Het eerste sprinklersysteem ter wereld werd in 1812 geïnstalleerd in Theatre Royal, Drury Lane in het Verenigd Koninkrijk. De systemen bestonden uit een cilindrisch luchtdicht reservoir van 400 hogsheads (95.000 liter) gevoed door een waterleiding van 250 mm die vertrok naar alle delen van het theater. Een reeks kleinere pijpen gevoed vanuit de distributiepijp werden doorboord met een reeks 15 mm gaten die water stroomden in geval van brand.
Van 1852 tot 1885 werden geperforeerde leidingsystemen in textielfabrieken in heel New England gebruikt als een middel voor brandbeveiliging. Het waren echter geen automatische systemen, ze gingen niet vanzelf aan. Uitvinders begonnen voor het eerst te experimenteren met automatische sprinklers rond 1860. Het eerste automatische sprinklersysteem werd in 1872 gepatenteerd door Philip W. Pratt uit Abington, Massachusetts.
Henry S. Parmalee van New Haven, Connecticut, wordt beschouwd als de uitvinder van de eerste praktische automatische sproeikop. Parmalee verbeterde het Pratt-patent en creëerde een beter sprinklersysteem. In 1874 installeerde hij zijn sprinklerinstallatie in de pianofabriek die hij bezat. In een automatisch sproeisysteem zal een sproeikop water in de kamer sproeien als voldoende warmte de bol bereikt en deze laat barsten. Sprinklerkoppen werken individueel.
Tot de jaren 1940 werden sprinklers bijna uitsluitend geïnstalleerd voor de bescherming van commerciële gebouwen, waarvan de eigenaren over het algemeen hun uitgaven konden terugverdienen met besparingen op verzekeringskosten. Door de jaren heen zijn sprinklers verplicht veiligheidsuitrusting geworden en moeten bouwcodes in ziekenhuizen, scholen, hotels en andere openbare gebouwen worden geplaatst.
In de Verenigde Staten zijn sprinklers vereist in alle nieuwe hoogbouw en ondergrondse gebouwen, over het algemeen 75 voet boven of onder de toegang van de brandweer, waar het vermogen van brandweerlieden om voldoende slangstromen voor branden te bieden beperkt is.
Vuursproeiers zijn ook verplichte veiligheidsuitrusting in Noord-Amerika in bepaalde soorten gebouwen, waaronder, maar niet beperkt tot, nieuw gebouwde ziekenhuizen, scholen, hotels en andere openbare gebouwen, onderworpen aan de lokale bouwvoorschriften en handhaving. Buiten de VS en Canada zijn sprinklers echter niet altijd verplicht om gebouwencodes op te stellen voor gebouwen met normale gevaren die geen grote aantallen inzittenden hebben (bijv. Fabrieken, proceslijnen, winkels, benzinestations, enz.).