van exploratie zou de wereld permanent veranderen en de geografie veranderen in de moderne wetenschap die het vandaag is.

Impact van het tijdperk van exploratie

• Ontdekkingsreizigers leerden meer over gebieden zoals Afrika en Amerika en brachten dat kennis terug naar Europa.
• Enorme rijkdom toegerekend aan Europese kolonisatoren vanwege handel in goederen, specerijen en edele metalen.
• Methodes van navigatie en kaarten verbeterd, overschakelen van traditionele portolan-kaarten naar 's werelds eerste nautische kaarten.
• Nieuw voedsel, planten en dieren werden uitgewisseld tussen de koloniën en Europa.
• Inheemse mensen werden gedecimeerd door Europeanen, van een gecombineerde impact van ziekte, overwerk en bloedbaden.
• Het personeel dat nodig was om de enorme plantages in de Nieuwe Wereld te ondersteunen, leidde tot een 300 jaar slavenhandel dat had een enorme impact op Afrika.
• Degevolg blijft tot op de dag van vandaag bestaan, waarbij veel van de voormalige koloniën ter wereld nog steeds als de "zich ontwikkelende" wereld worden beschouwd, terwijl kolonisatoren de eerste wereldlanden zijn, die een meerderheid van de rijkdom en het jaarlijkse inkomen van de wereld in handen hebben.

De geboorte van het tijdperk van exploratie

Veel landen zochten naar goederen zoals zilver en goud, maar een van de grootste redenen voor verkenning was de wens om een ​​nieuwe route te vinden voor de specerijen- en zijdehandel.

De verovering en plundering van Constantinopel door Turkse troepen onder Mohammed II, 29 mei 1453. De Turkse overwinning betekende het einde van het Byzantijnse rijk en de opkomst van de Ottomanen. Hulton Archive / Getty Images  

Toen het Ottomaanse rijk in 1453 de macht overnam, blokkeerde het de Europese toegang tot het gebied, waardoor de handel ernstig werd beperkt. Bovendien blokkeerde het ook de toegang tot Noord-Afrika en de Rode Zee, twee zeer belangrijke handelsroutes naar het Verre Oosten.

De eerste van de reizen in verband met de Age of Discovery werden uitgevoerd door de Portugezen. Hoewel de Portugezen, Spanjaarden, Italianen en anderen al generaties lang op de Middellandse Zee varen, hielden de meeste zeilers goed zicht op het land of reisden ze bekende routes tussen havens. Prins Henry de Navigator veranderde dat en moedigde ontdekkingsreizigers aan om verder te varen dan de in kaart gebrachte routes en nieuwe handelsroutes naar West-Afrika te ontdekken.

Portugese ontdekkingsreizigers ontdekten de Madeira-eilanden in 1419 en de Azoren in 1427. In de komende decennia zouden ze verder naar het zuiden duwen langs de Afrikaanse kust en de kust van het huidige Senegal bereiken rond 1440 en de Kaap de Goede Hoop tegen 1490. Minder dan tien jaar later, in 1498, zou Vasco da Gama deze route helemaal naar India volgen.

De ontdekking van de nieuwe wereld

Afbeelding getiteld 'Aan boord en vertrek van Columbus vanuit de haven van Palos', op zijn eerste ontdekkingsreis, op 3 augustus 1492. Ricardo Balaca / Bettmann / Getty Images

Terwijl de Portugezen nieuwe zeeroutes langs Afrika openden, droomden de Spanjaarden er ook van om nieuwe handelsroutes naar het Verre Oosten te vinden. Christopher Columbus, een Italiaan die voor de Spaanse monarchie werkte, maakte zijn eerste reis in 1492. In plaats van India te bereiken, vond Columbus het eiland San Salvador in wat tegenwoordig bekend staat als de Bahama's. Hij verkende ook het eiland Hispaniola, de thuisbasis van het moderne Haïti en de Dominicaanse Republiek.

Columbus zou nog drie reizen naar het Caribisch gebied leiden en delen van Cuba en de Midden-Amerikaanse kust verkennen. De Portugezen bereikten ook de Nieuwe Wereld toen ontdekkingsreiziger Pedro Alvares Cabral Brazilië verkende en een conflict ontstond tussen Spanje en Portugal over de nieuw geclaimde landen. Als gevolg hiervan verdeelde het Verdrag van Tordesillas de wereld officieel in tweeën in 1494.

De reizen van Columbus openden de deur voor de Spaanse verovering van Amerika. In de volgende eeuw zouden mannen zoals Hernan Cortes en Francisco Pizarro de Azteken van Mexico, de Inca's van Peru en andere inheemse volkeren van Amerika decimeren. Tegen het einde van het tijdperk van verkenning zou Spanje heersen van de Zuidwestelijke Verenigde Staten tot de zuidelijkste uithoeken van Chili en Argentinië.

Amerika openen

Groot-Brittannië en Frankrijk gingen ook op zoek naar nieuwe handelsroutes en landen over de oceaan. In 1497 bereikte John Cabot, een Italiaanse ontdekkingsreiziger die voor de Engelsen werkte, de kust van Newfoundland. Een aantal Franse en Engelse ontdekkingsreizigers volgden, waaronder Giovanni da Verrazano, die de ingang van de Hudson River ontdekte in 1524, en Henry Hudson, die het eiland Manhattan in 1609 als eerste in kaart bracht.

Henry Hudson, zijn boot wordt begroet door indianen aan de oever van het meer. Bettmann / Getty Images 

In de komende decennia strijden de Fransen, Nederlanders en Britten allemaal om dominantie. Engeland heeft in 1607 in Jamestown, Va., De eerste permanente kolonie in Noord-Amerika gesticht. Samuel du Champlain stichtte Quebec City in 1608 en Holland vestigde een handelspost in de huidige New York City in 1624.

Andere belangrijke ontdekkingsreizen in deze periode waren onder meer de poging van Ferdinand Magellan om de wereld rond te reizen, de zoektocht naar een handelsroute naar Azië via de Northwest Passage en de reizen van kapitein James Cook waarmee hij verschillende gebieden in kaart kon brengen en tot Alaska kon reizen.

Het einde van het tijdperk

Het tijdperk van verkenning eindigde in de vroege 17e eeuw nadat technologische vooruitgang en een grotere kennis van de wereld Europeanen in staat stelden om gemakkelijk over zee de wereld over te reizen. De oprichting van permanente nederzettingen en kolonies creëerde een netwerk van communicatie en handel, waardoor er geen behoefte meer was aan nieuwe routes te zoeken.

Het is belangrijk op te merken dat de exploratie op dit moment niet volledig ophield. Oost-Australië werd pas in 1770 door Capt. James Cook officieel voor Groot-Brittannië geclaimd, terwijl een groot deel van het Noordpoolgebied en Antarctica pas in de 19e eeuw werden onderzocht. Veel van Afrika werd tot het begin van de 20e eeuw ook niet ontdekt door westerlingen.

Bijdragen aan de wetenschap

The Age of Exploration had een significante impact op de geografie. Door naar verschillende regio's over de hele wereld te reizen, konden ontdekkingsreizigers meer leren over gebieden zoals Afrika en Amerika en die kennis terugbrengen naar Europa.

Navigatiemethoden en kaarten zijn verbeterd als gevolg van de reizen van mensen zoals Prins Henry de Navigator. Voorafgaand aan zijn expedities hadden navigators traditionele portolan-kaarten gebruikt, die waren gebaseerd op kustlijnen en aanloophavens, waardoor zeilers dicht bij de kust werden gehouden.

De Spaanse en Portugese ontdekkingsreizigers die naar het onbekende reisden, creëerden 's werelds eerste nautische kaarten, die niet alleen de geografie van de gevonden landen afbakenden, maar ook de zeewaartse routes en zeestromingen die hen daarheen leidden. Naarmate de technologie geavanceerd en bekend terrein uitbreidde, werden kaarten en kaarten steeds geavanceerder.

Deze verkenningen introduceerden ook een hele nieuwe wereld van flora en fauna voor Europeanen. Maïs, nu een belangrijk onderdeel van het dieet van de wereld, was tot de tijd van de Spaanse verovering onbekend bij westerlingen, net als zoete aardappelen en pinda's. Evenzo hadden Europeanen nog nooit kalkoenen, lama's of eekhoorns gezien voordat ze voet aan wal zetten in Amerika.

The Age of Exploration diende als een opstap naar geografische kennis. Het stelde meer mensen in staat om verschillende gebieden over de hele wereld te zien en te bestuderen, wat de geografische studie verhoogde, waardoor we de basis hebben voor veel van de kennis die we vandaag hebben.

Lange termijn impact

De effecten van kolonisatie blijven ook bestaan, met veel van de voormalige koloniën ter wereld nog steeds beschouwd als de "zich ontwikkelende" wereld en de kolonisatoren de eerste wereldlanden, die een meerderheid van de rijkdom van de wereld bezitten en een meerderheid van haar jaarlijkse inkomsten ontvangen.