Waarom zijn geeuwen besmettelijk?

Iedereen geeuwt. Net als vele andere gewervelde dieren, waaronder slangen, honden, katten, haaien en chimpansees. Terwijl geeuwen besmettelijk is, vangt niet iedereen een geeuw. Ongeveer 60-70% van de mensen geeuwen als ze een andere persoon in het echt of op een foto zien geeuwen of zelfs lezen over geeuwen. Besmettelijke geeuwen komt ook voor bij dieren, maar het werkt niet noodzakelijkerwijs op dezelfde manier als bij mensen. Wetenschappers hebben veel theorieën voorgesteld over waarom we geeuwen vangen. Hier zijn enkele van de leidende ideeën:

Geeuwsignalen Empathie

Waarschijnlijk is de meest populaire theorie van besmettelijke geeuwen dat geeuwen dient als een vorm van non-verbale communicatie. Een geeuw vangen laat zien dat je bent afgestemd op de emoties van een persoon. Wetenschappelijk bewijs is afkomstig van een studie uit 2010 aan de Universiteit van Connecticut, die concludeerde dat geeuwen niet besmettelijk wordt totdat een kind ongeveer vier jaar oud is, wanneer empathievaardigheden zich ontwikkelen. In het onderzoek vingen kinderen met autisme, die mogelijk een verminderde empathie hebben ontwikkeld, minder vaak geeuwen dan hun leeftijdsgenoten. Een onderzoek uit 2015 ging over besmettelijke geeuwen bij volwassenen. In dit onderzoek kregen studenten persoonlijkheidstesten en vroegen ze videoclips van gezichten te bekijken, waaronder geeuwen. De resultaten gaven aan dat studenten met minder empathie minder snel geeuwen zouden vangen. Andere studies hebben een verband aangetoond tussen verminderde besmettelijke geeuwen en schizofrenie, een andere aandoening die verband houdt met verminderde empathie.

Relatie tussen besmettelijke geeuwen en leeftijd

Het verband tussen geeuwen en empathie is echter niet doorslaggevend. Onderzoek bij het Duke Center for Human Genome Variation, gepubliceerd in het tijdschrift PLOS ONE, probeerde de factoren te definiëren die bijdragen aan besmettelijke geeuwen. In het onderzoek kregen 328 gezonde vrijwilligers een enquête met metingen van slaperigheid, energieniveaus en empathie. Deelnemers aan de enquête keken naar een video van geeuwende mensen en telden hoe vaak ze geeuwden tijdens het kijken. Terwijl de meeste mensen geeuwden, deed niet iedereen dat. Van de 328 deelnemers geeuwden 222 minstens één keer. Herhaalde de videotest meerdere keren onthulde dat het al dan niet besmettelijk geeuwen een stabiele eigenschap is.

De Duke-studie vond geen correlatie tussen empathie, tijdstip van de dag of intelligentie en besmettelijke geeuwen, maar er was een statistische correlatie tussen leeftijd en geeuwen. Oudere deelnemers hadden minder kans om te gapen. Omdat leeftijdsgerelateerde geeuwen slechts 8% van de reacties voor hun rekening namen, zijn de onderzoekers van plan een genetische basis te zoeken voor besmettelijke geeuwen..

Besmettelijke geeuwen bij dieren

Het bestuderen van besmettelijke geeuwen bij andere dieren kan aanwijzingen geven over hoe mensen geeuwen vangen.

Een studie uitgevoerd aan het Primate Research Institute aan de Universiteit van Kyoto in Japan onderzocht hoe chimpansees reageren op geeuwen. De resultaten, gepubliceerd in The Royal Society Biology Letters, gaven aan dat twee van de zes chimpansees in het onderzoek duidelijk besmettelijk geeuwden in reactie op video's van andere chimpansees die geeuwen. Drie jonge chimpansees in de studie hebben geen geeuwen gevangen, wat aangeeft dat jonge chimpansees, zoals menselijke kinderen, misschien niet de intellectuele ontwikkeling hebben die nodig is om geeuwen te vangen. Een andere interessante bevinding van het onderzoek was dat chimpansees alleen geeuwden als reactie op video's van echte geeuwen, niet op video's van chimpansees die hun mond openden.

Uit een onderzoek van de Universiteit van Londen bleek dat honden geeuwen van mensen konden vangen. In de studie geeuwden 21 van de 29 honden toen een persoon voor hen geeuwde, maar reageerde niet toen de mens eenvoudig zijn mond opendeed. De resultaten ondersteunden een verband tussen leeftijd en besmettelijke geeuwen, omdat alleen honden ouder dan zeven maanden gevoelig waren voor het vangen van geeuwen. Honden zijn niet de enige huisdieren waarvan bekend is dat ze geeuwen van mensen vangen. Hoewel minder gebruikelijk, is het bekend dat katten geeuwen nadat ze mensen geeuwen hebben gezien.

Besmettelijke geeuwen bij dieren kan als communicatiemiddel dienen. Siamese kempvissen geeuwen als ze hun spiegelbeeld of een andere kempvis zien, meestal vlak voor een aanval. Dit kan een bedreigingsgedrag zijn of het kan dienen om de weefsels van de vissen te oxyderen voorafgaand aan inspanning. Adelie en keizerspinguïns geeuwen naar elkaar als onderdeel van hun verkeringritueel.

Besmettelijke geeuwen zijn gekoppeld aan temperatuur, zowel bij dieren als bij mensen. De meeste wetenschappers speculeren dat het een thermoregulerend gedrag is, terwijl sommige onderzoekers geloven dat het wordt gebruikt om een ​​potentiële bedreiging of stressvolle situatie te communiceren. Uit een studie van grasparkieten in 2010 bleek dat geeuwen toenam naarmate de temperatuur nabij de lichaamstemperatuur werd verhoogd.

Mensen geeuwen vaak als ze moe of verveeld zijn. Soortgelijk gedrag wordt waargenomen bij dieren. Eén studie toonde aan dat de hersentemperatuur bij ratten met slaapstoornissen hoger was dan hun kerntemperatuur. Geeuwen verminderde hersentemperatuur, mogelijk verbetering van de hersenfunctie. Besmettelijke geeuwen kan fungeren als een sociaal gedrag, waardoor een groep tijd kan doorbrengen om te rusten.

Het komt neer op

Het komt erop neer dat wetenschappers niet helemaal zeker zijn waarom besmettelijke geeuwen optreden. Het is gekoppeld aan empathie, leeftijd en temperatuur, maar de onderliggende reden waarom niet goed wordt begrepen. Niet iedereen vangt geeuwen. Degenen die dat niet zijn, zijn misschien gewoon jong, oud of genetisch vatbaar voor niet-geeuwen, en missen niet noodzakelijkerwijs empathie.

Verwijzingen en aanbevolen literatuur

• Anderson, James R .; Meno, Pauline (2003). "Psychologische invloeden op geeuwen bij kinderen". Huidige psychologieletters. 2 (11).
• Gallup, Andrew C .; Gallup (2007). "Gapen als een hersenkoelingmechanisme: neusademhaling en voorhoofdkoeling verminderen de incidentie van besmettelijke geeuwen". Evolutionaire psychologie. 5 (1): 92-101.
• Shepherd, Alex J .; Senju, Atsushi; Joly-Mascheroni, Ramiro M. (2008). "Honden vangen menselijke geeuwen". Biologie Letters. 4 (5): 446-8.